Soften me again

Otworzyłam swoje pierwsze studio tańca. Wreszcie spełniłam swoje największe marzenia. Nie mogę pominąć faktu,że również wróciłam do Londynu. Wiedziałam,że pewnego dnia go spotkam. Przypadkowo bądź nie po tak długim czasie chciałam go zobaczyć mimo że nie chciałam tego przed sobą przyznać. Mój powrót do tego miejsca nie zmienił faktu, że z całych sił starałam się zapomnieć o Victorze,o jego zielonych tęczówkach i o jego przenikliwym spojrzeniu, który kierował tylko do mnie. Chciałam zapomnieć o wszystkim co nas łączyło. Chciałam zapomnieć o tym jak bardzo mnie zranił. Jak złamał moje serce na tysiąc kawałków. A ja do tej pory nie wiedziałam jak je posklejać w całość. Za co lubicie powieści polskich autorek? Ja zdecydowanie za ilość emocji,które są przelewane na kartki papieru. To co Weronika robi z nami, czytelnikami jest czymś przerażającym. Ta kobieta potrafi sprawić,że nasze serce będzie na równi złamane z sercem bohatera.. "You soften me" czyli pierwszy tom dylogii pokochałam całym sercem. Ta pozycja znalazła się nawet w top 3 ubiegłego roku. Co było w pełni zasłużone. Miałam wysokie oczekiwania gdy zaczynałam czytać drugi tom.Obawiałam się rozczarowania.Bo jednak co będzie gdy druga część nie spodoba mi się tak jakbym tego oczekiwała? Weronika nie miała litości, od początku postanowiła by pękło mi serce. Kocham pióro autorki , uwielbiam głównych bohaterów ale jedna z nielicznych pisarek potrafi rozkochać czytelników również w pobocznych postaciach dlatego zabolało bardziej niż powinno... "Soften me again" przeskoczył poprzeczkę. Nie sądziłam, że jest to możliwe. Ta książka jest naszpikowana emocjami, bólem, rozpaczą, miłością ale również łzami, zawahaniem, zwątpieniem. Jest w niej to co chciałam po prostu otrzymać. Motyw tańca który był mocno dominujący w pierwszym tomie pozostał również i w tej części. Niesamowicie czytało się o rozwoju Willow, o jej uczniach. Jednak między bohaterami było za dużo nieporozumień, które nie zostały wyjaśnione od razu przez co każda ze stron cierpiała. Jest to pozycja, która motywuje do spełniania swoich największych marzeń ale również tych mniejszych. 🌧️🌧️🌧️ Jestem całą sobą zakochana w tej dylogii. Rozczulająca ale momentami sprawiająca ból. Niesamowicie jestem wdzięczna za tą książkę. Mam nadzieję,że macie ją w planach a jeśli nie koniecznie musicie to zmienić. Bo kto jak kto ale Weronika potrafi tworzyć tak dobre powieści,że nie można przejść obojętnie.

