Ten pierwszy ostatni dzień

"Wiem, że nie mam zbyt wiele czasu, czuję to w sercu. Muszę przeżyć swoje pierwsze razy - może nawet ostatnie - dopóki mogę." •• "- Chcę tworzyć wspaniałe wspomnienia. Coś, do czego będę mógł wrócić, kiedy życie wyda się trudne." •• -(...) Nie jesteś nic winien ludziom, którzy nie chcą patrzeć na twoje szczęście." •• "- Boję się, że umrę, zanim zdążę się zakochać." ▪︎▪︎ Przyznaję bez bicia, że nie czytałam książki "Nasz ostatni dzień" i nie wiedziałam czym jest Prognoza Śmierci czy aplikacja Ostatni Przyjaciel, jednak nie miało to absolutnie żadnego znaczenia, z dwóch powodów. Po pierwsze jest to prequel, a po drugie całkowicie przepadłam w historii Oriona i Valentina, i nie wiem, którego z tej dwójki bohaterów pokochałam bardziej. "Ten pierwszy ostatni dzień" to na pierwszy rzut oka opowieść o śmierci, przeznaczeniu i o tym co nieuchronne. Jednak według mnie to przede wszystkim opowieść życiu, o braniu z niego tego co najlepsze, o życiu tu i teraz. To także łapiąca za serca opowieść o miłości, która pojawia się niespodziewanie i równie szybko znika, ale zostawia po sobie niezapomniany ślad. Jest ona smutna i piękna zarazem, ponieważ mimo wszystko niesie ze sobą nadzieję i uświadamia, że śmierć nie jest najgorszym co może nas spotkać. Prawdziwą tragedią jest życie pozbawione barw, miłości, przyjaźni i kochających, wspierających ludzi. Ta historia wzruszy was nie jeden raz, lecz mimo wszystko uśmiechnięcie się na końcu i chociaż będzie to uśmiech przez łzy, to zyskacie pewność, że będzie dobrze, może nie teraz, może nie od razu, ale za jakiś czas.

Recenzja przedpremierowa Chcielibyście wiedzieć, kiedy wybije Wasza godzina śmierci? Z jednej strony można byłoby się przygotować i żyć pełnią życia. Z drugiej strony można byłoby się załamać. Dlatego tak ważne jest, aby każdy dzień przeżyć jak najlepiej. Nie żałować, że czegoś się nie zrobiło. Być dobrym człowiekiem i kochać, bo prawdziwa miłość czy to do samego siebie, czy też do drugiego człowieka jest bardzo ważna. W książce poznajemy kilka postaci. Jednym z nich jest Joaquin Rosa, twórca projektu Prognoza Śmierci, który po pierwszym uruchomieniu i pierwszych telefonach zastanawia się, czy to w ogóle był dobry pomysł. Informowanie ludzi o ich bliskiej śmierci nie należy do najłatwiejszych, czego doświadcza również kolejny bohater, pracownik firmy Rolando Rubio, który przeżywa każdy wykonany telefon. Andrea Donahue ma na ten temat inne zdanie. Ona po prostu wykonuje swoją pracę, nie wnikając w to, że człowiek, z którym rozmawia, za chwilę umrze. Głównymi bohaterami książki są jednak Orion i Valentino, którzy poznają się na Times Square i od początku zaczynają być dla siebie bliscy. Orion zarejestrował się w programie, gdyż ma ciężką chorobę serca i codziennie męczy go niewiedza na temat swojej śmierci. Valentino miał inny powód, na początek wykupił subskrypcję na jeden dzień, aby zobaczyć, jak będzie się z tym czuł. Przewrotny los tak chciał, że w momencie uruchomienia programu, on jako pierwszy otrzymuje telefon. Czy to możliwe, że chwilę po dołączeniu do programu, to on właśnie otrzymał telefon o śmierci? Czy może zaszła pomyłka? Czy interwencja Oriona w tej sprawie zmieni bieg wydarzeń? W książce poznajemy również wiele innych ciekawych postaci. Pozycja podzielona jest na cztery części dotyczącej każdego etapu Prognozy Śmierci. Każda część podzielona jest na refleksje każdego z bohaterów, dzięki czemu nie jesteśmy w stanie pogubić się w fabule. Dodatkowo dla lepszego efektu podane są również godziny przeżywanych momentów. Autor nakreślił wszystko bardzo wyraźnie. Wdrożony jest tutaj również temat LGBT. Uczucie między Orionem i Valentinem było gwałtowne. Niepewni tego, kiedy umrą, postanawiają spędzić dzień razem, nawet jeśli miałoby to oznaczać, że to ich ostatni wspólny dzień. Książka ,,Ten pierwszy, ostatni dzień" Adama Silvera dla mnie jest książką, która ukazuje, jak ważne są nawet drobne chwile w życiu. W ogóle pokazuje, jak ważne jest życie. Czasami marnujemy je na własną odpowiedzialność zamiast żyć tak, aby przeżyć je najlepiej, jak potrafimy. Boimy się śmierci, a nie rozumiemy tego, że życie i śmierć są na jednej szali. Po to się rodzimy, aby umrzeć. Nigdy nie wiemy, kiedy przyjdzie właśnie ten moment. Każdy chciałby umrzeć, mając np. 100 lat, ale niestety każdy ma gdzieś zapisane, ile będzie żył. Dlatego też nie myślmy o śmierci, a o życiu, bo to one jest w tej chwili najważniejsze. Troszkę popłynęłam, wiem, ale mimo że książka to powieść, która opowiada historię o uczuciach, o przeżyciach, marzeniach bohaterów, przede wszystkim o życiu i strachu, to dla mnie była ona bardzo psychologiczna. Fabuła jest tak wciągająca, że nie można oderwać oczu. W wielu momentach wzruszałam się i przeżywałam wszystko z bohaterami. Właśnie, bohaterowie tutaj są niesamowicie wykreowani. Kolejna pozycja Wydawnictwa @weneedya, która poruszyła mnie całą, zarówno samym pomysłem autora na fabułę, jak i też emocjami, które od początku do końca rosły w siłę. To było takie prawdziwe i głębokie, że brak słów, a jeśli u mnie występuje taki moment, że nie potrafię opisać słowami tego, co czuje, to jest moment, w którym wiem, że to było coś nadzwyczajnego. Dziękuję za egzemplarz.