Socjopata

"W końcu zasnąłem i we świetnie zabijałem go raz za razem, uderzając jego głową o posadzkę i dusząc go kablem, przekonany, że to tylko zły sen, ale w głębi duszy znałem prawdę" ~Jakub to człowiek sukcesu jest inteligentny, młody, przystojny, ma dobrze płatną pracę, żonę, a jednocześnie w miarę ciągłego rozwoju osobistego, pnie się po szczeblach kariery w firmie w której obecnie pracuje.Wydawać by się mogło, że wiedzie udane spokojne życie.Niestety to tylko fikcja, gdyż pod idealnie ułożonym wręcz życiem, kryje się prawdziwe oblicze mężczyzny.Jest zwykłym manipulantem, kanciarzem, kłamcą co doprowadza go do brutalnych w skutkach działaniach.Jest zdolny usunąć wszystkich którzy tylko staną mu na drodze... ~"SOCJOPATA" Stefana Weisbrodta to debiutancka powieść z którą już od początku miałam bardzo duże problemy, gdyż sam bohater jak i jego zachowanie doprowadzały mnie po prostu do "szewskiej pasji". W końcu jak sam tytuł mówi mamy tutaj do czynienia z prawdziwym Socjopata i całym spektrum jego zachowań, czego nie możemy wręcz mylić z psychopatą, chociaż troszkę poczynań głównego bohatera nie odbiera i tutaj od normy. ~Autor za sprawą narracji pierwszoosobowej w formie można by powiedzieć nawet tzw.pamiętnika, wprowadza nas w świat nieźle pokręconego bohatera dla którego liczy się tylko on sam.Dzięki czemu mamy możliwość wgłębienia się i poznania jego umysłu.Co lepiej pozwala nam zrozumieć, momentami nawet współczuć, jego głęboko ukrywanym myślom motywom działania czy nawet brakiem empatii oraz zbrodni, których dopuścił się nasz bohater. ~Niestety poza tym co wyżej opisałam brakowało mi większej ilości szczegółów w wnikliwym poznaniu naszej postaci wraz z "otoczką" w której się poruszał. ~Książkę pochłania się dość błyskawicznie, gdyż sama fabuła to coś innego niż do pory miałam okazję czytać, bo jednak tym razem mamy do czynienia z socjopata, a nie psychopatą. ~Reasumując całość i mając na uwadze to, że jest to debiutancka powieść autora to jednak muszę przyznać że oczekiwałam tutaj mrocznego gęstego klimatu oraz ciągłego napięcia które nie pozwoliło by mi oderwać się chodź na chwilę od lektury. ~Pragnę podkreślić, że jest to moja subiektywna opinia więc zawsze polecam wam sprawdzić sobie samemu prezentowany tytuł, by móc wyrobić sobie własne zdanie. A z tego co pamiętam większość z was była wręcz zachwycona!

Socjopata to bezwzględny manipulator, który zrobi wszystko, aby osiągnąć swój cel. Taką osobą jest nasz główny bohater - Jakub. Poznajemy go w momencie, kiedy nie dostaje upragnionego awansu. Pożądane stanowisko obejmuje syn właściciela firmy, na pozór lekkoduch. Szybko okazuje się jednak, że Cezary nie zamierza wykorzystywać swojego fotela do lenistwa, a sprawnie zarządzać firmą. Wiąże się to z tym, że zaczyna wnikliwie prześwietlać swoich pracowników. Co na to wszystko Jakub? Rozgoryczony mężczyzna poczuje się zagrożony. Nie pozwoli przecież, aby skrzętnie skrywana przeszłość ujrzała światło dzienne... Po przeczytaniu opisu książki liczyłam na coś mocniejszego. Choć Jakub idealnie wpisywał się w charakterystykę socjopaty czegoś mu brakowało. Zabrakło mi również mrocznej, duszącej atmosfery. Nie twierdzę, że książka jest zła, bo czyta się naprawdę dobrze, szybko i ostatecznie dobrze się przy niej bawiłam. Jednak momentami była przekombinowana. Zwłaszcza końcówka, która dla mnie była mało realna.

