Sowa z Askiru
Tajemnica Askiru - tom szósty

Dzisiejsza recenzja udowodniła mi, że nie trzeba czytać danej serii po kolei, żeby zrozumieć co się dzieje, żeby tak się spodobała, że aż ma się ochotę kupić poprzednie części i szybko nadrobić. To jest moje pierwsze spotkanie z autorem i już wiem jak wcześniej napisałam, że nieostatnie. Przed wami szósty tom serii Tajemnica Askiru pt. „Sowa z Askiru” która skradła moje serce, a to za sprawą fantastycznie rozbudowanym rozdziałom, które przykuwają twoją uwagę. Nie będę powielała opisów książki, bo sama jestem z tych, która stara się nie czytać ich, bo w dużej mierze zdradzają część fabuły, a przyznam, że lubię być zaskakiwaną. Jeżeli masz na odwrót i chcesz wiedzieć, z czym przyjdzie się zmierzyć to z całego serca zapraszam np. na stronie wydawnictwa Initium i przeczytać, z kim tym razem przyjdzie się zmierzyć. Moimi ulubieńcami oraz jednymi z głównych bohaterów jest nikt inny jak Łasica i Desina która objęła tytuł Sowy, a co za tym idzie włada magią, dzięki której potrafi w łatwy sposób dotrzeć do prawdy, a co łączy ja z Łasicą…? No tego to już nie zdradzę. W Askirze zostaje zamordowana pewna osoba i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie ślady prowadzące do nekromanty, który pała się magią krwi. Książka ma 776 stron i niech was nie zwiedzie taka cegiełka, ponieważ wszystko w niej jest naprawdę przemyślane co powoduje, że w żadnym rozdziale nie nudziłam się. Wszystko idzie tak jak powinno, lecz czasem występują małe „chochliki”, nasuwając czytelnikowi błędne stwierdzenie tego, jak może się skończyć tzn. tak było w moim przypadku. Czytając już myślisz, że jesteś na dobrej drodze, żeby rozwikłać zagadkę, a tu „figa z makiem” czytaj dalej Ania. Całość polecam wszystkim, którzy lubią fantastykę, czarodziejów, przygody z nutą detektywistycznej zabawy. Za książkę mogą wziąć się też ci, którzy chcieliby poznać ten rodzaj książek. Jeszcze raz podkreślę, że nie znam poprzednich części i w niczym nie miałam kłopotu, czytając ten tom. Czekam na siódmą część.

Książka ma szósty tom, a ja poznaję ją dopiero teraz, więc na początku zajęło mi troszkę stron zanim zrozumiałam o co tutaj chodzi. Przez jakiś czas nie wiedziałam kim jest Sowa, której pojawienia się bali i jednocześnie wyczekiwali. Zauważyłam też, że kiedy postacie były jakby znane, to ich opis nie był podawany. Jednak kiedy ma pojawić się nowa postać, to autor bardzo dokładnie ją opisuje, choćby jak wygląda z czym przychodzi i kim dla kogo jest. Pomimo swojej objętości, dużym plusem są tutaj krótkie i niekiedy nieco dłuższe rozdziały, gdzie każdy kolejny przedstawia tu inne wydarzenia bez kontynuacji poprzednich. Pozycja bardzo tajemnicza, gdyż wpierw tu kogoś poszukują, a my nie wiemy po co. Później widzimy wydarzenia od strony poszukiwanej osoby, która jakby zdaje sobie sprawę kim jest, lecz z lekkim opóźnieniem. Następnie na jaw wychodzi śmierć pewnej postaci, lecz nie wiadomo dlaczego do tego doszło i w jakim celu przebywał akurat w tym miejscu. Jest to fantastyka, więc nie zabrakło czarnej magii przed którą ludzie będą nie tyle uciekać, co starać się z nią walczyć. Kim jest Sowa przeczytałam na stronie dziewiętnastej. Jest nią kobieta, którą ludzie z książki znają od małego. Ma dar widzenia wydarzeń z przeszłości, jak i możliwość przyglądania się ludziom zza drzwi, które dla niej bywają niewidzialne. Sprawa tyczy się całego Askiru, czyli tak naprawdę to, co tu się dzieje ma wpływ na wszystkich bohaterów. Jeśli chodzi o same wydarzenia, to jest ich tutaj bardzo dużo. Nikt tu nie spoczywa na laurach, aż podziwiałam ich za tak sporą siłę fizyczną i psychiczną. Bywają bardzo zapracowani i nie widać po nich zmęczenia. Starcie z czarną magią będzie dla nas wyczerpujące. Zdarzało się, że aż wstrzymywałam powietrze, by sprawy nie potoczyły się tak przewidywałam. Spodobała mi się tu postać Desiry, czyli Sowy. Jest jeszcze młoda, więc jej magia nie jest jeszcze w pełni dojrzała. Jest jednak na tyle spostrzegawcza, że na podstawie własnych błędów coraz bardziej się w niej doskonali. Bardzo lubię takie postacie, gdyż sama staram się uczyć na własnych błędach. Plusem i minusem jednocześnie, zależy co dla kogo, jest tutaj nad wyraz dokładny opis miejsc w których przebywają. Wiemy gdzie są, jak to wygląda i co zawiera wewnątrz. Zasięgnęłam informacji o pozostałych tomach i wiem już, że choć jest numerem 6,to jednak jest całkowicie niezależnym. Pozostałe tomu są spoza Askiru, a tylko ten jest opisany w nim. Daje to sposobność zastanowienia się nad resztą serii i możliwością przeczytania jej od początku. Według mnie książka jest warta uwagi, gdyż nasz szacunek do postaci sprawia, że ich lubimy. Zostają zapamiętani i na koniec przychodzi taka chwila, że się za nimi tęskni. Wielbiciele dobrze rozbudowanej fantastyki będą z tej książki zadowoleni:-)

Zdecydowanie książka bawi i zaskakuje. Czytając możemy przenieść się w magiczny świat, który jest niczym pajęczyna przeplatany różnymi wątkami. Spodobał mi się sposób pisania Schwartza. Do mojego serduszka najbardziej przemówił Łasica i miałabym ochotę poznać jego losy bliżej. Książka zachęciła mnie do tego, żeby poznać całą serię, bo to co mamy tutaj to tylko fragment niesamowitego świata!