The Decline Of Female Happiness

Donna Regina to nie `nowa elektronika`, to nie `song-writing`, to nie `pop`, ale ze wszystkich tych szufladek wystają wstążki, które Donna Regina w sobie tylko znany sposób łaczy w jedną. Donna Regina istnieje już tak długo (od początku lat 90-tych), że każda próba prostego zaszufladkowania jest skazana na niepowodzenie, stworzyła własny styl, który wciąż ewoluuje i z każdym nowym albumem zespół definiuje go na nowo. Jeśli elektronikę można zdefiniować w piosence, to Donna Regina zdefiniowała ją już całkowicie... Rozpoznawalne ciepłe brzmienie, głębokie basowe rytmy, gitara i kojący głos Reginy Janssen znajdziemy także na nowym albumie `The Decline Of Female Happiness`. Donna Regina są mistrzami skromności, sugestii, nieopisywalności. To, co jest oczywiste, nie jest ich domeną. Wolą zagrać o jeden dźwięk mniej, niż o jeden za dużo. Nowy album jest wyśmienicie wyprodukowany, dźwiękowo bardzo urozmaicony i pełen świeżych pomysłów. Oczywiście rozpoznajemy już od pierwszych taktów, że to właśnie Donna Regina, ale już w drugim utworze `Vague` budowane jest napięcie i oczekiwanie, które nie jest wcale tradycyjnie `rozładowane`. Ich piosenki i ich brzmienie są eleganckie i mniej lub bardziej melancholijne, a w tekstach (które traktują o samotności, starzeniu się i codzienności) słychać więcej dystansu i zadumy. Jedność muzyki i tekstu w piosenkach, do której wielu dąży, ale którą tylko nielicznym udaje się osiągnąć. Wśród nich także jest Donna Regina. (Gustaff)