Stacja pośrednia

Wspaniała książka, nawet się nie spodziewałam, że tak bardzo mi się spodoba. Napisana tak dawno temu i obecnie wznowiona przez Wydawnictwo Zysk i S-ka. Jest naprawdę piękna, gdyż ukazuje kwestię przemijania i wielkiej niemocy walki z nią. Wszystko za sprawą postaci Enocha, który walczył kiedyś w wojnie secesyjnej i obecnie dla niektórych w ogóle się nie starzeje. Ludzi niepokoi ten fakt, choć powiedziałabym, że przemawia przez nich zazdrość. Uważają go za dziwaka i wymyślają na jego temat niestworzone historie. Nie wiedzą jednak, że nie bez powodu nie wychodzi on na dłuższą metę na dwór. Później z perspektywy czasu sam zastanawia się dlaczego pozwolił na to, co z nim zrobiono. W treści występuje wiele złotych myśli, choć nie byłam pewna, czy można je było przypisać Enochowi, czy tej drugiej osobie z którą się przyjaźnił. Chodziło między innymi o pokój na świecie i wytyczne jak bardzo jesteśmy zazdrośni i zawistni. Nie tolerujemy innych ani nie liczymy się z ich zdaniem. Czuć tutaj taką boleść, jakby nikt nie zauważał, że przez to mamy więcej wrogów niż przyjaciół. W dalszej części książki mamy dodane nieco fantastyki, gdyż osoba z którą postać się przyjaźni jest kosmitą. W pierwszym widzeniu miał maskę, jednak gdy mu przypadkiem się zsunęła Enoch potrzebował trochę czasu, by to wszystko przetrawić. Tym bardziej, że kosmita zaproponował mu pewien układ na który wtedy z chęcią się zgodził. Skoro więc otrzymał ważny dar, to dlaczego miałam wrażenie, że był jeszcze bardziej nieszczęśliwy? Oprócz innych mniej ważnych postaci, choć zaznaczam, że każda z nich ma dla nas pewnego rodzaju mądrości życiowe, poznamy tutaj głuchoniemą dziewczynkę. Jej postać i to, co o niej mówiono, jak ją przedstawiono była dla mnie takim życiowym zatrzymaniem. Posiadała bardzo przydatny dar, choć Enoch ujrzał, że na nim się on nie kończył. Chciał w ten sposób ukazać nam, że ludzie choć mogą wyglądać zwyczajnie, to jednak nigdy nie wiadomo, co kryje ich wnętrze i z czym się borykają. Przeczytajcie ją, bo naprawdę warto. Jest piękna, mądra, wzruszająca i tajemnicza. Z lekkim stylem stanowi wspaniałą opowieść.

Stacja pośrednia to książka krótka, licząca niewiele ponad 250 stron, którą, dzięki bardzo dobremu przekładowi Michała Jakuszewskiego, przeczytałem z wielką przyjemnością. Jest to dość prosta historia, w której trudno o wartką i dynamiczną akcję, ale za to znajdziemy tutaj niezwykle ciekawą historią oraz ponadczasowe przesłanie. Książka ma charakter antywojenny i niesie ze sobą ogromną prośbę, abyśmy przestali dążyć do kolejnych wojen, które do niczego nie prowadzą, a pewnego dnia mogą spowodować, że ludzkość przestanie istnieć. Taki charakter książki ma w dużej mierze związek z czasami, w których powstawała. Powieść ukazała się w 1963, a więc w czasach zimnej wojny i wyścigu zbrojeń, w którym prym wiodła broń atomowa. Nic więc dziwnego, że taka sytuacja geopolityczna na świecie skłoniła autora do napisania Stacji pośredniej, jako swojego rodzaju manifestu antywojennego. Co ciekawe, pomimo upływu 60 lat od jej ukazania się, przesłanie w niej zawarte jest wciąż jak najbardziej aktualne, co nie jest wcale zbyt optymistyczne. Wciąż na świecie toczą się wojny, niektóre nawet całkiem blisko nas, które do niczego nie prowadzą i w których giną ludzie... Stacja pośrednia to także interesująca analiza nas samych, całej ludzkości - naszych lęków, ułomności, czy uprzedzeń, jak również historia o tolerancji i miłości do drugiej osoby. W książce mamy w zasadzie jednego bohatera, czyli Enocha, a reszta postaci odgrywa dość niewielką rolę. To właśnie za sprawą jego obserwacji i przemyśleń poznajemy tytułową stację międzygwiezdną, jak również gości, którzy go odwiedzają. Jest to postać ciekawa wszechświata, prenumeruje kilka renomowanych czasopism naukowych, aby być na bieżąco z nauką na Ziemi, kolekcjonuje prezenty od przybyszy z obcych planet oraz uczy się niektórych ich języków. Doskwiera mu jednak samotność i brak możliwości rozmowy z innym człowiekiem o swojej sytuacji - dzięki samej stacji praktycznie się nie starzeje, ale nikt nie wie, co dzieje się w środku i nie może nikomu wyjawić swojego sekretu. Co więcej, w pewnym momencie odgrywa przerażającą prawdę, że cokolwiek zrobi, każda jego decyzja będzie zła i ludzkość unicestwi się sama, prędzej, czy później. Stacja pośrednia to prosta opowieść, przypominająca momentami przypowieść, opowiadająca o losach tytułowej stacji międzygwiezdnej, w której zawiadowcą od ponad 100 lat jest weteran wojny secesyjnej Enoch Wallace. Jest to interesujący tytuł z silnym charakterem antywojennym oraz analizą ludzkości - naszych wad, ale również zalet. Polecam!