Słuchacz

Poznałam autora, czytając „Zew nocnego ptaka”, która skradła moje serce nie tylko liczbą stron, ale również całą akcją, którą tam możecie poznać. Napisana jest w taki sposób, że zarwiesz noc, aby poznać jej zakończenie (Mam już w domu drugi tom, więc niedługo pojawi się recenzja). Dlatego bardzo chciałam, aby dzisiejszy tytuł, który bierzemy na tapet, miał ten sam poziom, a nawet lepszy. I wiecie co? Nie zawiodłam się, choć muszę przyznać, że do tej pozycji podchodziłam trzy razy. Wyjaśniam, że trzykrotne podejście nie było spowodowane tym, że książka okazała się zła, nudna itp., ale tym, że w danych momentach nie było na nią tego klimatu itp. Kończąc, zdałam sobie sprawę, że słusznie było ją odłożyć i teraz ją skończyć, ale podkreślam raz jeszcze, to były i są moje odczucia, a wam może przypaść do gustu za pierwszym razem, więc nie sugerujcie się moją opinią, bo możecie dużo stracić. Czy kiedykolwiek czytaliście książkę, przy której czuliście zapach przygotowywanej potrawy? Przy której czujecie upał lub mróz, o którym właśnie przeczytaliście? Jesteście w stanie zobaczyć oczami wyobraźni ból lub radość naszych bohaterów? Jeśli tak, to tutaj macie to samo. Już sam początek powoduje ciarki. Nasz bohater podróżuje po różnych wsiach, które zaznacza na mapie krzyżykami i odwiedza domy rodzin, w których niedawno ktoś zmarł, a dlaczego to robił, zostawiam do waszego odkrycia. Właśnie wtedy czułam ten klimat biedy, kryzysu Ameryki, ten podział na biednych i bogatych oraz podział rasowy, czujesz kurz w powietrzu, ciężar egzystencji oraz jak bardzo ludzie bali się głodu, obcych, więc z miesiąca na miesiąc nasz bohater miał coraz gorzej. Im dalej lub bliżej końca książki, czujesz, że z każdym rozdziałem nasz bohater John Partlow (to tylko jedno z wielu nazwisk) ma coraz więcej na swoich barkach. Opisów książki jest pełno w internecie, więc tym razem naprawdę polecam zapoznać się z nią, bo to tylko przedsmak tego, co was czeka. Znacie duet Bonnie i Clyde? Nasz John pozna taką swoją „Bonnie”, ale co zamierzają i jak to wszystko, co działo się wokół, wpłynęło na ten duet, to już zostawiam dla was. Mamy plany porwania kogoś! mamy bohatera tego dobrego, jak i złego, mamy pościgi i rozwiązywanie zagadek. Będziecie podróżować przez stany Ameryki Południowej z naszymi bohaterami, a oni sprawią, że nie będziecie się nudzić. Kolejną osobą, z którą przyjdzie wam się zapoznać, jest ten tytułowy słuchacz. Nie ukrywam, że ta postać wzbudziła we mnie pytania takie jak: „ale jak…?” „kim ty jesteś? Jak wcześniej napisałam, autor potrafi tak wykreować bohaterów i okolice, że czujesz ten ból, ciężar biedy, rasizmu, trud radzenia sobie z biedą albo z pomysłowością w szukaniu łatwego zarobku bez konieczności zaharowywania się na śmierć. Bez względu na to, jakie mamy obecnie czasy, ten temat wciąż jest na czasie „Co zrobić, aby się nie narobić”. Książka, która może nie porwie od razu, ale musicie jej dać szansę, wiem, co piszę, bo sama na sobie przetestowałam i jestem zachwycona. Mam nadzieję, że poznam kolejne książki autora i będą tak dobre jak ta.

Po cudownych i klimatycznych powieściach Roberta McCammona „Zew nocnego ptaka” i „Magiczne lata” z przyjemnością, ciekawością, ale i sporymi oczekiwaniami sięgnęłam po kolejną książkę Autora. Wydany w pięknej szacie graficznej przez niezawodne Wydawnictwo Vesper również swoim opisem bardzo mnie zaintrygował. Czy jednak dorównał swoim znakomitym poprzedniczkom? Akcję powieści Autor umieszcza w Luizjanie pierwszej połowy XX wieku. Wielki Kryzys rysuje ostro podziały społeczne i różnice rasowe. Odbiera nadzieję i budzi tęsknotę za dawnymi dostatnimi czasami. I choć ówczesne realia stanowią tło fabuły, to sugestywny sposób, w jaki zostały odmalowane czyni z nich niekwestionowaną podstawę tej powieści. Ten duszny klimat czytelnik chłonie całym sobą gotując się na akcję, która budzi się niespiesznie w typowym dla Autora gawędziarskim stylu. Trudne czasy rodzą wielu ludzi bezdusznych, pozbawionych skrupułów, żerujących na ludzkim nieszczęściu, którzy pod wyglądem cherubinka czy kobiecym powabem skrywają swą prawdziwą naturę. A gdy dwoje takich się spotyka z pewnością nie może wyniknąć z tego nic dobrego. Złu autor przeciwstawia jednak dobro w osobie młodego czarnoskórego tragarza Curtisa. Chłopaka prostolinijnego i pomocnego, który ma wyjątkową umiejętność. Potrafi słuchać. I słyszy nawet czyjeś myśli. Właściwa akcja zaczyna się od porwania dla okupu i usłyszanego przez Curtisa wołania o pomoc. Od tego momentu akcja zdecydowanie przyspiesza, nagromadzenie zdarzeń i emocji wywołuje zawrót głowy i dochodzi do eskalacji tragicznych wydarzeń. Początek powieści był dla mnie prawdziwą ucztą literacką, której zaznałam też przy wspomnianych wcześniej książkach McCammona, jednak w pewnym momencie miałam wrażenie, jakby pisarz przyzwyczajony do tworzenia opasłych tomiszczy tym razem chciał na zaledwie 370 stronach zawrzeć podobny ładunek emocji. Częściowo mu się to udało, ale były momenty, w których czułam przesyt. Oczywiście powieść jest warta przeczytania nie tylko ze względu na kunszt Autora, na genialnie nakreśloną warstwę historyczną i oryginalny paranormalny wątek, ale też niesione wartości. Bezinteresowności, poświęcenia i przyjaźni potrafiącej przełamać wszelkie sztucznie narzucane przez ludzi bariery wieku, płci, koloru skóry czy pochodzenia. Przede wszystkim zaś zrozumienia dla odmienności i umiejętności słuchania, prawdziwego słuchania drugiego człowieka.