Sypiając z psychopatą

Nic mnie w życiu tak nie ciekawi jak umysł psychopaty. Można przyrównać go do ruletki, gdzie w zależności co wypadnie, tak jak magiczne pstryknięcie palcem, zmienia się zachowanie chorego psychicznie człowieka. Są jak modliszki, którzy strojnie ubrane, z dobrze wyćwiczonym zachowaniem szarmanckiego mężczyzny całkowicie od siebie uzależniają. Przyglądając się nam z ukrycia widzą co nas cieszy, co sprawia nam radość. Znając już nasze gorsze i lepsze dni, niby przypadkiem wkraczają w nasze życie. Ofiara jest zaskoczona cechami i zachowaniem, napastnika, który wydaje się być spełnieniem jej marzeń. Szczęśliwa nie spostrzega, jak z wolna jej bliscy coraz bardziej się oddalają. A kiedy w końcu zostaje z nim sama, on atakuje. Nie ma wtedy nikogo, by mógłby ją bronić... Historie prawdziwe od zawsze szokowały moje sumienie, na długo wdzierając się do mojej pamięci. Dlatego bardzo pragnęłam poznać historię autorki. Nie wziętą z wyobraźni, a ze starych wspomnień, które nie dają jej spokoju. Być może im więcej osób pozna tą historię, tym więcej na świecie uratuje się bezbronnych ofiar. Opowieść niesamowicie wciąga i jej napięcie wzrasta z każdą kolejną przeczytaną stroną. Bardzo przeżywałam to jak ją traktował, mężczyzna, który miał być jej rycerzem i opoką. Wyzwalał w niej poczucie winy i obwiniał o niepowodzenia. Żerował na jej naiwności, niczym pasożyt. Działał bardzo szybko wykańczając ją psychicznie, by nie miała nawet czasu na zastanowienie się nad sytuacją. Zrujnował jej całe życie, podeptał godność i sprawił, że czuła się nikim. Wiele cierpienia kosztowało ją stanięcie na nogi i praktycznie zaczynanie życia od nowa. Jak sądzicie, czy sobie z tym wszystkim poradziła? Czy znalazł się ktoś, kto jej pomógł? Oprawca był tu cały czas bardzo pewny siebie. Nie pozostawiał złudzeń, by miała mu nie wierzyć. Mi od samego początku się nie podobał, od razu czułam, że powinna wiać, gdzie pieprz rośnie. Biło od niego zło, a zakochana Carolyn zwyczajnie tego nie dostrzegała. Bardzo polecam do przeczytania, by zanim ktoś taki powie nam A, my odrzucimy go mówiąc C!

