Śpij, dziecinko, śpij

Potwór? Wiedźma? A może jedno i drugie w jednej osobie? Alicja kupuje mieszkanie w starej kamienicy, której mury przesiąknięte są starymi dziejami. Nikt nie spodziewałby się, że tak piękne miejsce może skrywać dramatyczną i przerażającą historię, która ma znaczący wpływ na życie ciężarnej Ali. Pod domem w astronomicznym tempie rosną tajemnicze krzewy białych róż. Natomiast z piwnicy dolatuje XIX-wieczna kołysanka: „Śpij, dziecinko, śpij”, a nocą słychać płacz dziecka. Czy Alicja oszalała? Czy może jednak w kamienicy dzieje się coś tajemniczego? Jolanta Bartoś to autorka, którą z całą pewnością muszę zapamiętać! Nie wiem jak to się stało, że wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z jej twórczością i uwierzcie, że bardzo tego żałuję. Styl autorki, który poznałam dzięki „Śpij, dziecinko, śpij”, kupił mnie już od pierwszych stron. Autorka kreśli na nich historię tajemniczą, dramatyczną, niezwykle emocjonalną, przerażającą i co najważniejsze wciągającą. Jej akcja rozgrywa się współcześnie, jednak sięga także odległych czasów, kiedy to tak naprawdę wszystko się zaczęło… Autorka miała genialny pomysł na fabułę, gdzie wątek horroru miesza się z obyczajowym stanowiąc spójną całość. Nie chcę Wam niczego zdradzać i więcej mówić o tym co dzieje się na kartkach książki, aby po prostu nie zepsuć frajdy z czytania. Niemniej jednak co muszę powiedzieć to, że musicie się przygotować na porządną dawkę emocji. Wszystko co czuła nasza główna bohaterka było dla mnie niesamowicie namacalne. Nie wiem czy to dzięki umiejętnością pisarskim autorki, czy może dlatego, że Alicja jest na końcówce ciąży tak jak ja i przez to mocno się z nią zżyłam. Jednak trzeba przyznać, że każda strona robiła na mnie niesamowite wrażenie. Obudził się we mnie ogrom matczynych emocji, które od samego czytania kazały mi bronić mojego własnego dziecka! Wątek róż to coś genialnego! Gdy zaczęłam poznawać historię kwiatów to płakałam jak bóbr. Nie mieściło mi się w głowie co działo się za drzwiami mieszkania w kamienicy usytuowanej w centrum miasta. Jak można być taką bestią… Całość była niesamowicie realistyczna i emocjonalna. „Śpij, dziecinko, śpij” to książka, która usatysfakcjonuje czytelników thrillerów psychologicznych, horrorów i po prostu mocnych historii. Wciąga, porusza i z cała pewnością można ją nazwać iście z piekła rodem. Zdecydowanie polecam!

Książka przyszła do mnie przed wczoraj i nie potrafiąc się jej oprzeć musiałam od razu ją przeczytać:-) Przeczucie mnie wcale nie myliło, bo okazało się, że nie byłam w stanie się od niej oderwać! Jak tylko odkryłam, że główna bohaterka też jest w ósmym miesiącu ciąży, to przepadłam... Pozwólcie zatem, że zabiorę Was do świata, gdzie w pewnym gabinecie czai się niewytłumaczalne zło... Młode małżeństwo wprowadza się do starej kamienicy, gdzie wśród sąsiadów nikt nie doczekał się potomstwa. Tym bardziej kobieta w ciąży jest dla nich dość niepokojącym widokiem. Niektórzy chcieliby coś jej powiedzieć, jednak z obawy o własne życie tego nie robią. Praktycznie od chwili jej pobytu po całym domu rozchodzi się lament zawodzącego maleństwa. Z początku słyszy go tylko ta kobieta. Każdego dnia zaczyna coraz bardziej obawiać się o swoje nienarodzone dziecko, gdyż w nocy nawiedzają ją okropne koszmary. Śni jej się stara kobieta, która upycha do małej trumienki wiele zmarłych noworodków. Śpiewa im złowrogą kołysankę uśmiechając się złośliwie... Wszystko wskazuje na to, że jeden z pokoi jest zajęty przez zły byt. Nie pozwala, by ktokolwiek tam wchodził, a jeśli już bohaterka jest tam wciągnięta niemal od razu przenosi się do odległych lat, gdzie starucha pozbywała się noworodków wraz z ciałami ich matek. Wie również, że teraz czeka na jej dziecko... Historia jest na tyle zagmatwana, że wielu osobom zaczyna zależeć na pozbyciu się jej. Trudno jest zaufać komukolwiek, gdyż albo te osoby giną, albo zostają opętani... Co w takim razie ma wspólnego z historią przydomowy krzak białych róż? Jak odegnać zło, które zalega tam od pokoleń? Jak pokonać ból, kiedy najbliższe osoby wbijają sztylety w serce? Jak rozpoznać kto dla kogo jest wrogiem, a kto ma serce otwarte na miłość? Niebywała i mocno wciągająca! Wymyślona i jednocześnie taka prawdziwa. Sceny opisuje nam narrator, jednak zdarzenia widzimy z perspektywy różnych postaci. Przepiękna matczyna miłość, której starczy dla czystych dusz dzieci. Ukryte postacie, grobowce i historia potrafiąca wstrząsnąć nawet najbardziej twardą duszą. Gdybym mogła dałabym jej tysiąc na tysiąc! Pokochałam tą książkę jak bohaterka inne duszyczki. Bardzo się przy niej wzruszałam i przeżywałam każdą scenę. Niekiedy nawet wstrzymywałam oddech... Z całego serca ją polecam!!!