Promotor. Symfonia zmysłów. Tom 1

Bardzo podobała mi się fabuła - tajemnica była i nie została wyjaśniona do końca. Na pewno w części drugiej doczekamy się wyjaśnienia czym zawinił ojciec Stelli, że profesor chciał się zemścić. Każda scena była po coś, jakimś podkładem lub tłem do innej sceny, które ogólnie poukładane w logiczną całość. Akcja rozgrywała się we Włoszech - piękne miasto - plus i za to. Sceny erotyczne - gorące, niektóre kontrowersyjne, ale ogólnie BDSM budzi kontrowersje.

„- ɢᴏᴛᴏᴡᴀ ɴᴀ ᴢᴀᴡᴀʀᴄɪᴇ ᴘᴀᴋᴛᴜ ᴢ sᴀᴍʏᴍ ᴅɪᴀʙᴌᴇᴍ?” Jest to tom pierwszy i już nie mogę się doczekać następnego, który już w maju (!!!). Okładka, która przykuwa wzrok, różnica wieku (20 lat), relacja uczeń-profesor i to wszystko w najnowszej książce Moniki, którą się nie czyta, a połyka- czy może być lepiej? Jest dużo zbliżeń, bardzo gorących (nie przez przypadek jest adnotacja, że książka jest dla osób dorosłych), ale bardzo dobrze, że autorka nie skupiła się tylko na tym, tylko wplotła tam różne tajemnice i sekrety… z jednej strony BARDZO miłosne uniesienia, a z drugiej niewinność, pasja, muzyka, ale i ta mroczna strona, która ciągnie za sobą tajemnice, zemstę, interesowność… książka, aż kipi od tego wszystkiego! Nie da się jej przewidzieć, Monika świetnie bawi się naszymi emocjami przy każdym rozdziale. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Ogień i woda, anioł i diabeł… profesora pokochałam od pierwszych stron: ta tajemniczość, która sprawia, że jest jeszcze bardziej seksowny. Do tego dwuznaczne teksty, szorstkość… jak dla mnie baaaardzo duży plus! Postać Stelli również z rozdziału na rozdział punktowała coraz bardziej. „ᴊᴇsᴛᴇśᴍʏ sᴛᴡᴏʀᴢᴇɴɪ, ʙʏ sɪę ᴢᴀʀᴀᴢᴇᴍ ᴡsᴘɪᴇʀᴀć ɪ ɴɪsᴢᴄᴢʏć, ʙᴏ ᴛʏ ᴊᴇsᴛᴇś ᴊᴀsɴᴏśᴄɪą, ᴋᴛóʀᴀ ᴄʜᴄɪᴀᴌᴀʙʏ ᴘʀᴢᴇᴄɪąɢɴąć ᴍʀᴏᴋ ɴᴀ sᴡᴏᴊą sᴛʀᴏɴę, ᴀ ᴊᴀ ᴘᴏᴄʜᴏᴅᴢę ᴢ ᴄɪᴇᴍɴᴏśᴄɪ ɪ ᴢ ᴄʜęᴄɪą ᴡᴄʜᴌᴏɴę ᴛᴡóᴊ ʙʟᴀsᴋ”. Coś, czego nie lubię w książkach, a zdarzyło się tutaj kilka razy to powtórzenia, nie lubię czytać tych samych kwestii z dwóch perspektyw. Ale to moje małe zboczenie. No ale najważniejsze…zakończenie!!!! Tak się nie robi! Czekam na kolejny tom, bo tak nie można kończyć, epilog czytałam z otwartymi ustami, zbierałam szczękę z podłogi.