Ta, która przeżyła

"- Za­mknij się – po­wie­dzia­ła, ma­jąc na­dzie­ję, że uci­szy ten okrop­ny głos w swo­jej gło­wie, ten, który przy­po­mi­nał jej, że ni­gdy nie bę­dzie nor­malna, za­wsze bę­dzie no­sić ety­kietę dzi­wacz­ki, za­wsze będą ją po­strze­gać jako osobę, która prze­żyła nie­wy­obra­żalną tra­ge­dię." ▪︎▪︎ Kara, która w wieku siedmiu lat, cudem przeżyła krwawą masakrę swo­jej rodziny, nie spodziewa się, że po dwudziestu latach koszmar ówczesnych wydarzeń powróci. Moje kolejne spotkanie z Lisą Jackson wypadło dobrze, jednak pozostawiło również spory niedosyt. "Ta, która przeżyła" to historia, która z całą pewnością wciąga od pierwszych stron, prolog jest naprawdę mocny. Autorka umiejętnie prowadzi fabułę, klucząc pomiędzy poszczególnymi wątkami i stopniowo odsłaniając prawdę. Podobnie jest z bohaterami, którzy tworzą ciekawą mieszaninę osób, na których zbrodnia sprzed lat, odcisnęła własne piętno. Jednakże jest jedno duże "ale", a mianowicie zakończenie, które, mimo że zaskakujące, to moim skromnym zdaniem, miało sporo luk. Całościowo, ta książka się jak najbardziej broni, a jej lektura to kawałek dobrej rozrywki, jednak do pełnego zachwytu, odrobinę mi zabrakło.

Za mną setki przeczytanych thrillerów, a ciągle pojawiają się takie, które potrafią wprawić mnie w ten nastrój, którego w nich szukam. Duszny, podszyty niepokojem, trzymający w napięciu i podsycający ciekawość aż do końca. Już po kilku stronach najnowszej powieści Lisy Jackson wiedziałam, że to jest to! Że w „Tej, która przeżyła” znajdę to wszystko, a nawet więcej! Potworna rodzinna zbrodnia, zmanipulowana przez stronę oskarżenia dziewczynka i starszy brat, który w wyniku jej zeznań pozostaje od dwudziestu lat w więzieniu. Brzmi intrygująco? A to dopiero początek, bo sprawa wraca na pierwsze strony gazet wraz z uwolnieniem Jonasa z więzienia z powodu błędów proceduralnych. W Karze ożywa na nowo trauma z przeszłości, z którą nigdy sobie nie poradziła żyjąc z piętnem tej, która przeżyła, powracającymi za dnia i w nocy obrazami zamordowanych bliskich i poczuciem odpowiedzialności za śmierć ratującego ją policjanta. Jednak nie tylko demonów przeszłości powinna się obawiać, a przede wszystkim kogoś, kto chce dokończyć krwawe dzieło sprzed lat. Czy niewinność brata, w którą zawsze wierzyła Kara to mrzonka? Czy naprawdę jest winny masakry, a teraz wyszedł by znowu zabijać? Im dalej w las, tym więcej niewiadomych, niedopowiedzeń, motywów i podejrzanych. Jedynym sprzymierzeńcem Kary w poszukiwaniu prawdy okazuje się dziennikarz, który w tragedii sprzed lat poniósł własną stratę. Tylko czy po tylu latach uda się ją odkryć? Autorka znakomicie oddała atmosferę zagubienia siedmiolatki, jej szoku w obliczu niewyobrażalnej tragedii. Ukazała bezwzględność dorosłych żerujących na jej nieszczęściu. Ogromną nieufność i poczucie winy niepozwalające swobodnie oddychać mimo upływu wielu lat. I medialną nagonkę, która osacza swoją ofiarę w poszukiwaniu sensacji. Dynamiczna akcja prze do przodu ukazując ogrom manipulacji i najniższe ludzkie instynkty. Który z nich okaże się motywem w tym przypadku? Zemsta? Chciwość? Obsesja? Przekonajcie się sami.

Lubicie książki, gdzie sprawcę poznajemy już na samym początku książki? Ewentualnie gdy wszystko z pozoru wygląda na to, że go znamy? Taki zabieg wykorzystała w swojej książce Lisa Jackson znana z tak świetnej „Paranoi”. Fabuła jej najnowszego thrillera opiera się na dociekaniu prawdy i potwierdzeniu, czy w śledztwie przed laty nie popełniono błędu a za kratami siedzi odpowiednia osoba. Sam początek książki dość mocno wciąga, aby później troszeczkę przystopować. Jednak na szczęście jest to tylko chwilowe i akcja dość szybo znów nabiera tempa, a jej zwroty potrafią wbić w fotel. W pewnym momencie już kompletnie nie wiedziałam co mam myśleć i kto faktycznie mógł popełnić zbrodnie. Muszę przyznać, że autorka bardzo zgrabnie myli ślady i mąci czytelnikowi w głowie wprowadzając zupełnie nowe wątki. Do tego duża ilość bohaterów powoduje, że potencjalnych sprawców jest wielu i tak naprawdę każdy z nich mógł mieć motyw. Sama kreacja postaci jest bardzo ciekawa. Najbardziej zaintrygowała mnie postać siostry Kary, która zniknęła po zabójstwie siostry. Dodatkowo trzeba zaznaczyć, że Lisa ma niebywale lekkie i obrazowe pióro, które powoduje, że w wielu momentach czułam się jakbym po prostu była świadkiem wydarzeń i z bliska przygląda rozwijającej się sytuacji. „Ta, która przeżyła” to kolejna świetna książka w dorobku autorki. Pomimo, że w pewnym momencie akcja zastopowała to jednak sam finał historii wszystko wynagradza. Sądzę, że historia ta zyska wielu fanów i nie pozostaje mi nic innego jak tylko Wam ją polecić.

Książka zaczyna się dość mocno, bo opisane jest brutalne zabójstwo rodziny Kary. Z całej rodziny przeżyła tylko ona i jej brat- Jonas, który jest uznawany za winnego tej makabrycznej zbrodni. Mija dwadzieścia lat, Jonas wychodzi na wolność, w tym samym dniu Kara dostaje anonimowe sms’y o dziwnej treści, zaczynają ginąć ludzie związani z tą sprawą i właśnie wtedy dziewczyna zdaje sobie sprawę, że nie może czuć się bezpieczna… No troszkę się tutaj dzieje. Złość, zemsta, pieniądze, nieporozumienia, tajemnice… szczerze mówiąc to z każdym kolejnym rozdziałem każdy z przedstawionych nam bohaterów był podejrzany przez chwilę. Książkę oceniam jako dobrą, momentami lekko mi się dłużyła. Jednak jak na to, że nie należy ona do cienkich książek czytało się dość sprawnie. Nie mogłam też na początku się połapać w tej rodzinie, kto jest kogo córką/synem. Bo wszystkie dzieci nie były z jednego małżeństwa, ale jakoś sobie poradziłam. Zakończenie mnie zaskoczyło, nie spodziewałam się tego w ogóle. Obstawiałam zupełnie inne osoby, a tutaj takie zaskoczenie. Myślę, że ta książka zostanie ze mną na dłużej tylko ze względu na to zakończenie. Bo tak jak już wspomniałam momentami było nudno, ale zakończenie to wszystko podratowało. Czy sięgnę po kolejne książki autorki… może? Kto wie…