Spójrz na mnie

Q: Lubicie sięgać po debiuty? Ja bardzo lubię, ciekawią mnie nowi autorzy i ich histore. Tym razem trafiłam na „Spójrz na mnie” Agnieszki Czyżyckiej. Piękna, rzucająca się w oczy okładka od razu przykuła moją uwagę. Jednak jest tu mały haczyk. Okładka może sugerować cukierkową historię miłosną, lecz zapewniam was, że takiej nie otrzymacie. Historia dwójki młodych ludzi, Jagody i Adama jest przepełniona bólem, żalem i cierpieniem. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, dzięki czemu mamy wrażenie, że te postacie naprawdę istnieją. Ba! Że wręcz je znamy. Czasami niektóre decyzje bądź zachowanie podejmowane przez naszych bohaterów mogą wydawać się dziecinne, bądź irracjonalne, lecz nikt z nas, tak naprawdę nie wie, jak sam by się zachował w takiej sytuacji. Książka jest napisana lekkim i prostym językiem, dzięki czemu czyta się ją naprawdę szybko. Jagoda, chcąc chronić swojego ukochanego, ucieka bez słowa pożegnania, zostawia swoją największą miłość, jedyne swoje szczęście. Po 7 trudnych latach wraca do Krakowa z nadzieją, że jej druga połowa ją zrozumie, bądź chociaż wysłucha, jaki miała powód, by postąpić tak, a nie inaczej. Lecz czy tak łatwo wybaczyć odejście, zwłaszcza że Adam w tym samym momencie walczył o życie? W jednej chwili stracił marzenia oraz swoją największą miłość. Ta książka jest przepełniona emocjami. Nie jedna osoba uroni podczas lektury kilka łez, dlatego dobrze jest zaopatrzyć się od razu w chusteczki. 🥹😭 Naprawdę polecam!💙💜

"Spójrz na mnie" to debiutancka książka autorki, a że ja po debiuty uwielbiam sięgać, to gdy tylko zobaczyłam tę pozycję w dodatku z tak cudną okładką, nie było opcji, bym jej nie przeczytała. Jednak niech ta piękna szata graficzna Was nie zmyli. Historia Jagody i Adama opisana na kartkach tego tytułu jest bardzo emocjonalna i rozdzierająca serce, wręcz można pokusić się o stwierdzenie traumatyczna. Z każdej strony wylewa się cierpienie, ogromny żal, ale i iskra nadziei. To, z jakimi wydarzeniami toczącymi się za zamkniętymi drzwiami musiała mierzyć się główna bohaterka, łamie czytelnikowi serce, ale pozostawia również podziw w jej sile i wytrwałości. Na początku było kilka momentów, w których Adam mnie trochę irytował. Miałam wrażenie, że myślał jedno, a robił drugie, jednak za każdym razem starałam się postawić w jego sytuacji. Został poturbowany przez życie niejednokrotnie. Najpierw odejście Jagody, później wypadek, a na sam koniec śmierć ojca. W dodatku przez tyle czasu tkwił w nieszczęśliwym związku, przez co tym bardziej nie było mu łatwo, a niespodziewany powrót byłej narzeczonej już kompletnie namieszał mu w głowie. Nie jest to słodka i lekka lektura. Wywołuje ona rollercoaster emocji i ukazuje prawdziwe życie, świat, w którym ludzie potrafią założyć maskę i zmylić dosłownie wszystkich wokół. Porusza także trudny temat, jakim jest przemoc domowa. Gratuluję autorce świetnego debiutu, który zostanie ze mną na długo i mam nadzieję doczekać się dalszych losów Jagody i Adama. Czytajcie! Polecam!💜

