Smocza Straż. Tom 5. Powrót zabójców smoków

Kocham polecam świetna

Nikogo nie powinien zdziwić fakt, że piąta część „Smoczej Straży” rozpoczyna się w miejscu, w którym pozostawiliśmy naszych bohaterów wraz z ostatnią stroną „Mistrza IgrzyskTytanów”, a więc tomu 4. Cały magiczny świat chwieje się w posadach, gdy król smoków – Celebrant zjednoczył wszystkie smoki w olbrzymią armię. Smocze azyle, które do tej pory stanowiły bezpieczny kompromis dla egzystencji smoków i pozostałych istot upadły jeden po drugim. Ci, którzy zdołali ocaleć przed furią oraz żarem wydobywającego się ze smoczych paszcz ognia, przygotowują się na nieuniknioną ostateczną bitwę, której ceną będzie los całego świata, zarówno tego magicznego jak i ludzkiego. Dla rodzeństwa Sorensonów nadszedł czas na najtrudniejsze decyzje i realizację z pozoru niewykonalnych zadań. Powyższy opis akcentuje jedynie główne wątki jakie napędzają piąty tom Smoczej Straży. Pobocznych wydarzeń, mniej lub bardziej ważnych, jest tutaj znacznie więcej. Mimo tego (a może właśnie dlatego) ośmielę się stwierdzić, iż Brandon Mull w niektórych kwestiach poszedł troszkę na skróty. Wyobrażacie to sobie w książce liczącej 600 stron?! Taka np. potyczka finałowa z Celebrantem została rozegrana dosłownie na 2-3 stronach. Podobnych sytuacji jest jeszcze kilka. Nie umniejsza to jednak ogólnemu wrażeniu jaki wywiera na czytelniku finał sagi zaproponowany przez autora. To prawdziwy rollercoaster emocji: wzruszeń, pożegnań, radości i smutku. Już sama świadomość, że czytamy ostatnią część cyklu powoduje, że nie chcemy dotrzeć do ostatniej strony. Przy czym wyczyn ten jest piekielnie trudny, gdyż historia wciąga niemiłosiernie. Tym bardziej, że dla polskich czytelników Mull przygotował (zapewne zupełnie nieświadomie) nie lada niespodziankę. Główna finałowa bitwa odbywa się bowiem w Selonie, krainie równolegle współistniejącej na obszarze… Polski. Tak jest! Ostateczna walka o wolność i bezpieczeństwo świata odbywa się na naszych ziemiach (trochę przerażająca wizja w odniesieniu do obecnych wydarzeń, nieprawdaż?). Więcej na blogu Zwykłej Matki

Polecam, super książka!