The Inheritance Games. Tom 4. Bracia Hawthorne’owie

Bardzo Dobra książka, bardzo mi się podobała

The Inheritance Games Bracia Hawthorne to czwarty tom kultowej serii, która podbiła niejedno serce. W tym tomie możemy liczyć na zagadki, tajemnice ale i wspomnienia. Choć opis wskazuje na wszystkich, główne skrzypce w tej historii gra Jameson i Grayson. Choć jak dla mnie książka mogłaby być tylko o jednym z braci. "Są w życiu takie chwile, kiedy dostajemy szansę, by pokonać własne ograniczenia". Kolejny tom rozgrywa się po zakończeniu poprzedniego, więc łatwo wczuć się w historię. Dostajemy zamknięcie historii dla Nasha w efektowny sposób, jak przystało na Hawthorne. Akcja rozgrywa się pomiędzy dwoma braćmi, ale nie jest ze sobą połączona. I tu zaczynają się schody, bo o ile historia Graysona ma w sobie to coś, tak w przypadku Jamesona zabrakło pomysłu. Xander jest tylko tłem do wydarzeń, bardziej jako pomocna dłoń. Oprócz historii braci w teraźniejszości, dostajemy kilka smaczków z przeszłości. I one są taką kwintesencją, żałuję że było tego tak mało, ale trochę bardziej poznajemy seniora i młodsze wersję braci. "Jesteś jak buzujący płomień. Jesteś żywiołem, który bez wahania sprawia, że niemożliwe staje się możliwe". Historia Jamesona przeplata się z wydarzeniami z poprzednich tomów i wielkiej tajemnicy trzech liter "H" "j" "e" , która sporo namiesza. Ale więcej nie zdradzę. Sam pomysł na połączenie klubu dla nielicznych z turniejem jest ciekawy, o tyle gdyby było to nieco rozciągnięte to stanowiłoby dużo ciekawszy wątek. A tak wszystko jest przyśpieszone do granic możliwości co w rezultacie sprawia, że fabuła staje się zbyt przewidywalna. Mamy tu nieco więcej wątku romantycznego, a także wgląd w osobowość Jamesona. A dzięki tak poprowadzonej fabule możemy liczyć na kolejny tom. "Odczuwanie bólu nie oznacza słabości". Grayson to mój ulubieniec i widać że jego wątek jest bardzo rozbudowany. Nie wszystko się wyjaśnia, co mnie bardzo cieszy. Z drugiej strony obserwujemy nieco mniej perfekcyjnego Graysona, który popełnia błędy jak my wszyscy. Dzięki temu jeszcze mocniej się z nim utożsamiamy i mu kibicujemy. Widać też jego przemianę i to, jak silną ma więź z rodzeństwem. Jego część miała w sobie elementy z poprzednich i jak dla mnie, ten tom mogły być tylko o nim. "Wyobraź sobie, że serce to kość. Daj sobie trochę czasu, a pęknięcie się zrośnie i kość stanie jest mocniejsza". Choć przez pierwsze 200 ciężko się wciągnąć w historię kultowych braci Hawthorne, to im dalej tym ciekawiej. Nie zrażajcie się. Kolejny tom niesie ze sobą tajemnice, zagadki ale i nowych bohaterów którzy sporo namieszają ale dzięki temu poznamy ulubionych bohaterów z nieco innej strony. W tym tomie jest mały sneak peak do kolejnej części w serii, która ucieszy każdego kto nie chce rozstawać się ze światem. Książka ma swoje wzloty i upadki, jednak warto się skusić i przeżyć niezapomnianą przygodę. Polecam ~