Sundial
(twarda okładka)

Doświadczenie z pierwszą powieścią Catriony Ward było na tyle wyjątkowe, iż potrzebowałam odpowiedniej chwili, by zasiąść do lektury "Sundial". To jedna z tych książek, które wymagają sporo czasu i uważności. Atmosfera jest tu gęsta od dławiących gardło emocji: małżonkowie przepełnieni nienawiścią i dzieci, jako karta przetargowa. Wszystko to, jest bardzo niepokojące. Nie wiem, co myśleć o postępowaniu bohaterów, budzą we mnie mnóstwo negatywnych odczuć. Królują tu kłamstwa i gra pozorów. Rob jest przede wszystkim matką dwóch niezwykłych, wymagających uwagi córek, zdradzaną żoną oraz wspaniałą nauczycielką. Pisane do szuflady powieści traktuje jako swoistą terapię, gdzie może dać upust kłębiącym się w niej uczuciom. Jej wspomnienia przygniatają mnie swym ciężarem. Perspektywa Callie jest niezwykle fascynująca, dziewczynka od lat interesuje się śmiercią i gdy w ramach doświadczenia próbuje otruć swą młodszą siostrę, przelewa to czarę goryczy. Matka postanawia wyruszyć z nią na wyprawę w swoje rodzinne strony na pustynię Mojave. Dar Callie jest jednocześnie jej przekleństwem. Identyczny miała jej matka. Jest to na pewno dość oryginalna opowieść, która momentami mocno ingerowała w strefę mojego komfortu. Inna, dziwna, intrygująca, ale też trudna, nużąca, niejednoznaczna. I cholernie przygnębiająca. Były chwile, że czułam się zwyczajnie przytłoczona masą negatywnych emocji oraz tym, jak niewiele w zasadzie rozumiem. Prawda okazała się szokująca, tylko nie jestem pewna, czy wszyscy będą mieć na tyle cierpliwości, by do niej dotrzeć. Ta historia będzie mieć tylu zwolenników, co przeciwników. Ja wciąż czuję się rozdarta.

SUNDIAL - nowy thriller Catriony Ward to historia nieoczywista i bardzo pokręcona. Opowiedziana przez dwie osoby z ich punktu widzenia - matkę i córkę. Początkowo historia wydaje się banalna – nauczycielka z dwójką dzieci notorycznie zdradzana przez męża, która w dodatku wciąż straszy go odejściem, ale nigdy tego nie robi. Jakaś kolejna naiwna, w toksycznym związku, która wierzy że coś się zmieni. Nic nadzwyczajnego. Pomyślicie – nudy... Ale nie wydajcie przedwczesnych wyroków! Historia stopniowo się rozwija. Dryfuje w stronę mrocznych zakamarków duszy. Skupia się na matce i córce, która tak naprawdę nie jest tym za kogo jest uważana. Te niby mało wyraźne postaci, przezroczyste, bez cienia charyzmy, przeistaczają się w zwierzęta walczące o swój byt i przyszłość. A gdy akcja przenosi się na pustynię Mojave, do osobliwego miejsca, jakim jest tytułowy Sundial, myśli wracają do czasów dzieciństwa... Dzieciństwa tak pokręconego, że wydaje nam się ono nieprawdopodobne, wyjęte z kart jakiejś fantastycznej książki. Główna bohaterka musi się ponownie z nim zmierzyć, a dodatkowo przekonać do siebie córkę trzymającą sztamę z ojcem. Klimat zafundowany przez Catrionę Ward jest niezaprzeczalnie mroczny, a historia ostro pokręcona. To tak, jakby w trakcie układania puzzli ktoś dorzucał elementy układanki chcąc utrudnić nam zadanie. Najbardziej wyrazista dla mnie jest opowieść wywodząca się z serca pustyni, z rodzinnego domu Sundial i właśnie to przyciągało mnie do tej książki. Rodzinne tajemnice, kłamstwa, morderczy gen i dziwaczne doświadczenia. Wciąż mam to przed oczami. Zawsze staram się wczuć w postać i teraz też tak było. Może mam zbyt wybujałą wyobraźnię, ale podsuwa mi ona obrazy tego co czytam. Czułam to ciepło pustyni, piasek sypiący się w oczy, swąd mięsa, ujadanie psów... Podobał mi się sposób przedstawienia myśli głównych postaci – czułam się dosłownie tak, jakbym siedziała w ich głowach, patrzyła ich oczami, znała ich lęki i czuła to co one. Byłam tam z nimi i zastanawiałam się: „Co teraz? Co zrobić? Gdzie uciekać?”. Niepewność wylewała się z każdej kartki, a już ostatnie 100 stron nie pozwoliło mi zostawić książki i o niej nie myśleć. Specjalnie nie podaję tutaj imion, przedstawiam Wam anonimowych bohaterów, bo chcę żebyście sami przeżyli po swojemu tę opowieść. Opis i imiona z łatwością można znaleźć na okładce książki. Tak na koniec napiszę tylko, że thrillerów specjalnie nie lubię ze względu na ciągnącą się akcję, dużo psychologicznych wstawek, przemyśleń bohaterów, jednak w przypadku tej książki jestem bardzo zaskoczona i to bardzo pozytywnie. Nie każdemu podobają się takie pokręcone opowieści. Mnie ona porwała. Zachęcam i Was do przeczytania! Sprawdźcie sami i powiedzcie czy było warto.