The Long Game

The Long to trzecia powieść autorki i moim zdaniem najlepsza. Adalyn i Cameron kradną serce od pierwszych stron. A im dalej tym lepiej. Ta historia jest jak cebula, ma warstwy które zachwycają im bardziej poznajemy bohaterów i to co ta historia chce nam przekazać. "Ten facet jest jak orzech. Twardy do zgryzienia, ale o miękkim sercu. Tak jak Ty. Powinnaś dać sobie szansę". Początek książki jest chaotyczny ale od pierwszej chwili czujemy więź z głównymi bohaterami. Adalyn wydaje się niedostępna i zimna, ale to tylko kokon który wokół siebie utworzyła przez trudne relacje z własnym ojcem i jego postrzeganiem. Dzięki albo przez to co dzieje się na początku książki rozkwita i poznajemy jej prawdziwe oblicze. Które momentami nas zachwyca ale i utożsamiamy się z niektórymi cechami. "Gram tylko wtedy, gdy coś jest warte wygrania". Cameron z drugiej strony jest przeciwieństwem Adalyn i dzięki temu ich słowne utarczki przypominają zabawy z ogniem. Jest też typowym książkowym chłopakiem, którego ciężko nie pokochać. Za jego pewność siebie i trwanie przy drugiej osobie nawet gdy go odtrąca. Jego przeszłość jest piękna i nas samych uczy jak ważne są relacje z najbliższymi. Dzięki niemu czujemy się dowartościowani, jego postawa jest bardzo inspirująca. Chociaż jego przeszłość zaskakuje to podejście do uzdrowienia siebie może okazać się dobrą wskazówką. Postacie poboczne wnoszą wiele ciepła do historii. Tak jak miasteczko, w którym czujemy się jak w domu. Liczne interakcje zbliżają nie tylko głównych bohaterów do siebie ale i nas. Momenty wypełnione atrakcjami od garncarstwa po jogę wśród zwierząt czy oglądanie gwiazd na łonie natury. Festyn wypełniony po brzegi lokalnymi twórcami tworzy świetną atmosferę, a przy tym nie brakuje zabawnych sytuacji, które stanowią dodatek a tak naprawdę sprawiają że ciężko oderwać się od historii. Ważnymi postaciami są też dziewczynki, które wprowadzą rodzinną atmosferę ale i sporo namieszają. Szczególnie Marie okaże się głosem rozsądku ale i zaszczepi w nas nadzieję. NA pewno nie raz poczujemy się szczęśliwi. "Życie jest trudne. Przegrana to tylko wynik jednego meczu. Upadamy, a potem się podnosimy i gonimy za nagrodą. Przegrana jest po prostu potknięciem, dopóki potrafimy się podnieść takie chwile nas hartują". Charakter Adalyn w głównie mierze ukształtował się przez jej ojca, który sprawił że często czuła się nic nie warta i za wszelką cenę musiała radzić sobie ze wszystkim sama aby w jego oczach pozostała kimś na kim warto polegać. Jednak dla niego najważniejszym dzieckiem stał się klub tak bardzo, że szczęście jego dziecka stało się transakcją, a nie priorytetem. Przez to proste gesty były dla Adalyn przyznaniem do porażki. W książce widzimy jej transformację, to jak znajduje przyjaciół, dzięki temu staje się jeszcze silniejszą osobą i zaczyna dostrzegać swoją wartość. A jej relacja z Cameronem staje się tym czego życzę każdemu z Was. Ich momenty są takie proste a zarazem wspaniałe, ciężko jest się nie rozpływać i czuć ich miłości wylewającej się z przeczytanych stron. "Miłość to zabawna gra. Nie ma żadnych zasad i bez względu na to, jak bardzo starasz się wygrać, w taki czy inny sposób twoje serce jest zawsze na szali". The Long Game to niezwykła książka, wypełniona ciepłem, miłością i odkrywaniem najlepszej drogi do uzdrowienia siebie. Osadzona historia w małym miasteczku zachwyca nas swoim krajobrazem i duchem jaki panuje pośród mieszkańców. Choć poprzednie książki autorki nie zrobiły na mnie aż tak dobrego wrażenia ta trafia do ulubieńców. Jestem zakochana w bohaterach jak i całej historii. Polecam z całego serca <3