Książka to tom drugi i ostatnio serii Soften Weroniki Schmidt. Pierwszy mnie zachwycił i nie mogłam się doczekać kontynuacji. Teraz jestem świeżo po lekturze i muszę przyznać, że trochę mam co do niego mieszane uczucia. Willow wraca po 2 latach do Londynu i zakłada własne studio. Zdobywa klientów i wraz ze swoją przyjaciółka Atutum, zdobywają coraz to więcej klientów, których zarażają pasją tańca. Ma świadomość, że prędzej czy później spotka Victora i będą musieli wyjaśnić sobie wszystko albo unikać nawzajem. Kiedy Victor zapisuje Grace na zajęcia do studio Willow muszą nauczyć się współpracy dla dobra dziewczynki. Zwłaszcza że Willow dowiaduje się co wydarzyło się w życiu tej dwójki. Początkowo mu nie ufa, wie, przez co przeszedł poznaje prawdę sprzed dwóch lat ale nie potrafi zaufać. Jednocześnie chce pomóc Victorowie z odnalezieniem radości, jaką daje taniec. Czy jej się to uda? Czy zaufa ponownie? Victor wie o powrocie Willow do Londynu. Wie także, że będą musieli zmierzyć się z przeszłością. Bardzo żałuje tego co zrobił jej dwa lata temu, ale wtedy chciał jej dobra. Przeszedł długą drogę, stracił siostrę, stał się "ojcem" dla Grace ale w jego życiu nie ma radości. Prowadzi wraz z przyjacielem szkołę tańca ale z tańcem dawno nei ma nic wspólnego. Kiedy Willow upiera się, że mu pomoże odzyskać radość z tańca podchodzi do tego sceptycznie. Wspólne treningi i to, że Grece uczy się w szkole tańca Willow ponowie zbliżają ich do siebie. Czy odzyska radość? Czy zdobędzie zaufanie Willow? Czy naprawi błędy z przeszłości? Fabuła książki świetnie przemyślana, idealnie poprowadzona kontynuacja. Książkę czyta się świetnie a pióro autorki jest lekkie. Widać dużą przemianę bohaterów. Wilow stał się bardziej twarda, ma więcej wiary w siebie ale nadal nie potrafi się otworzyć na ludzi. Łatwo ją zranić i wszystko bierze do siebie ale skupiła się na tym co osiągnęła. Upór i ciężka praca dają efekty. Victor po śmierci siostry zmienił się i to bardzo. Stał się odpowiedzialny za Grace, ale to wszystko odcisnęło na ni duże piętno. Wydroślał ale stracił radość z życia, odciął się poniekąd od przyjaciół. Dopiero gdy w jego życiu pojawiła się ponownie Willow jego życie nabrało większego sensu. Czy jednak będzie umiał przyznać się do uczuć? Czy nie popełni ponownie tego samego błędu? Sama fabuła jest dużo spokojniejsza niż tom pierwszy. Nie brakuje emocji, smutnych i radosnych chwili, czasem zabawnych momentów. Zabrakło mi tu trochę rozwinięcia wątku Willow i jej ojca. Poza dwoma momentami, które były takie epizodyczne, mało rozwinięte. Autorka skupiła się na relacji między dwójką głównych bohaterów. Victor to ciepły młody mężczyzn, który wie gdzie popełnił błąd. Willow zraniona, nie potrafiła zaudfac ale jej zachowanie było czasem irytujące. Działał sprzecznie sama ze sobą. Uparcie broniła się przed zaufaniem i mimo to, że miała ku temu powody to jednak działa bardzo dziecinnie. Zakończenie zaskaujące choć w pewnym stopniu przewidywalne. Epilog świetnie podsumował historię. Seria Softem mnie urzekła historię, jaką w niej przeczytałam i choć tom drugi wg mnie jest słabszy niż tom pierwszy to mimo wszystko jest bardzo dobrze napisany. To ta książka w stylu, że czegoś mi zabrakło ale nie wiem sama jak to sprecyzować. Jako całość tworzy świetną historię. Polecam serię Soften.

