Szymek

"[...] Nie wiedziałem, co mam powiedzieć. Miałem nadzieję, że ktoś jednak powie mu, żeby mi odpuścił. Nic takiego jednak się nie stało. [...]" "Szymek", to bardzo mocny i szokujący kryminał Piotra Kościelnego, którego moim zdaniem powinien przeczytać każdy hejter. Dzięki postaciom z tej książki będą mogli przekonać się na własne oczy, do czego może doprowadzić ich durne i bezsensowne zachowanie. Autor zabiera swojego czytelnika w bardzo mroczny klimat pełen przemocy, bólu, smutku, przerażenia i niestety nietolerancji. Podczas czytania "Szymka" dosłownie mocno mną wstrząsnęło. Kilka razy serce mi "stanęło". Nie umiałam powstrzymać łez. Nie mogę pojąć, dlaczego taką przyjemność sprawia ludziom hejtowanie. Każdy z nas powinien zająć się swoim życiem, a nie wchodzić z butami w życie innych. Mamy tutaj do czynienia z nastoletnim "Szymkiem" Szymonem Dąbrowskim, który jest na etapie odkrywania siebie. Co sprawiło, że postanowił odebrać sobie życie? Tego momentu nie mogłam zrozumieć. Czujecie ból jego rodziców? A co powiecie na to, że kilka dni później ich starszy syn Tomek skoczył z wieżowca. Nie wyobrażam sobie bólu tych rodziców. Znam z autopsji ból po stracie brata. Wiem, że wtedy różne myśli przychodzą człowiekowi do głowy. Dlaczego musiało dojść do tych bezsensownych śmierci? Czy prawda wyjdzie na jaw? Obydwoje mogli mieć długie i szczęśliwe życie. Co tutaj poszło nie tak? Śledztwo poprowadzi między innymi Piotr Żmigrodzki, który ma ogromny problem. Jest alkoholikiem. Popija w pracy. Dlaczego pije? Co takiego się wydarzyło w jego życiu, że doprowadziło go do takiego stanu? Warto się jemu przyjrzeć z bliska. Jego nazwisko przykuło moją uwagę. Mam nadzieję, że dzięki tej powieści niektórym osobom otworzą się oczy i nie będą się znęcać fizycznie i psychicznie nad innymi. Autor swoją najnowszą powieścią łamie serca czytelników. Tu jest tyle bólu i smutku, że nie da się o tym zapomnieć. Może to dobrze. Może tak miało być, żebyśmy się obudzili. Nie jestem za hejtowaniem innych. Lepiej wziąć daną osobę i z nią na boku porozmawiać, niż wyśmiewać ją na forum. Dotyczy to również internetu. Z Szymonem i Tomkiem poruszamy się w latach 1993-1994. Miejsce akcji to Wrocław. To tam przeżyli swoje najgorsze i najlepsze chwile. Czy dzisiejszy hejt i nietolerancja różni się od tego opisanego w tej historii? Wydaje mi się, że po trzydziestu latach niestety, to się nasiliło. Teraz jest jeszcze gorzej, ponieważ jest internet. Ludzie czują się bezkarni, ponieważ myślą, że są anonimowi. Znalazłam tutaj bolesną, łamiącą serca i powodującą wstrząs fabułę, bardzo dobrą akcję i bohaterów, na których miejscu nigdy nie chciałabym się znaleźć. Czy będąc nastolatkami, byliście ofiarami, czy raczej hejterami? Jak teraz patrzycie na swoje zachowanie z przeszłości? Czy widzą, że hejtują wam brata byście pozwalali na to, czy raczej stawalibyście w jego obronie? Cieszę się, że autor Piotr Kościelny poruszył tak bolesne i ważne tematy. Warto sięgać po książki tego autora. Z czystym sercem polecam tę wstrząsającą historię. Warto mieć na oku tego autora.