„Bycie pokonanym nie jest obowiązkowe”. Jedno przypadkowe spotkanie, jedno niewinne spojrzenie, chwila zauroczenia i wydawać się może, że bajkowe życie przed nami … a tu trauma i ból na całe życie … Mark przypadkiem wszedł do sklepu, w którym pracowała Carolyn Woods. Pomagała mu dobrać odpowiednią marynarkę. On ją zauroczył, zachłysnęła się nim od pierwszego spojrzenia. Szarmancki i elegancki, inteligentny i dowcipny. Czy taki mężczyzna nie może zrobić wrażenia na kobiecie, tym bardziej kobiecie po przejściach, pragnącej mieć u boku tego jedynego wymarzonego? I tak szybko się potoczył ich romans. Mężczyzna zaimponował kobiecie szerokimi znajomościami i kontaktami, życiem w luksusie i przepychu, chełpił się ogromnym majątkiem, jawił się jako właściciel wielu firm. A jak było naprawdę? Mark dziwnie się zachowywał, był zaborczy, stopniowo separował ją od rodziny i znajomych. Ale ona miała założone różowe okulary. Nie docierały do niej żadne wysyłane przez mężczyznę sygnały i znaki ostrzegawcze, ignorowała je, szybko o nich zapominała. A on skutecznie nią manipulował, w efekcie doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia swoim majątkiem. Z amanta zmienił się w psychopatę, pokazał swoje prawdzie oblicze, zresztą sam o sobie mówił, „że nie jest normalny”. Straciła wszystko, co miała. W imię ułudnej miłości … Dlaczego tak pozwoliła się zniewolić? Kobieta wykształcona i inteligentna, a padła ofiarą mistyfikacji na ogromną skalę? Czy tego można było uniknąć? Czy gdyby Carolyn wcześniej zwróciła uwagę na jego dziwne zachowanie, to ustrzegła by się tej całej nieprzyjemnej sytuacji? Czasem, po fakcie, łatwo jest oceniać. Ale jak my byśmy się zachowali znajdując się w jej położeniu? „Porażka jest opcjonalna”. Sypiając z psychopatą to przerażający obraz manipulacji kobietą, oszustwa na wielką skalę, w białych rękawiczkach, z ironicznym uśmiechem na ustach. Ta opowieść jest tym bardziej szokująca, że wydarzyła się naprawdę i to nie tak dawno. Manipulant i cynik uwodził, zwodził, prawił piękne słówka i kreował obrazy o wymarzonej i pięknej przyszłości. To wszystko przychodziło mu z wielką łatwością, nawet się nie zawahał, jak sprawiał ból, wyrządzał krzywdę, wyłudzał pieniądze. Na każdą wątpliwość miał ekspresową i wiarygodną ripostę, wymyślonymi sytuacjami sypał z rękawa. Jednak to wszystko było jednym wielkim i skutecznym blefem. Zanim bohaterka się zreflektowała, było już za późno. Zniszczona psychicznie stała się strzępkiem nerwów i lęków, została obdarta z wszystkich marzeń i złudzeń. Pozostał niesmak i gorycz. I nieufność wobec drugiej osoby. Rana na całe życie, trauma, z której trudno się teraz otrząsnąć. „Psychopaci do drapieżcy społeczni, którzy nie mają sumienia i są niezdolni do odczuwania miłości, współczucia, winy albo żalu. Są zupełnie pozbawieni empatii, a ich jedyną motywacją jest samozadowolenie, które osiągają za pomocą uroku osobistego, manipulacji i bezwzględnego wykorzystywania innych ludzi”. Ta lektura to znakomita przestroga na przyszłość dla innych osób. Trzeba uważać, komu się ufa, nie zaszkodzi czasem zweryfikować informacji o tej drugiej osobie. A tutaj zabrakło autorce realizmu i trzeźwego myślenia. Zafascynowana żyła tym, czym ją ukochany karmił, nie miała pojęcia, że to tylko puste i wyimaginowane frazesy i banały. Zapłaciła ogromną cenę za łatwowierność i bierność. Ale autorka też daje nam lekcję na przyszłość, pokazuje, jak można się ustrzec takich sytuacji, jak należy być czujnym i ostrożnym. I zachować pewien dystans. I nie pozwolić się zmanipulować. Uważnie obserwować i czytać wysyłane przez drugą osobę sygnały, a wszelkie jakiekolwiek wątpliwości dogłębnie wyjaśniać. Intymna opowieść, głęboka i wzruszająca, skłaniająca do refleksji. Po jej lekturze pojawia się mnóstwo pytań, wątpliwości i niepewności. Po nią trzeba koniecznie sięgnąć, choćby dlatego, aby ustrzec się w przyszłości niepewnej znajomości i ewentualnych upokorzeń i manipulacji. Znakomita, polecam zdecydowanie i ku przestrodze.

"Bombardowanie miłoścą to znana taktyka, z której korzystają psychopaci. Rozbrajają ofiary poprzez zacieśnienie relacji w takim tempie, że często nie mają one możliwości zaczerpnięcia oddechu. Wydarzenia zlewają się w jedno i stają się tak dezorientujące, że nie sposób za nimi nadążyć ani zrozumieć ich sensu. Ofiara jest tak oszołomiona, zdezorientowana i rozkojarzona, że nie zdaje sobie sprawy z tego, że traci kontrolę nad własnym życiem." Mam ogromny problem z tą książką i nie umiem się do niej ustosunkować, mimo że jest oparta prawdziwych wydarzeniach. Czytając historię Carolyn Woods miałam wrażenie, że to fikcja literacka i trudno mi uwierzyć, że można było dać się aż tak zmanipulować. I naprawdę zadaje sobie sprawę, że tego typu oszuści jak Mark Acklom, mają wypracowane techniki, które się sprawdzają, i które w dużej mierze są oparte na graniu na uczuciach ofiary. Jednakże czytając tę opowieść, która momentami przypominała pamiętnik, odczuwałam ogromną niechęć do dwójki głównych bohaterów, i o ile w stosunku do Marka było to zrozumiałe, tak postać Carolyn powinna była wzbudzić we mnie przynajmniej współczucie, a tak się nie stało. Nie wiem, coś tutaj nie zagrało, może jestem za mało empatyczna, albo nie rozumiem pewnych rzeczy, ale tym razem jestem na nie.