Chciałam w ten nowy rok wejść z wielkim książkowym przytupem, który podniesie mnie na duchu i sprawi, że zechce mi się chcieć. Powiedzmy, że owa pozycja dodała mi różnych emocji. Wpierw na pewno smutek. Żeby było jasne, sama książka jest pięknie napisana, styl bardzo ozdobny i pokazowy, autorka stosuje tu dużo porównań, idealnie oddających klimat każdej sytuacji. Kiedy ukazuje radość, to jest to ogromna euforia przy której chce się skakać i tańczyć. Jednak, jeśli opisuje smutek, to chcemy płakać, rozpaczać i każda negatywna emocja wchodzi na nasze barki. I właśnie taki jest początek tej pięknej historii. Bardzo smutny i przygnębiający. Jest dużo podkreśleń jak postacie cierpią i jak sześcioletnia dziewczynka nie rozumie, dlaczego jej mamusi nie ma. Niestety to przygnębienie trochę trwa, więc jeśli przed początkiem lektury byliście radośni, to do pewnego momentu cały czar pryśnie i będzie po prostu przykro. ,, Nie mogłem po prostu być tak samolubny, żeby pozwolić ci zmarnować swój potencjał i kawał ciężkiej pracy. Musiałem wybrać i albo dać ci odejść, albo pozwolić zostać, a tym samym stanąć w miejscu". Pozwólcie, że opiszę wam książkę jak najogólniej, bo tak naprawdę tą część można podzielić na wspomnienia tego co było, spełnienie marzeń odnośnie pracy i powrotu do przeszłości poprzez przyszłość i dokładanie do ognia kolejnych uczuć, które sprawiają, że płonie jaśniej. A nawet jeśli są dobre momenty, to obecnością są łzy wzruszenia, cieszenia się z wytrwałości i dojścia do upragnionego celu. Jednak po drodze jest wiele cierni na które nadeptuje chyba każda z postaci. Z tą opowieścią kojarzy mi się tylko nostalgia. Jest piękna, ale to co dobre ukazane jest przez łzy. Niby są cudowne przekazy walki o to co nasze, co utracone, co niby przepadło, ale starają się to podnieść, bo zawsze warto walczyć. Jednak wydaje mi się, że czystej radości z pozytywną radością, ze wszystkim co szczęśliwe w kolorowych barwach, niestety nie było tu obecne. Jeśli jednak ktoś potrzebuje czytać książki wzruszające, to polecam zacząć od pierwszego tomu. Ten wybór będzie dla was idealny.

Drugi tom dylogi „Soften me again” spowodował łzy w moich oczach oraz udowodnił,że na wyjątkowe rzeczy warto czekać. „Życie ma wobec nas różne plany i w rożny sposób próbuje dać nam lekcję(…)Na wszystko przecież przychodzi czas” Czy można zakochać się w bohaterach bardziej niż w I tomie?Otóż można!A to za sprawa dwójki niesamowitych osób-Willow i Viktora do których powracamy w II tomie po wielu miesiącach od ich rozstania.Obecnie są starsi,dojrzalsi i bardziej otwarci na życie.Los dostarczył im wiele chwil cierpienia oraz momentów w których spełniali swoje marzenia.Osiągnęli to,o czym marzyli z dala od siebie.Czy poświęcenie Victora było tego warte?W tej właśnie książce możemy poznać wszystkie odpowiedzi na te pytania. Najbardziej podobało mi się szczerość bohaterów.Wreszcie potrafili rozmawiać o tym co czuli i czego pragną.Rozmowa i szczerość jest podstawa zdrowej relacji,która przetrwa każda słabość i strach o jutro. Victor i jego zmiana jest ogromnym zaskoczeniem.Dobro najbliższych było dla niego najważniejsze niż swoje.Jego determinacja oraz walka o ukochana ujęła moje serce.Natomiast Willow wreszcie pokazała swoją siłę w skomplikowanej relacji z ojcem jak i osiągnięciu swoich marzeń. Autorka nie zapomniała o motywie przewodnim w histori jakim jest taniec i miłość do niego.Pokazuje,że nawet w kryzysowych chwilach życia taniec zawsze jest w sercu.Odpowiednia osoba sprawi,ze powróci On do życia i stanie się częścią świata. Wraz z rozwojem wydarzeń kochałam bardziej postacie.Za walkę o przyszlość oraz sile w chwilach przegranych. „Softem me again” to historia przepełniona emocjami w której bohaterowie potrafią szczerze rozmawiać i wreszcie pozwalaja sobie na szczęście,które stracili sprzed lat. Czy Victor i Willow odnajdą wspólna drogę?Koniecznie to sprawdźcie!