Światło i cień

„Światło i cień” to drugi tom sagi rodzinnej, która skradła moje serce. Tom pierwszy zakończył się postrzałem Karola i jego śmiercią. Ludzie tłumaczą, że czyścił broń i strzelił sobie w oko. Tom drugi zaczyna się od tej tragedii i od Zofii, która z tego powodu rozchorowała się. Dlaczego? Przecież można powiedzieć, że nienawidziła swojego dawnego pracodawcy. W tej części autorka skupia się na opisie losów dzieci Zofii. Moją ulubienicą stała się Klima, która trzeba przyznać, że miała charakterek. Mogła wyjść za mąż za bogatego sąsiada, ale ją pociągał świat a nie bycie pierwszą gospodynią we wsi. Miała również dwóch adoratorów i oboma na swój sposób była zainteresowana. Jeden z nich to Piotrek, a drugi to przyszły lekarz Olek. Ale czy wybierając tego drugiego nie popełniłaby mezaliansu? I jak myślicie? Komu złamała serce? Klimę pociągał świat i fotografia, co w tamtych czasach było dość dziwne, by panienka miała takie pasje i, żeby w ogóle jakieś miała. W końcu nasza młoda buntowniczka, postanawia wyjechać do Pragi. Drugą ciekawą postacią jest Franciszka, która również postanawia poznać trochę świat i ruszyła do Londynu. W czasie swojego pobytu za granicą miała ciekawą przygodę. W jej przypadku znajomość języka angielskiego trochę zaszkodziła w przekazie telegramu. Sytuacja to trochę mnie rozbawiła. Autorka posiada lekko pióro co już można była zauważyć czytając część pierwszą sagi „Grę pozorów”. Postacie, występujące w tym tomie są barwne i dobrze wykreowane. Zwłaszcza Klima, która miała swój pomysł na siebie. Autorka dostarcza nam wielu emocji. Bardzo kibicowałam Olkowi, który był zakochany w Klimie i musiał przejść długą drogę by zbliżyć się do swojej wybranki. Jednak coś stanęło na ich drodze. A co? To już musicie sami przekonać się. „Światło i ceń” to powieść o kobietach, które dążyły do realizacji swoich marzeń i chciały wyjść poza panujące wtedy schematy. To historia o młodych kobietach, które pomimo przeciwności losu potrafiły postawić na swoim. Ich dzieje z jednej strony bawią, a z drugiej wzruszają. Pani Kasia oprócz świetnie wykreowanych postaci, również bardzo dobrze oddała ducha Krakowa z początku XX wieku. Plastyczny opis miejsc i zwyczajów ludności mieszkającej zarówno w Krakowie jak i okolicznych wioskach w pełni mnie usatysfakcjonował. Jeżeli lubicie sagi rodzinne to koniecznie na Waszych półkach musi znaleźć saga „Kuchennymi drzwiami”

“Światło i cień” Katarzyny Majgier to druga część sagi “Kuchennymi drzwiami” W tej odsłonie cyklu powracamy do znanych nam z poprzedniej części bohaterów - rodziny Zofii Nowakowskiej i jej prawie dorosłych dzieci, wśród których wyróżnia się samodzielna Klementyna poznająca tajniki fotografowania w Krakowie. Ponownie spotykamy też kuzynkę Zofii, Franciszkę, w życiu której zachodzą wielkie zmiany oraz Olka Dąbrowskiego, studenta medycyny i śledzimy jego nieco skomplikowane losy. Nie zabraknie też postaci syna Karola Rozchodowskiego, Kazimierza. Oczywiście, pojawiają się też nowe wątki, nowi bohaterowie, z którymi podróżujemy po ówczesnej Europie. Śledzimy zatem losy zwykłych ludzi na tle prawdziwych wydarzeń wtedy się rozgrywających. Zatonięcie Titanica, zamach w Sarajewie, wybuch I wojny światowej, epidemia hiszpanki mają wpływ i na życie naszych bohaterów. Katarzyna Majgier niie szczędzi nam nagłych zwrotów akcji, zawirowań losu, problemów, z którymi bohaterowie muszą się uporać, życiowych i uczuciowych komplikacji. Ten wir wydarzeń jest naprawdę wciągający i sprawia, że nie sposób oderwać się od lektury. Różnorodność postaci, typów ludzkich jest naprawdę zaskakująca. Mamy tu cały przekrój społeczeństwa, od arystokratycznych rodów, bogaczy, po rodziny mieszczańskie i chłopskie. Szerokie spektrum bohaterów, nieźle wykreowanych, zindywidualizowanych. Prym wśród nich wiodą kobiety, to one zdecydowanie nadają ton powieści. Na pierwszy plan wysuwa się Klementyna i jej mentorka Franciszka, kobiety silne, zdecydowane, pragnące żyć po swojemu, przeciwstawiające się dominującemu wtedy patriarchatowi. Ciekawa, przykuwająca uwagę fabuła, szerokie tło historyczne i obyczajowe są również zaletami tej sagi rodzinnej. Mimo mnogości bohaterów, wielowątkowości tę książkę czytało się szybko, została napisana przyjemnym w odbiorze językiem. I jeszcze ta wysmakowaną kolorystycznie okładka - w czerwieniach, z intrygującą postacią kobiecą w pięknym stroju z epoki. Polecam “Światło i cień” wszystkim lubiącym rozbudowane sagi rodzinne, z wyrazistymi bohaterami o burzliwych losach, pełne rodowych tajemnic, sekretów, ukazujące interesująco tło historyczno-obyczajowe. To książka także dla wszystkich miłośników dobrej literatury. Recenzja:https://www.czytelnika.pl/2022/06/swiato-i-cien-katarzyna-majgier.html