Talerz pełen składników

Przygodę z twórczością autorki zaczęłam od znakomitego cyklu kryminalnego „Teoria gier”, dlatego ucieszyła mnie niespodziewanie przesłana przez Autorkę lub Wydawnictwo kolejna jej książka, za którą nadawcy bardzo dziękuję. „Talerz pełen składników” to nie pierwsza powieść obyczajowa autorki i po lekturze nie dziwi mnie wcale, że wcześniejsze również otrzymują przychylne oceny. Ta książka jest o kobietach i dla kobiet. Zupełnie różnych, wyznających odmienne wartości, w innej sytuacji życiowej, które w obliczu czterdziestki łączy potrzeba zmiany. Jedną z nich samotność zaskoczyła w najmniej spodziewanym momencie, druga jest samotna z wyboru, a trzecia odczuwa ją mimo wieloletniego związku. Trafiają na kurs fotografii kulinarnej, gdzie niespodziewanie odnajdują nie tylko ciekawą pasję, ale przede wszystkim wzajemne wsparcie. Zarówno porzucona przez męża Dorota, poświęcająca całe dotychczasowe życie dla rodziny Julita i niezależna, spełniona zawodowo singielka Julita w sobie nawzajem znajdują siłę, by nie dać uzależnić się od drugiej połowy, nie zatracić siebie w związku i nie dać wpisać w schematy. To opowieść ciepła, optymistyczna i niosąca pozytywny przekaz. Ukazująca siłę kobiecego wsparcia i przyjaźni. Dająca przestrzeń do rozmów o wszystkim i o niczym, przy winie i smakowitym posiłku. Bez oceniania, bez oczekiwań i dwulicowości. Czy my kobiety umiemy tak się przyjaźnić? Czy nie częściej porównujemy się wytykając wzajemnie błędy, traktując jak rywalki? I z czego to wynika? Takie pytania zadają sobie nie tylko bohaterki powieści, ale i mnie automatycznie nasunęły się podobne przemyślenia po jej lekturze. Konkluzja? Mniej się oceniajmy, a więcej wspierajmy!