Spójrz na mnie to debiut opowiadający o losach dwójki osób doświadczonych okrutnie przez los. Uczucia aż kipią ze stron powieści i sprawiają, że nasze odczucia stają się silniejsze. W książce nie zabrakło trudnych wyborów jak i konfliktów, które ani na chwilę nie dają zaczerpnąć tchu. "Wyrzuciła wszystko do kosza. Szkoda, że nie można tak również zrobić ze złamanym sercem i wspomnieniami, które nosi się w duszy". Choć powieść nie jest podzielona na części to ja ją i tak dzielę na dwie. Jedna jest przed listami, a druga po nich gdy wiele wychodzi na jaw. Przed listami poznajemy powód rozstania tak ogólnie. Zarówno dla Jagody jak i Adama były to najtrudniejsze lata z którymi poradzili sobie wcale. Przez połowę książki mamy wrażenie że wszystko dzieje się wokół tego samego czyli obwiniania jednej ze stron, głębokiej nienawiści, braku wybaczenia czy komunikacji. Dodatkowo poznajemy moją imienniczkę, która jest najbardziej toksyczną osobą w tej książce. "Znowu ogarnęło ją uczucie bezradności. Każdy dzień był dla niej walką. Sama na środku ringu z przeciwnościami losu. Strach nie opuszczał jej nawet przez moment". Gdy dochodzimy do momentu gdzie na światło dzienne wychodzi treść dwóch listów, wszystko to o czym czytaliśmy do tej pory staje się tylko tłem. To co przeżyła Jagoda jest... okropne. To jak życie ją doświadczyło, momentami ciężko się czyta z powodu emocji jakie nam towarzyszą. Zdecydowanie druga połowa książki jest dużo bardziej dynamiczna ale i ciężka tak bardzo, że tęsknimy za pierwszą połową i tym jednym tematem. Na jaw wychodzi bardzo wiele kłamstw, tego co zostało zamiecione pod dywan a przy tym żal bohaterów o lata spędzone w pojedynkę. Książka wydaje się bardzo rzeczywista szczególnie pod względem minięcia się i matactwa od strony najbliższych. "Ostatnio czuła się jak kwiat bez wody, usychała i traciła siły. Każdego dnia traciła jeden płatek i było ich coraz mniej. Więdła zamiast zakwitnąć". Główna bohaterka jest niezwykle doświadczona przez los a jej walka jaką możemy obserwować na kartach powieści tylko utwierdza nas w przekonaniu, że najtrudniejsze bitwy toczymy ze samym sobą. Nie zawsze jednak jesteśmy w stanie wygrać w pojedynkę, a wołanie o pomoc wydaje się milowym krokiem do uleczenia. W powieści położono dość silny nacisk na żałobę i to jak wpływa ona na bohaterów, czujemy ich tęsknotę ale dzięki temu możemy docenić najbliższych. "W Twoich oczach, odnalazłem to, czego tak długo szukałem. Odnalazłem w nich twoją miłość". Zakończenie pierwszego tomu dla wielu może okazać się niezrozumiałe, ale tylko Ci którzy kiedykolwiek się sparzyli, nie zadziwią się wyborem. Fanom całej gamy emocji, drugich szans i miłości która jest niezwyciężona a zarazem osadzona we współczesności Spójrz na mnie bardzo się spodoba. Nie zrażajcie się początkiem książki i poznajcie historię Jagody i Adama, którzy miłość do siebie ukryli w tatuażach. Polecam~

"Szloch stał się cichą muzyką. Akompaniował mu deszcz,który zaczął stukać o parapet. Mury, które budowali przez te wszystkie lata, zostały zburzone. Pozostała ruina." 🥺🥺🥺 Zobrazowana portretami dwóch zranionych dusz. Naznaczona strachem, owiana brutalnością, nasączona tajemnicami. Mówią, że strach ma wielkie oczy. Być może coś w tym jest. Ale strach też paraliżuje i zmusza do podjęcia takich, a nie innych decyzji. Strach rządzi. Strach panoszy się w umyśle, zakorzenia w sercu. Strach osłabia. Zawiązuje oczy. Z czasem wygrywa. Jagoda od wielu lat żyje się w strachu Ojciec znęca się nad nią zarówno fizycznie, jak też psychicznie. Dziewczyna nosi w sercu wiele zadr, a na ciele wiele ran i blizn. Ukojenie swojego bólu znajduje w ramionach Adama. Nie mówi mu jednak o swojej sytuacji. Całe cierpienie skrywa pod maską uśmiechu. Kiedy chłopak się jej oświadcza, przyjmuje pierścionek. Niedługo potem znika bez słowa pożegnania. Do rodzinnego miasta powraca po siedmiu latach. Kiedy przez przypadek spotyka Adama, z ust mężczyzny pada wiele przykrych słów. Nic dziwnego, w końcu kochał Jagodę całym sercem, a ona bez skrupułów to uczucie zdeptała. Każde kolejne ich spotkanie, naznaczone jest ogromnym bólem i coraz większym rozczarowaniem. Oboje mają do siebie ogromny żal. Chwilowe zrozumienie przynoszą tajemnice, które zaczynają ujrzewać światło dzienne. Z czasem niestety nawet one, zadają ból. Czy jest jakieś wyjście z tej patowej sytuacji? Czy Adam zaufa Jagodzie? A może ich drogi się rozejdą? "Spójrz na mnie" to piękna książka, której nie brakuje emocji. Ona jest nimi nasączona. Losy bohaterów śledzi się z zapartym tchem i łzami w oczach. Oboje mają za sobą ciężkie chwile. Oboje się zranieni i pogubieni we własnych uczuciach. Mówi się, że czas leczy rany. Czu uleczy także ich złamane serca? Czy jest jeszcze dla nich nadzieja? Książka zakończyła się w takim momencie, że ja chce kontynuację na już! 🥺 Czytaliście "Spójrz na mnie", a może macie ją w planach? Powiem Wam jedno - dłużej się nie zastanawiajcie i czytajcie ❤️