Opowieści Świata Zorzy. Tom 1. Silla

a opowieść jest niczym najpiękniejsza legenda! Bardzo przypomina mi mądre opowieści jakie wychodzą w Wydawnictwie Literackim. Aż nie wierzę jak bardzo mnie pochłonęła. Ogólnie to trochę smutna opowieść, z uwzględnieniem tych chwil, kiedy postacie były szczęśliwe. Musicie wiedzieć, że w tej książce bohaterzy żyją w zgodzie ze sobą. Zdarzają im się małe spory, ale tylko dlatego, by druga osoba zobaczyła co jest dla nich najważniejsze. Tutaj zwierzęta ludzi rozumieją i potrafią sobie pomagać. Mieszkają w mroźnej krainie, gdzie wszystko pokrywa śnieg albo lód. Ostatnio jednak jest u nich coraz gorzej. Jedenastoletni chłopiec wspomina tutaj swojego tatę, który zginą prawdopodobnie pochłonięty przez wodnego potwora. Był najlepszym poławiaczem ryb, gdzie w tym wszystkim pomagały mu też zwierzęta wodne. Ryby stanowiły ich podstawowe pożywienie. Niestety od tego wypadku wszystko zniknęło. Ludzie żywią się już tylko jajkami, a ptaki coraz bardziej są wrogo do nich nastawieni. Również na dworze robi się smutniej i mroźniej. Ziemia nie potrafi wydać plonów, gdyż minusowa temperatura na to nie pozwala. Mieszkańcy idą zatem na krótkie spotkanie z Zorzą polarną, która zawsze przepowiadała im przyszłość. Tym razem jednak miała same złe wieści. Jeden mędrzec przetłumaczył jej prośbę, po czym zniknęła. Wychodziło na to, że umierała. Wybrała jednak z pośród wszystkich mieszkańców jednego, którego imię tylko on usłyszał. Miał wyruszyć bardzo daleko, za najdalszą górą, by móc ich wszystkich uratować. Najgorsze było jednak to, że nie wiedział nic więcej. Jak zatem wyruszyć i naprawić wszystko, kiedy nic więcej się nie wie? Kiedy samemu wciąż jest się jeszcze dzieckiem? Naprawdę to piękna opowieść o przyjaźni, o odwadze i miłości, którą postacie potrafią okazywać sobie wzajemnie. Tutaj już w młodych rozumkach pojawiają się myśli, by w szczęściu patrzeć nie tylko na siebie, ale i na innych. Postać przeżyje tu wiele przygód, nie zawsze dobrych, lecz z przestrogą na przyszłość. Zobaczymy jak kto potrafi być cwany i będzie chciał korzystać z naiwności innych tłumacząc, że taka już jego natura. Znajdziecie tu piękne jakby lekko zamazane obrazy. Jeśli oglądaliście kiedyś bajkę o chłopcu Kinaju, który został zamieniony w niedźwiedzia, to właśnie taki nieco indiański klimat tutaj znajdziecie. Druk jest większy, a każdy rozdział to etap następnych wydarzeń. Bardzo mi się podobała, dlatego polecam ją dzieciom od lat dziesięciu do nieskończoności!

Ari ma blisko jedenaście lat. Mieszka z mamą i siostrą prawie na końcu świata, na równinie Tlate Hiin. Tam, gdzie śnieg pokrywa wszystko, a ludzie i zwierzęta mówią tym samym językiem. To miejsce, w którym największą świętością jest Zorza - magiczne, zielone światło, które daje otuchę wszystkim istotom i z którego wróżbita Sii potrafi wyczytać przepowiednie na nadchodzące miesiące. Tym razem, na wieczór Zorzy wszyscy mieszkańcy Tlate Hiin idą z wielką nadzieją w sercach. Bardzo chcieliby usłyszeć, że będzie lepiej. Bo w całej krainie jest coraz zimniej. W wodach zamieszkały potwory. Foki już nie pomagają nikomu w połowie ryb, a jedynym pożywieniem stały się jajka, wykradane Czarnym Ptakom. W dodatku dostojne, śnieżne krowy linieją. Wilki, niedźwiedzie, zające, ludzie - wszyscy czekają na słowa wróżbity. A ten, ku ogólnemu przerażeniu oznajmia, że Zorza umiera… Jedyną szansą jest ruszyć jej z pomocą. Daleko, na drugą stronę nieskończoności. A osobą, która może to uczynić, jest wyłącznie zielonooki Ari. Chłopiec, pomimo strachu, protestów bliskich i wątpliwości pozostałych mieszkańców, wyrusza w podróż. W jej trakcie przeżyje wiele przygód. Dotrze na skraj własnej wytrzymałości i będzie walczył o życie. Ktoś wyciągnie do niego pomocną dłoń, a ktoś inny zdradzi. Pozna nowych przyjaciół, ale też niektórych straci. Będzie brnął do przodu, uciekał, latał i mierzył się z tym, co mu przeznaczone… A przede wszystkim, będzie poznawał prawdę o Silli, świecie pod dwoma księżycami i sobie samym. Porywająca jest ta opowieść. Magiczna. Zachwyciła i mnie i moich synów (6 i 10 lat). Gorąco ją Wam polecam! Zostanie w Waszej pamięci na długo.