Światło nad ciemnościami

„Światłość nad ciemnościami” to opowieść, której akcja dzieje się podczas I Wojny Światowej i opowiada o pierwszej na świecie placówce szkolącej psich przewodników dla niewidomych. Książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami i wzbudza w czytelniku niesamowite uczucia. Przeczuwałam, że sięgając po nią niejednokrotnie będę płakać, ale nie sądziłam, że moje serce pięknie na milion kawałków. Hland zdecydował się przedstawić nam jeden z najmroczniejszych momentów I Wojny Światowej, kiedy to użyto broni chemicznej powodującej m.in.: ślepotę, choroby płuc czy okrutną i bolesną smierć. Co rusz zostajemy zmuszeni do refleksji i obnażone zostaje przed nami prawdziwe okrucieństwo wojny. Autor ukazuje jak zmienia ona życie nie tylko cywilów, ale i żołnierzy, którzy wykonują rozkazy, bo nie mają innego wyjścia. Wielu z nich traci zdrowie na polu bitwy i sprawia, że już nic nie będzie tak jak wcześniej o czym przekonał się Max - niewidomy weteran. To miedzy innymi na jego przykładzie w relacjach Anny widzimy nieustające próby walki ze skutkami wojny i w tym momencie przybliżona zostaje nam praca psów przewodników. Praca, która ewoluuje po dzień dzisiejszy i jest bardzo ważna w życiu tak wielu ludzi. „Światłość nad ciemnościami” to książka, która opisuje walkę dobra ze złem. Ukazuje niezwykle bestialstwo, ale i mówi o prawdziwym poświeceniu, odwadze i miłości. Prawie każda strona chwyta za serce i wzrusza do łez, a sam koniec spowodował że nie mogłam przestać płakać i byłam całkowicie rozwalona emocjonalnie. Koniecznie musicie sięgnąć po tę piękną opowieść!

Powieści, w których występuje psi bohater zawsze niezmiernie mnie wzruszają i nie inaczej jest w książce autorstwa Alana Hlada opartej na prawdziwych wydarzeniach z czasu I wojny światowej. Ta poruszająca historia pokazuje nie tylko okrucieństwo wojny, w której wykorzystywana jest broń chemiczna, doświadczone głodem niemieckie społeczeństwo, ale przede wszystkim początki szkoły psów przewodników dla niewidomych weteranów w niemieckim Oldenburgu. Autor na zasadzie kontrastu pokazuje ludzi pracujących przy produkcji i rozprzestrzenianiu gazów bojowych i tych, którzy ponoszą konsekwencje tych łamiących zapisy konwencji haskiej bestialskich ataków płacąc życiem i zdrowiem. Anna Zeller jest pielęgniarką, która angażuje się bez reszty w projekt pomocy ludziom, którzy w wyniku wojny stracili wzrok. W wizji doktora Stallinga, dyrektora stowarzyszenia psów ratowniczych dostrzega dla nich szansę na powrót do społeczeństwa, na niezależność, która jest nie do przecenienia. Nia, owczarek niemiecki sam na początku potrzebujący pomocy w powrocie do zdrowia, staje się najbliższym towarzyszem Maxa, młodego weterana, który prócz wzroku traci również narzeczoną, możliwości zarobkowania i chęci do życia. Czy program doktora Stallinga, zaangażowanie Anny i Nii wystarczą, by ponownie zatliła się w nim iskra? Autor w prawdziwe wydarzenia wplata pełną emocji historię bohaterów, w której znajdziemy pokłady dobroci, miłości, altruizmu, wytrwałości, ale też wyrzuty sumienia i czyny niezasługujące na wybaczenie. Ta powieść niesie z jednej strony tyle ciepła i nadziei z drugiej obnaża ogrom cierpień, jakie niesie wojna zwykłym żołnierzom i obywatelom bez względu na to, po której stronie barykady stoją. Pokazuje też jak wiele może dać człowiekowi w każdych warunkach bezinteresowna miłość i lojalność psiego towarzysza. Piękna historia!

"Ucisz swe serce - powtórzyła w myślach Anna. Tata rzadko wypowiadał to zdanie, ale czynił to wtedy, kiedy rzeczywiście potrzebowała pocieszenia. Chciał w ten sposób dać jej do zrozumienia, że nawet pośród największych życiowych burz człowiek może znaleźć ukojenie." ▪︎▪︎ Wiedziałam, że w którymś momencie ta książka złamie moje serce, ale mimo wszystko było warto. Horror I Wojny Światowej i narodziny pierwszej placówki szkolącej psich przewodników dla niewidomych, przeplata się tutaj z losami czwórki bohaterów, Anny, Maxa, Bruna i Nii. Obserwujemy żołnierzy, którzy starają się racjonalizować i usprawiedliwiać zbrodnie, które popełniają. Weteranów pozbawionych wsparcia i pozostawionych praktycznie na pastwę losu. Wszechobecny głód dziesiątkujący ludność cywilną, a także rosnący w siłę antysemityzm. Jednak w całym tym wojennym szaleństwie, znajdziemy także akty ludzkiej dobroci i życzliwości, przyjaźń, a nawet miłość. "Światło nad ciemnościami" to nie jest wielka historia, to jedna z tych książek, której największą siłą jest prostota. Autor, bez patosu i wielkich słów, snuje piękną opowieść, która porusza do głębi.