~ Początek lat 90-tych. Wrocław. Piętnastoletni Szymon Dąbrowski, który dopiero co wkracza "w dorosłość" przez zbieg przykrych wydarzeń popełnia samobójstwo, rzucając się pod podciąg... Po kilku dniach od tragedii jego starszy brat nie mogąc pogodzić się ze stratą członka rodziny, również odbiera sobie życie... Czy można było uniknąć rodzinnej tragedii braci Dąbrowskich? Jakie okoliczności przyczyniły się do tak drastycznych w skutkach wydarzeń? Jedno jest pewne to nie będzie łatwa sprawa, a jej konsekwencje zmiażdżą emocjonalnie niejednego dorosłego... ~Notorycznie wam wspominałam i powtórzę to raz jeszcze - Piotr Kościelny udowodnił nam po raz kolejny, że nie ma sobie równych, gdyż historie które tworzy dla nas po prostu miażdżą! ~ Dlatego "Szymek" najnowsze dziecko autora to majstersztyk! Co jest niezaprzeczalnym dowodem na to, że autor stworzył dla nas niepowtarzalny kryminał z prawdziwego zdarzenia, naszpikowany pełną dozą napięcia, duszonego klimatu, zawiłych zwrotów akcji oraz intryg, ukazujących bestialskie i bezlitosne oblicze nastolatków, na tle wylewającego się brudu z szarych ulic miasta - Wrocław. Co stało się szokującą, bezwzględną, surową a jednocześnie okrutną w skutkach powieścią, po której sam czytelnik będzie musiał stawić czoło nieuchronnej bombie emocjonalnej, naszpikowanej wszystkimi pokładami uczuć które niejednokrotnie poruszą, wzbudza złość, niemoc i brak jakiegokolwiek zrozumienia na zło otaczającego nas świata. Momentów z życia, które już na zawsze zmieniły bieg losu naszych bohaterów, mając bardzo namacalny oddźwięk w codziennej rutynie naszej szarej rzeczywistości...pomimo tego, że jest to fikcja literacka taka historia mogłaby wydarzyć się naprawdę! ~ Dlatego będąc już jakiś czas po lekturze i wciąż analizując fabułę mogę śmiało rzec że dawno nie czytałam tak dobrej książki! Jest to historia którą powinien przeczytać każdy gdyż "całokształt" daje wiele do myślenia i zmusza do głębszych refleksji. O tej powieści się nie zapomina dlatego bezapelacyjnie wam polecam, niech wciąż będzie głośno! Wasza J.K.

,,A daj spokój. Całą noc był luz, ale nad ranem jakiś leszcz postanowił zderzyć się z żelaznym koniem. " ,, Rok temu był przy podobnym zdarzeniu. Dwóch małolatów stanęło na torach i równocześnie zginęło. Z tego, co udało się ustalić potem, założyli się, który stchórzy pierwszy i zejdzie z torów. Obaj okazali się w tej rywalizacji zwycięzcami i przegranymi zarazem. Wygrali zakład, przegrali życie. " ,, Czemu to zrobiłeś gnojku? -szepnął pod nosem". Książka jest tylko dla ludzi o mocnych nerwach. To bardzo smutny i drastyczny kryminał z wątkiem psychologicznym. Przejmujący i okrutny zarazem, którego ciężko się czyta, bo coś ściska nas za gardło i jednocześnie nie jesteśmy w stanie odłożyć jej na bok. Pierwsze strony opowiadają o tragedii, która już się wydarzyła. Sceny zawierają krwawe opisy, które u osób wrażliwych mogą wywołać zniesmaczenie. Tylko wielbiciel grozy będzie z nich dumny. Zaraz po tych opisach przechodzimy do innych postaci, którzy są w różny sposób powiązani z tym zdarzeniem. Ogólnie będzie to jedna opowieść, tylko podzielona na kilka osobnych i złączonych jednocześnie. W opowieści sprzed tragedii poznamy tutaj punkt widzenia młodego chłopca, który się boi, że będzie szkalowany w szkole. Jego problemy początkowo dotyczą tylko tych szkolnych oraz rówieśników. Będzie również świadkiem ordynarnych dwuznacznych sytuacji. Następnym będzie historia jego brata, który ma wyrzuty sumienia i opowiada nam co się stało, że stał się ten wypadek. Jego historia jest w czasie po tragedii. Do tego również należy życie kierowcy pociągu, który nie miał wpływu na zło, które się dokonało, lecz które zmieniło jego plany. Mamy też opowieść policjanta, któremu nie straszne są zmiażdżone zwłoki. Najgorsze w tym całym zajściu dla niego jest to, że nie może przez to spokojnie kontynuować codziennego upajania alkoholem. Do policji również dołączy ktoś młody, który obawia się braku akceptacji. Dla kogoś już jest niemal wrogiem, choć nic nie zrobił, by poddano go ocenie. W ten sposób tragedia chłopca poruszyła inne sprawy. Po cytatach widzicie, że zamiast go żałować, są na niego wściekli, że przysporzył im pracy. Nie znają jeszcze jednak powodu tak drastycznego kroku chłopca, a my odkrywamy ją wraz z historią jego brata. Nie chcę pisać jakie wątki porusza książka, gdyż szybko wyciągniecie z nich wnioski i spoilery. Dodam tylko, że ktoś, kto zaczyna ją czytać może pomyśleć ,,na trzeźwo tego nie przełknę". To jedna z drastyczniejszych pozycji jaką przeczytałam. Wniosek aż woła o uwagę. Uważam, że przeczytanie jej otworzy nam oczy na kwestie, których wolimy do umysłu nie dopuszczać.

