Sposób na szefa

Książka bardzo mi się podobała! Napisana bardzo lekkim stylem otaczającym się taką świeżością i naturalnością. Historia napisana z punktu widzenia postaci, które czasem wzajemnie się uzupełniają. Mamy tutaj krótki, ale bardzo dosadny wstęp, który od razu nastawia nas na jedno spostrzeżenie. Sprawia to, że traktujemy opowieść jako bardziej osobistą, a nie wymyśloną i mało realną. Widnieje tu podkreślenie, że dzieciństwo ma na nas duży wpływ, choć będąc młodym w ogóle nie zdajemy sobie z tego sprawy. Wcześniejsze traumy pchają nas do łatwego życia w którym nie chcemy mieć więcej problemów. Takiego wyznania jest właśnie On- szef, który trzyma pieczę nad właściwym produkowaniem wina. Chce zatrudnić doświadczonego pracownika, który się na tym zna i będzie wznosił firmę, a nie sprawiał, że robi się monotonna, albo co gorsza, zacznie upadać. Prywatnie wiemy, że jest chamem, zmienia kobiety jak bieliznę i je same traktuje jak zabawki jednorazowego użytku. Gdy nie wychodzą dobrowolnie, zaczyna je straszyć:-) Nie pragnie nikogo na dłużej i z tym wiąże się pewna przysięga, czy też obietnica. Nie trudno się domyśleć, że na swojej drodze spotka Ją- młoda kobietę, której polecajkę do zatrudnienia napisała inna kobieta. Wiemy, że potrzebuje pracy, stara się być punktualna, choć dziwne zrządzenia losu na to nie pozwalają. Po drodze natrafia na mężczyznę, którego zachowanie wielce odbiega od określonej płci i na końcu jej podróży okazuje się, że ubiega się o pracę właśnie u niego:-) Na miejscu nie mówi zbyt wiele, gdyż zajęta jest nie rozmowa, ale sposobem ucieczki, możliwie w jak najszybszym czasie. Pomimo kłód, jakie sama sobie nanosi ,,udaje" jej się zdobyć tą pracę. Później nastąpią dreszczyki emocji, dziwne mrowienia na skórze przy jego osobie, bitwa między sercem, a rozsądkiem o obietnicy nie wspominając. Będzie wiele scen, które nas rozbawią, które nas rozgrzeją, a później rozpalą. To prawdziwy romans biurowy, który czyta się z przyjemnością i smakiem. Bywa ostrzejszy, ale nie jest wulgarny. Wplecione zostały sceny poruszające serce, które ją tylko ubarwiają. Duży druk, krótkie rozdziały, wielkie napięcie, wzruszenia, sceny osiemnaście plus i adrenalina plus elektryzujące doznania. Jak tu książki nie kochać?:-)

Pomiędzy mną a tą historią niestety nie zaiskrzyło. Fabularnie również zbyt często mi to zgrzytało Nie było tutaj niestety żadnej postaci, którą bym polubiła, a w szczególności główni bohaterzy, nie przypadli mi do gustu, a raczej zdecydowanie ich zachowanie. Mimo iż autorka wyjaśnia, dlaczego u nich takowy styl bycia, mnie to nie przekonuje i nie jest to szczere. Maks zachowywał się zdecydowanie nieodpowiednio, w pamięci mam pewną scenę, kiedy to decyduje się na opłacenie operacji oczu Mai, choć ona jeszcze tak naprawdę nie podjęła decyzji i właściwie to był jego pomysł, albo przez większą część książki to on decydował, jakie to ubrania może założyć, aby wyglądać przyzwoicie. Dla mnie to się gryzie i nie za bardzo rozumiem, skąd bohaterka przyzwalała na takie rzeczy. Nie mówię nie, często zwracała mu uwagę, że jego zachowanie jest negatywne, ale dla mnie to była taka łagodna wersja, że a skoro mam tak się ubrać to dołożę jedynie, aby jakiś dodatek, który na pewno mu się nie spodoba. Nie przepadam, kiedy książki ukazują aż takie ograniczenie własnej indywidualności. Co innego jest sprezentować komuś coś ładnego, a nie kiedy obraża się jego gust i wymusza określony ubiór. Takie, coś uważam za słabe. Mimo wszystko na pochwałę zyskuję styl autorki oraz dobry humor, który potrafił rozbawić, zaś do wyżej wymienionych rzeczy mam spore zastrzeżenia. Być może dla kogoś będzie to prawdziwa rozrywka i relaks spędzić czas z tą książką. Ja jednak nie byłam w stanie dobrze się przy tym bawić, niż bym faktycznie chciała.