To jej wina

Dzisiaj chce wam się z wami podzielić opinią o książce Andrei Mary "To jej wina". Biorąc tę powieść do recenzji nie wiedziałam o niej nic oprócz gatunku. Byłam ogromnie ciekawa czy czymś mnie zaskoczy. Gdy Marissa sobie uświadamia, że jej synek Milo nie znajduje się tam, gdzie powinien się znajdować wpada w panikę. Jednak wciąż wierzy, że to nieporozumienie. Z każdą chwilą uświadamia sobie, że zdarzyło się najgorsze. Ktoś porwał jej ukochanego chłopczyka, a ona jest bezradna wobec tej sytuacji. Zaczynają się poszukiwania, a kolejne fakty które wychodzą na jaw sprawiają, że wszystko staje się coraz mniej zrozumiałe i szokujące. Czy mały Milo wróci do swojej mamy? Na początku mimo informacji o porwaniu książka trochę mnie nużyła. Nie umiałam się wkręcić. Wszystko szło za wolno, zbyt statecznie. Jednak po kilku kolejnych stronach zmieniłam zdanie. Akcja nabrała tempa a fakty, które zaczęły wychodzić na jaw wprawiły mnie we frustrację, bo nie umiałam tego wszystkiego połączyć. Finalnie zakończenie pozostawiło mnie w dużym zdumieniu, bo w życiu nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń. Autorka naprawdę się postarała i zafundowała nam niezły rollercoaster. Nie chcę pisać jaśniej, by nie psuć wam zabawy. To naprawdę dobry domestic thriller, którego długo nie zapomnicie. Zdecydowanie polecam!

Jeśli lubicie czytać historie mrożące krew w żyłach to zapraszam. "To jej wina" to historia o 4-letnim Milo, który zaginął w tajemniczych okolicznościach. Marissa Irvine przyjeżdża po swojego synka Milo do domu jego kolegi. Okazuje się, że pod wskazanym adresem mieszka całkiem obca kobieta, a chłopca nie ma i nigdy tam nie było. W tym momencie rozpoczyna się koszmar matki. Gdzie jest Milo i kto odebrał go z przedszkola? Przekonajcie się sami. Genialna i wciągająca fabuła. Świetnie wykreowani bohaterowie. Dynamiczna akcja trzymająca w napięciu od samego początku. Podczas czytania odczuwałam niepokój i rozpacz towarzyszący matce chłopca. Nie wiadomo, co z nim stało się, czy ktoś go porwał, czy żyje. W tym całym dramacie nie pomaga to, że każdy tutaj kłamie, mataczy i skrywa tajemnice. Poznacie bogatych ludzi, którym w jednej sekundzie świat wali się na głowę i na ich problemy nie pomogą nawet pieniądze. Autorka umiejętnie manipuluje czytelnikiem i podsuwa mu mylne tropy. Nie wiadomo komu można wierzyć. Ten thriller wzbudza ogromne emocje i nie można od niego oderwać się ani przez chwilę. Nie ma mowy o nudzie. Zakończenie powieści jest nieprzewidywalne i szokujące. Idealna książka dla fanów thrillerów psychologicznych. Jeśli lubicie historie o toksycznych relacjach rodzinnych, misternie uknutych intrygach, kłamstwach i tajemnicach to koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Genialny thriller! Polecam!

