Słowodzicielka

" [...] Utkną­łem bez sensu i bez fabuły z dwoma iry­tu­ją­cy­mi i prze­po­co­ny­mi fa­ce­ta­mi, których na do­da­tek wcale nie lubię! [...]" Wow! Nie spodziewałam się, że "Słowodzicielka" Anny Szumacher będzie tak zabawną historią. Uśmiałam się dosłownie do łez. Bohaterowie nie wiedzieli, gdzie aktualnie się znajdują. Powoli poznawali się i razem przeżywali niesamowite i czasem niebezpieczne przygody. Uwielbiam ich teksty i tę dezorientację. Autorka w swojej książce poukrywała różne postacie z różnych bajek, ale uwaga pozory mogą mylić. Królewna zamknięta w zamku, której pilnować powinien smok, okazała się ukrytą smoczycą. Czy jej ojciec o tym wiedział? Był to nie tylko dla mnie totalny szok. Bohaterowie również będą przerażeni. Spotkałam tutaj mnóstwo nieprzewidzianych zdarzeń i tajemniczych postaci. Uważajcie na pomidory. Te tutaj mają ząbki i nie boją się ich używać. Fabuła nie jest oczywista, a akcja ma mnóstwo nieprzewidzianych zdarzeń. Do głównych bohaterów należą: - Hidra — jest zabójcą. - Agni Veer— jest zachwycony swoim pięknem, ma czerwone długie włosy i jest półbogiem. Kto jest jego ojcem? Jest dosyć tchórzliwym półbogiem. - Erwon Jord — jest przybocznym księcia koronnego. Potrafi się bić. Co łączy tę dziwną trójkę? Gdzie podział się ich dowódca? Oczywiście przekonacie się o tym, czytając. Pojawia się tu też pewna niewiasta — Cyan. Jak to się stało, że znalazła się w świecie stworzonym przez siebie? Czyżby to za sprawą niedokończonej książki? Warto poznać i tę bohaterkę. Jej teksty są obłędne. Jeżeli lubicie dużą dawkę humoru i nietuzinkowych bohaterów to idealnie trafiliście. Dzięki tej historii można się świetnie bawić. Tutaj dosłownie wszystko może się zdarzyć. Czy jesteście gotowi na dobrą zabawę? Świat "Słowodzicielki" zaprasza was w swoje skromne progi. Was odsyłam do tego tomu, a sama pędzę do kolejnej części pod tytułem "Słowiedźma". Polecam.

Gdyby książka była człowiekiem, to ta z pewnością miałaby rozczochraną fryzurę, przekrzywione okulary, piżamę pod płaszczem i koniecznie buty nie do pary. Patrzysz na taką postać i po prostu nie umiesz pozbierać myśli. Lubisz ją? Nie lubisz? Zacznie zaraz skakać czy pouczać cię na temat podatków? Proszę Państwa, wszystko się może zdarzyć. Trzeba przyznać, że pomysł jest niecodzienny. Bohaterowie dosłownie wychodzą z kart powieści, aby wciągnąć swoją stwórczynię do wymyślonego przez nią świata. To będzie dla niej najlepsza przygoda albo najgorszy koszmar, sama tego nie wie, bo wciąż nie wymyśliła ciągu dalszego… Przez ten pomysł struktura powieści jest, chcąc niechcąc, bardzo chaotyczna. Rozdziały zbudowane są z krótkich podrozdziałów, często zaczynają się dziać rzeczy niespodziewane, więc trzeba być czujnym podczas lektury. Czytelnik, przyzwyczajony do tego, że, cóż, zwykle postacie wiedzą, co się dzieje i co mają robić, jak już wyjdzie z szoku, musi się zastanowić - czy lubi takie eksperymentalne ciastka, które się kruszą? Osobiście czasami czułam się zbyt zagubiona, a fabuła była dla mnie momentami za bardzo pourywana. Na plus można zaliczyć poczucie humoru (faktycznie słychać echa Pratchetta), sympatycznych bohaterów, mnóstwo nawiązań do innych dzieł popkultury oraz odwagę autorki w przekraczaniu granic. Nie powiem, żebym zakochała się w tej książce na zabój, ale rozumiem, skąd biorą się wysokie oceny innych czytelników. Polecam przede wszystkim fanom fantastyki i innym osobom ciekawym, jak kreatywnie można pobawić się schematami.

Słowodzicielka — Anna Szumacher Słuchajcie, dawno nie czytałam takiej książki! Aż szkoda, że to nie był mój pomysł! :D Anno Szumacher, wielkie brawo za przemyślaną fabułę! Nie wiem jak mogłaś ją skończyć i teraz muszę czekać na ciąg dalszy! Autorzy często pisząc, wspominają o tym, że bohaterzy w pewnym momencie zaczynają żyć swoim życiem, ale żeby tak… naprawdę? Co byście zrobili, gdyby stworzone przez was postaci, nagle pojawili się w drzwiach waszego domu? Człowiek zaczyna się zastanawiać, czy na pewno opisywać potwory i antybohaterów :D kto wie co to się może wydarzyć, jeszcze mi tutaj ktoś przyjdzie i co wtedy? Fajna fabuła, przyjemny humor — nic tylko czytać. Początkowo było mi ciężko, bo zaczęło się tak, że zadałam sobie pytanie — o czym to jest dokładnie? A potem do mnie dotarło. I wciągnęło. Bardzo udana pozycja, cieszę się, że nie tylko okładka okazała się tutaj wypieszczona ;). Mam wrażenie, że autorka bardzo dobrze zna to o czym pisze — czyli słowa ;). Wracając jeszcze do okładki. No przyznacie sami, jest piękna <3.