Chestnut Hill Nie daj mi odejść Tom 2

W tej książce jest taka fajna aura, jakby czytający wchodząc w tą opowieść miał myśli, że to, czego w życiu zapragnie, może się wydarzyć. Niby nie było takich konkretnych scen, które by sugerowały, że zawsze warto robić wszystko, co by nas pchało w spełnienie marzeń, ale gdzieś ten wątek pomiędzy wierszami się pojawiał. Czytając czułam, że na wszystko mam jeszcze czas, że nie warto niczego odkładać na później, bo chwila w której o tym myślę jest idealnym początkiem na realizację. Nie wiem też czy ktoś to zauważył, ale przy niektórych postaciach mamy tu fajnie podkreśloną ich mimikę. Wiemy, kiedy mówiąc spacerują, kiedy machają dłonią i jakie emocje wywiera w nich rozmowa z drugą osobą. Jednak przy innych jest tylko ich dialog i choć wiemy, że są smutni i co jest tego powodem, to jednak gdzie są nie jest napisane. Jest to drugi tom i z pewnością można ją sklasyfikować jako piękną kontynuację. Autorka ma bardzo ciepłe pióro, kiedy postacie się denerwują, to widzimy, że jest to smutek. Kiedy się złoszczą, jest to bardziej jako rozpacz. Kiedy są pełni nadziei, to jakby tłumaczyli dziecku, że nie ma takiej mocy, by coś źle się ułożyło, a gdy są szczęśliwi, to radość jest zaraźliwa, widać ją jakby skakali na trampolinie i wyrażali się w pełni euforii, gdzie otaczała ich tarcza cudowności i samych dobrych emocji. Rozdziały nie są długie, druk dużo większy i aż krzyczy, że jest po to, by sprawić nam przyjemność, a nie tylko zaoferować dobrą lekturę na pochmurne dni. I żeby nie było tak kolorowo, nie zawsze jest im dobrze. Mają swoje boleści, problemy i myśli, których nie znamy, ale które czuć, że nie dają im spokoju. To co czują, jest opisane bardziej na bazie tego, co druga osoba w nich widzi, co sądzi, że jest ich problemem. Oczywiście nie zabraknie tutaj pupili, którzy proszą się o uwagę. Widać, że autorka bardzo kocha czworonogi, bo wraz ze wzmiankami o nich aż sami uśmiechamy się. Pamiętajcie również, że niektóre wydarzenia muszą się odbyć, by móc otworzyć nam oczy na coś innego. Również kobieta ciężarna czasem chciałaby się zachować inaczej, ale to jej ciało przejmuje wtedy za nią nastroje. Oj będzie również wiele tajemnic, których odkrycie nie będzie miłe. Naprawdę zachęcam do poznania przygód kilku bohaterów, którzy są prawdziwi, jak prawdziwe jest to, że życie potrafi zaskakiwać:-)

"Chestnut Hill. Nie daj mi odejść" to drugi tom , w którym poznałam dalsze losy Polaków, którzy spotkali się w Irlandii i zaprzyjaźnili ze sobą. Hubert i Dominika po zaręczynach lecą do Polski, aby porozmawiać z jego siostrą i dowiedzieć się, dlaczego tak nagle opuściła Irlandię? Na miejscu okazuje się, że Hubert ma kiepskie relacje z rodzicami, a Amanda coś ukrywa. Monika i Michał przetrwali trudne chwile, ale musieli nauczyć się żyć na nowo. Lena nie może pogodzić się z kłamstwami Pawła. Okazuje się też, że Ellen tak lubiana przez Polaków ukrywa tajemnice z przeszłości. Uwielbiam czytać takie życiowe i mądre historie, które zmuszają do przemyśleń. Autorka potrafi przemycić między wierszami ważne życiowe tematy oraz co w życiu jest najważniejsze. Autorka uczy czytelnika, czym jest prawdziwa przyjaźń i miłość. Z książki dowiadujemy się, że trzeba robić w wszystko, by ważne dla nas osoby nie zniknęły z naszego życia. O uczucie trzeba dbać i należy naprawić błędy, bo to wszystko zależy tylko od nas. Warto dawać drugą szansę i nie oceniać nikogo pochopnie. Z ogromną ciekawością śledziłam losy bohaterów, którzy poznali się na emigracji i bez względu na wszystko mogli liczyć na siebie. Pokochałam Ellen, która była dla tych młodych ludzi jak rodzina. Dawała im pracę, wsparcie i otuchę. Uczyła młodych ludzi, że wszystkie problemy można rozwiązać. Spodobało mi się też, że autorka dodała wątek o psie. Czy wiecie, że owoce kasztanowca są silnie trujące dla psów? Jeśli jesteście ciekawi jak poradzą sobie młodzi ludzie z bagażem przeszłości na emigracji to koniecznie zajrzyjcie do Chestnut Hill. Czeka na Was niezapomniana przygoda z tymi cudownymi bohaterami. Będę za nimi tęskniła. Bawiłam się znakomicie i przeżyłam mnóstwo wrażeń oraz emocji. Gorąco polecam!

Cieszę się, że miałam odrazu dwa tomy cyklu Chestnut Hill w domu i nie musiałam długo czekać na przeczytanie dalszych losów bohaterów, których polubiłam w pierwszej części. „Z wiekiem nabieramy różnych doświadczeń, uczymy się życia, próbujemy łączyć ze sobą poszczególne puzzle i nic nie jest takie oczywiste. Wszystko zależy od punktu widzenia.” „Chestnut Hill. Nie daj mi odejść” uświadamia nam jak życie potrafi być przewrotne i może nas zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie. Autorka po raz kolejny namieszała w życiu bohaterów, a tajemnice które wychodzą na światło dzienne potrafią zaszokować nie tylko ich, ale i nas. Akcja toczy się swoim niespiesznym tempem, które pozwala nam zatrzymać się na chwilę i odetchnąć. Jednak w najmniej oczekiwanym momencie, podsycana przez Autorkę przyspiesza i przynosi nam zwroty, których kompletnie się nie spodziewałam. Po raz kolejny zdajemy sobie sprawę, że miłość jest w stanie przetrwać najgorszą burzę i tylko od nas zależy czy damy jej jeszcze szansę. „W miłości nie chodzi o to, by być przy kimś tylko kiedy jest dobrze, a przede wszystkim o to, by się wspierać, gdy na horyzoncie pojawiają się czarne chmury.” Bardzo mi się spodobał rozwój relacji bohaterów. Z obcych ludzi stali się sobie bliskimi przyjaciółmi, czy nawet parterami. Nie skłamię jeżeli powiem, że bardzo im kibicowałam i chciałam, aby wreszcie każdy z nich odnalazł swoje szczęście oraz miłość. Ja, jak się okazuje odnalazłam szczęście podczas lektury książek Darii Skiby. Pióro Autorki ma w sobie coś takiego, że przenosi mnie do zupełnie innej rzeczywistości, a przez jej książkę płynę i zapominam o wszystkich problemach, które mnie dotyczą. „Chestnut Hill. Nie daj mi odejść” to książka, w której nie brakuje życiowych mądrości, szczerych rozmów, miłości, powrotów i wybaczenia. Weźcie do ręki kubek ciepłej herbaty i zanurzcie się w lekturze. Polecam!