Światłość i mrok

Znakomita powieść. Broni się zarówno jeśli chodzi o formę jak i treść. Początkowo dość kwiecisty styl tej stylizowanej na lata 30' ubiegłego wieku prozy nieco mnie mierził, ale z czasem doceniłam i polubiłam ten staropolski klimat, a przede wszystkim pokochałam bohaterów. Każdy z nich wnosił do tej historii coś nowego, wyjątkowego. To bardzo przemyślana, wielowątkowa historia, która koniec końców porwała mnie totalnie i jestem nią zachwycona.

Zanim przeczytałam tę imponującą pod względem formy i treści powieść nie miałam pojęcia kim są misnagedowie (?) ani apikorsim (!!), nie miałam pojęcia, że żydzi obchodzą święto przypominające wędrówkę przez pustynię do Ziemi Obiecanej podczas którego wszyscy stawiają w ogródkach szałasy gdzie później aż przez tydzień mężczyźni i starsi chłopcy mieszkają na znak, że ,,nie grube ściany z drewnianych belek, cegieł czy kamienia są naszą ochroną tylko Wszechmocny Bóg.” Nie wiedziałam też, że powstają dziś jeszcze opowieści, które potrafią mnie tak wciągnąć i poruszyć do żywego, które nie pozwalają odłożyć się ani na chwilę, które pełne są bohaterów, na których losie naprawdę czytelnikowi zależy. To fenomen, tak jak fenomenalna jest ta książka, ale niestety mam wrażenie, że przeszła jakoś bez echa… Wszyscy którzy czytacie ten komentarz wiedzcie, że naprawdę warto przenieść się do przeszłości na ziemię wołyńską, gdzie niegdyś mieszkali obok siebie Polacy, Żydzi i Ukraińcy i poznać rzeczywistość wykreowaną przez Małgorzatę Niezabitowską, a jakby prawdziwą…