Kim jest socjopata? To człowiek bez sumienia, którego inni ludzie w zasadzie nie obchodzą, skupia na nich uwagę jedynie w sytuacji, kiedy są mu potrzebni do realizacji jakiegoś celu. To urodzony manipulant bez poczucia winy, niezdolny do tworzenia związków opartych na więzi. Nie rozumie, co to znaczy krzywdzić drugiego człowieka, a krzywda dzieje się tylko wtedy, gdy on ja odczuwa; egocentryczny, postrzega siebie jako osobę bez zarzutu, a winą za niepowodzenia obarcza innych. W tę charakterystykę idealnie wpisuje się nasz bohater, którego powierzchowność jest idealna, ale to, co w środku pozostawia naprawdę wiele do życzenia. Okazuje się, że krawat i prążkowany garnitur nie załatwią wszystkiego. Jak zachowuje się Jakub? Jego postępowanie obliczone jest na konkretne korzyści, za wszystkim, co robi kryje się jakiś motyw. Wykazuje się kompletnym brakiem szacunku dla drugiego człowieka, nawet na elementarnym poziomie, a empatia i współczucie to dla niego pojęcia kompletnie abstrakcyjne. To osoba z planem awaryjnym gotowym na każdą okazję, dla której kłamstwo jest czymś naturalnym. Poziom manipulacji i wyrachowania osiąga najwyższy level, a wszystko to w białych rękawiczkach, których nie powstydziłaby się nawet najbardziej perfekcyjna pani domu. Bezbłędnie czyta ludzi, gra im na emocjach i bezlitośnie wykorzystuje do własnych celów każdą ich słabość. Absolutnie przekonany o słuszności swoich działań. Jakub "po trupach" i dosłownie i w przenośni zmierza do określonego celu. Ludzie są dla niego tylko środkiem lub przeszkodą na tej trasie. Czasem zwykły impuls wystarczy, by kogoś zniszczyć. "Grób był doskonały" (...) zmieści się do niego idealnie". Choć to on jest katem, zawsze postrzega siebie jako ofiarę. Najbardziej przeraża mnie fakt, że socjopaci są wśród nas. To może być kolega z pracy, miły sąsiad z mieszkania obok, który co piątek robi zakupy swojej schorowanej matce, uśmiechnięty listonosz. Absolutnie fantastyczne studium socjopatycznej osobowości, to jedna strona medalu, druga to czynniki, które determinują określone zachowania i postawy. Wnikliwa wędrówka po zaburzonym umyśle socjopaty okazała się dla mnie świetną lekturą, lekcją uważnosci i ostrożności. Ogromnie podziwiam kreację głównego bohatera - absolutnie w punkt, a czy bliżej mu do diabła w ludzkiej skórze czy do nieszczęśliwego człowieka, to już pozostawiam Waszej ocenie. "To droga, którą kroczysz jest prawdziwym celem. Wszystkie przeciwności są tylko okazjami w przebraniu". A co się stanie, kiedy socjopata pozwoli opaść masce? Masz odwagę się przekonać? Zaryzykuj ;) Polecam tę historię Waszej uwadze.

Jakub jest młodym i przystojnym mężczyzną. Ma wymarzoną pracę, w której szykuje się do awansu, piękny dom, super samochód i dobrą żonę. Ale..żeby nie było tak słodko, Jakub jest też manipulatorem, który bierze to, co chce nie patrząc na innych. Ludzie kompletnie się dla niego nie liczą. To on nimi kręci i manipuluje. A jeśli trafi się taki, który stanie mu na przeszkodzie, gorzko tego pożałuje. Bo to Jakub zawsze ustala zasady gry. Przepraszam za to, co teraz powiem, ale to była naprawdę mocno porąbana historia. I to w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Taka, jaką lubię i która pochłania bez reszty. My nie czytamy tutaj o socjopacie. Człowieku bez serca, emocji i skrupułów. Narcystycznego, który dla siebie samego jest pępkiem świata, a wszyscy wokół marionetkami w jego teatrzyku. My się nim stajemy!!! Dzięki narracji cały czas siedzimy w jego głowie i znamy każdą myśl, każdy krok. To było niebywałe doznanie! Książka może nie ma jakiejś oszałamiającej fabuły, ale jest tak napisana, że nie sposób się od niej oderwać. Ogromnie ją Wam polecam, pomimo, że w co poniektórych z Was może wzbudzić niesmak. Ja z pewnością długo o niej nie zapomnę i dziękuję, że na swojej drodze nie spotkałam takiego ,,oszołoma" jak nasz bohater.