Marissa Irvine zjawia się pod wskazanym adresem, aby odebrać synka, Milo, który miał się spotkać z nowym kolegą. Okazuje się, że adres jest pomyłką. Pod tym adresem nie ma Milo. Ani pod żadnym innym. Teraz trzeba sobie wyobrazić minę i reakcję mamy. Szok i niedowierzanie. Zaczyna się poszukiwanie dziecka. W akcję angażują się sąsiedzi, znajomi i przyjaciele. Okazuje się, że dziecko odebrała z przedszkola opiekunka innego dziecka. Ale jak to możliwe? Kto jej oddał obce dziecko? Dlaczego Milo poszedł z obcą osobą? Rodzice są zrozpaczeni. Bardzo pomaga im nowa sąsiadka, Jenny, u której zatrudniona była opiekunka, która porwała Milo. W pewnym sensie poczuwa się do winy, że ją zatrudniła, nie za bardzo sprawdzając jej przeszłość. Liczy się każda minuta, z każdą godziną szanse maleją. Zastanawiające też jest, że nikt nie zażądał za małego okupu, przecież rodzice są bardzo bogaci. Czyli jest inny motyw porwania? Jaki? Jeżeli nie chodzi i pieniądze, to o co? Nie domyślicie się jaka jest prawda. Szokująca i druzgocąca. Mnie strzeliła, jak obuchem. Długo do mnie nie docierało, dlaczego Jenny zdecydowała się uprowadzić Milo. Ale teraz wiem, i staram się sobie poukładać jej tok rozumowania. Nie jest ławo, ale analizuję jej argumenty i chwilami ją rozumiałam … Koniecznie musicie po nią sięgnąć, świetny thriller psychologiczny, pełen intryg i kłamstw, niedomówień i niedopowiedzeń, skrzętnie i głęboko ukrywanych rodzinnych tajemnic i powiązań. Aż trudno chwilami to wszystko ogarnąć, ale trzeba spokojnie podejść do tej sprawy, bo ona tego wymaga i jest bardzo delikatna. To jej wina przedstawia z perspektywy kilku różnych osób całą fabułę. Zabieg ten stał się już dzisiaj standardem. Taki przekaz pozwala spojrzeć nam na akcję z wielu stron, wyrobić sobie własne zdanie i pogląd na całość. Wiemy więcej, bo każdy narrator coś nowego wnosi od siebie, przekazuje swoje przemyślenia, podejście do tej sprawy, otwiera się uzewnętrznia. A to bardzo wiele znaczy dla odbiorcy. Emocje przez całą powieść są na bardzo wytężonym poziomie, nawet na chwilę nie ma wytchnienia. Z początku można wskazać wielu podejrzanych, którzy mieli – przynajmniej teoretycznie – jakiś powód, aby dokuczyć bogatym Irvinom. Należy uważnie przyjrzeć się każdemu bohaterowi, oni nie są tacy czyści i bez podejrzeń, jak mogłoby by się wydawać. Każdy coś ma w zanadrzu, czy to romans, czy tajemnicę z przeszłości, czy niechlubne wydarzenia sprzed lat, które nie dają spokoju. Nikt z nich nie może spać spokojnie, każdy obawia się, że przez nieuwagę jego sekrety mogą ujrzeć światło dzienne. Lektura niesamowita, z kompletnie nieprzewidywalnym zakończenie, dla mnie szokującym. Miała swoje przypuszczenia, ale tak daleko moja wyobraźnia jeszcze nie zawędrowała. Autorka postarała się i zapewne włożyła wiele wysiłku, aby tak manewrować czytelnikiem i tak go omamiać. By w końcu w pojedynku z nim odnieść zwycięstwo. To opowieść o stracie, bólu i samotności, walce o prawdę, nawet, jak jest ona niewygodna. Ale to zawsze prawda. Czy w tej walce prawość i prawda się obroni? Czy wszechobecne kłamstwo będzie się panoszyć? Nie marnujcie ani chwili, sami się przekonajcie, co rządzi na tym świecie … Godna większej uwagi!

Oj, jak ja lubię takie książki. Trzyma w napięciu, pozwala snuć domysły i co chwilę zaskakuje nowymi zwrotami. Głównym wątkiem w książce „To jej wina” jest porwanie kilkuletniego chłopca. Tematyka związana z dziećmi nigdy nie jest dla mnie łatwa. Napięcie rosło z rozdziału na rozdział. Podążałam za odkrywanymi przez autorkę zawiłościami tej historii, czułam się prowadzona jak po nitce do kłębka. W książce pojawia się całkiem sporo postaci, ale każda z nich jest dobrze nakreślona. Kilkukrotnie zmieniałam zdanie co do tego, kto jest czemu winny. Myślałam, że uda mi się rozwiązać tę sprawę, jednak nic bardziej mylnego. Oj, to jak autorka wyprowadziła mnie w pole zasługuje na uznanie. Zakończenie było dla mnie totalnym zaskoczeniem. Brawo za to. Czytając tę książkę w ogóle nie odczułam tego, że jest to pierwsza powieść autorki. „To jej wina” na długo zostanie w mojej głowie. Nie zachęcam, a namawiam Was do tego, żebyście i Wy ją poznali.

"Nic nie bę­dzie z nią w po­rząd­ku. Jenny miała tego świa­do­mość. Nie, do­pó­ki nie znaj­dą Milo. Ca­łe­go i zdro­we­go albo…" Uwielbiam ten moment gdy biorę do ręki książkę o której kompletnie nic nie wiem, po czym do rzeczywistości wracam dopiero kilka godzin później, wraz z ostatnią przeczytaną stroną. "To jej wina" zaczyna się od zaginięcia chłopca, a to tylko dopiero początek pełnej napięcia, mylnych tropów i szokującej historii. Bardzo dobrze skonstruowana fabuła i ciekawi bohaterowie sprawiają, że nie można się od niej oderwać. Angażuje czytelnika zarówno na poziomie emocjonalnym, gdy obserwujemy tragedię kobiety, która straciła swoje dziecko, jak i na poziomie rozrywkowym, gdy próbujemy zrozumieć co tak naprawdę stało się stało, a uwierzcie mi na słowo, że końcówka wbija w fotel. Świetna pozycja.