Życie Adalyn jest idealne, a każdy dzień zaplanowany ze szczegółami. Dziewczyna wstaje o świcie i ciężko pracuje a później wraca do domu. Aż do dnia, w którym niby niewinny filmik, na którym pokazane jest jej, starcie z maskotka drużyny, wywraca jej życie do góry nogami. Szef kobiety jest nią rozczarowany, a w ramach pokuty dziewczyna zostaje wysłana do Karoliny północnej, gdzie ma odbudować tamtejszy klub. Sęk w tym że zawodnicy są dziesięciolatkami. Adalyn postanawia poprosić o pomoc Camerona Caldani, znanego bramkarza, który akurat przebywa w miasteczku. Tylko czy po fatalnym pierwszym spotkaniu mężczyzna będzie chciał jej pomóc? Do czego posunie się Adalyn, aby z dzieci zrobić gwiazdy piłki nożnej? "The long game" to książka w której nie zabraknie humoru. Docinki jakie serwują sobie bohaterowie, nie raz, doprowadziły mnie do śmiechu. Akcja toczy się dość wolno, dzięki czemu możemy bardziej zagłębić się w lekturę. Nie obędzie się bez minusów, w książce irytujące jest to że bardzo często używane jest słowo "Kochana" co przyprawia o zgrzytanie zębami🤭 Małomiasteczkowy klimat, pozwala choć na chwilę zapomnieć o zgiełku dużego miasta i odpocząć. Fajnym elementem są opisy małoletniej drużyny, polubiłam te dzieciaki. Na koniec dodam że jest to naprawdę przyjemna lektura do poduszki. Urocza i zabawna komedia romantyczna w której myślę że każdy się odnajdzie, ale mogę się mylić 🤭 Było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i na pewno nie ostatnie. Polecam ❣️

"- Miłość to zabawna gra, mi amor. Nie ma żadnych zasad i bez względu na to, jak bardzo starasz się wygrać, w taki czy inny sposób twoje serce jest zawsze na szali." 🐐🐐🐐 Odmieniająca wszystkie emocje i uczucia przez przypadki. Portretująca subtelną nutkę romansu. Będąca dawką dobrego humoru, doprawioną sztyptą goryczy. Obrazująca pasje i marzenia, których realizacja nie należy do najłatwiejszych. "The long game" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Eleny Armas. To spotkanie mnie oczarowało. Zaskoczyło. Rozbawiło, ale też wzruszyło. Adalyn i Cameron. Dwa światy, których drogi niespodziewanie zetknął los... Ona - niemal przez całe życie pracowała w klubie ojca. Piłka nożna jest sportem, który jest jej bliski, który zna i kocha. Tymczasem wszystko to, na co zapracowała rozpadło się niczym domek z kart. A to za sprawą pewnego incydentu, którego się dopuściła, i który ugodził w dobre imię klubu. Teraz zostaje wysłana do Green Ouk, gdzie ma odbudować drużynę Green Warrious. Adalyn jest bojowo nastawiona. Nie spodziewa się jednak tego, że ta mała miejscowość nieraz mocno ją zaskoczy... On - były bramkarz, który niespodziewanie zakończył swoją karierę. Nierzucający się w oczy, starający się ukryć swoją tożsamość. Pragnie pozostać całkowicie nierozpoznawalny. Wyrozumiały, ale też gburowaty. Seksowny, ale też niezwykle tajemniczy... Początkowa niechęć, jaka pojawia się między bohaterami, przeradza się w coś szalonego i głębokiego. Wszak Adalyn, za pomocą Camerona, ma trenować i rozwijać klub piłkarski, który tworzą dziewięcioletnie dziewczynki. Zatem wiadome jest, że od teraz będą nie tylko sąsiadami, ale także partnerami w sferze zawodowej. Kto by pomyślał, że ta arogancka i pewna siebie kobieta w garniturze i szpilkach, zawróci w głowie przystojnemu bramkarzowi. W końcu już przy pierwszym im spotkaniu lecą iskry, i to nie te z gatunku romantycznych. Jednak nie od dziś wiadomo, że kto się czubi, ten się lubi. W tym przypadku to nawet baaaardzo lubi 😉 "The long game" to książka, która na długo zostanie w mojej pamięci. Piękna. Nieszablonowa. Z bohaterami, których nie da się nie lubić. Elena Armas skradła moje serce i jestem pewna, że z Twoim zrobi dokładnie to samo! Daj się porwać uroczej scenerii. Daj się oczarować "The long game" Polecam!