Najnowszą książkę Piotra Kościelnego “Szymek” czytałam jednym tchem. Świetnie poprowadzona opowieść o bardzo trudnych sprawach związanych z dorastaniem i przemocą w grupach rówieśniczych w latach 90-tych ubiegłego wieku. Autorowi udało się oddać klimat tamtych lat zarówno na płaszczyźnie wątku młodzieży, jak również pracy policjantów. Jedno tylko drażniło mnie, to dialogi pomiędzy policjantami. Grypserka w tamtych czasach nie była codziennym językiem wśród kryminalnych czy dochodzeniowców, a jedyne używana w stosunku do tzw. elementu i to nie zawsze. Proszę mi wierzyć, wiem co mówię. Poza tym warto sięgnąć do tej pozycji.

Takich Szymków jest więcej Książka Piotra Kościelnego „Szymek” jest smutna i przygnębiająca. Jednocześnie to bardzo dynamiczny tekst oparty na dialogu. Zawiera śladowe opisy, stąd tak bardzo przypomina gotowy scenariusz. Jeszcze jakieś skromne didaskalia i proszę państwa … Klaps! Gdyby tak ktoś zechciał sfilmować „Szymka”, to scenarzysta ma ułatwioną pracę. Równolegle biegną dwie historie. Jedna o policjantach, komisarzu Piotrze Żmigrodzkim co to pije nałogowo i nowym w wydziale zabójstw, Krzysztofie Sawickim. Druga o szkole i rodzinie, w której ktoś popełnił samobójstwo. Kiedy się przetną? Co z tego wyniknie? Wrocław. Lata dziewięćdziesiąte. Zima. Polski kapitalizm w powijakach. Prywatyzacja. Rynek pracy niestabilny. Inflacja. W rodzinie Dąbrowskich się nie przelewa. Nastoletni synowie chodzą własnymi drogami. Niestety, młodszy, Szymon, podejrzewany przez rówieśników o homoseksualizm zostaje poddany brutalnemu nękaniu a wrocławska biała siła w postaci skinheadów Dragona, Robiego i Struny, pełnych nienawiści narodowców, posuwa się do bestialskiej przemocy wobec chłopaka. Zaszczuty nastolatek popełnia samobójstwo. „Szymek” jest inny niż cykl „Mikun” czy „Komisarz Sikora” Równie brutalny, pełny przemocy i okrucieństwa. Jest jednak bardziej dynamiczny. Króciutkie rozdziały nadają treści szybkość karabinu maszynowego. Tekst jest pozbawiony dłużyzn, bo brakuje opisów okalającej bohaterów przestrzeni. Książkę charakteryzuje prosty styl i dosadny język. Jeśli miałabym typować ulubione słowo autora to byłoby to „udać się”. Bohaterowie udają się do szpitala, udają się do domu, do salonu, do szkoły, do gabinetu … Nie poszli i nie pojechali a udali się. Opowiedziana historia jest bardzo smutna, głównie ze względu na okrucieństwo nastolatków i zachowanie w tajemnicy czegoś, czego w żadnym razie ukrywać nie należy, bo może dojść do tragedii. Mówię o gwałcie, o znęcaniu się, nękaniu, szydzeniu, dręczeniu, izolowaniu, tym wszystkim co człowieka, szczególnie młodego i wrażliwego, może przywieść do samobójstwa. Szymon Dąbrowski to w latach dziewięćdziesiątych przedstawiciel grupy docelowej szkolnych i środowiskowych przemocowców. Takich Szymków jest więcej. Obyśmy zobaczyli w porę ich dramat i …. zareagowali. Zakończenie książki jest, jak ona sama, dramatyczne, szybkie i jak zwykle u Piotra Kościelnego pozbawione sentymentów.