Trzecia szansa

Według mnie jest to bardzo dobry kryminał. Czytałam wcześniejsze książki autora i zauważyłam pewną zależność, albo raczej jej brak. Styl jest dosyć wysoki i nigdy nie ulega zmianie. Nie ma czegoś takiego jak lepsza jego książka, gdyż w każdej znajdujemy to samo. Jest dobry dobór bohaterów, ciężka do rozwikłania sprawa, ogrom treści bez zbędnych opisów przyrody czy otoczenia. Jego dzieła mają po około 600 stron i zawsze znajdziemy tam ciekawą akcję, gdybania na temat ucieczki zbrodniarza i bardzo dużo zdarzeń, które mogą doprowadzić ich do rozwiązania zagadki. Ciężko nam jest wysnuć kto może być zabójcą, gdyż z początku nigdy nie widać zależności pomiędzy denatami. Podoba mi się etap powiązań do przeszłości, gdyż wtedy czujemy ten zmieniający się klimat i podekscytowanie, że w końcu coś się ruszy. Mamy tu zapomniane tragedie, wyrzuty sumienia i bardzo dużo przenośni w momentach, kiedy pojawiają się nowe postacie. Z reguły każdy ma tutaj życie prywatne, które albo miesza z pracą, albo dzielnie je od siebie odgradza. Toczy się tutaj prawdziwa walka logiczna, gdyż postacie suto gdybają w jaki sposób mogło dojść do zbrodni. Podobało mi się to, gdyż mogłam poznać etapy myśli policji. Dowiaduję się co jest w śledztwie najważniejsze, na co najbardziej zwracać uwagę i dlaczego małe szczególiki często prowadzą do rozwikłań zagadek. Niestety w tej pozycji jak zwykle trzeba wyczekiwać końca książki, by rozwiązanie rozjaśniło nam umysł. I powiem wam, że ilekroć biorę książkę do ręki tego autora, to staram się zapamiętywać te szczególiki, które wiem, że później będą kluczowe. Mam jednak problem, gdyż nie bywają one umiejscowione w tym samym czasie, chodzi o etapy ich śledztwa. Prawdopodobnie dlatego, by czytający nie domyślił się czegoś wcześniej. Spodobał mi się tutaj motyw cmentarza i wybiegów w daleką przeszłość. Uwielbiam kiedy pisarze odnoszą się do niej, gdyż zawsze daje mi to obraz innych dziejów, które mnie fascynują. A jeśli i wy szukacie tych cennych cech w powieściach, to bardzo wam tą pozycje polecam:-)

Czy są krzywdy których nie da się zapomnieć? Święto zmarłych zbliża się wielkimi krokami, a po warszawskich cmentarzach zaczyna grasować morderca. Zręczny, nieuchwytny i niezwykle przebiegły. Z broni snajperskiej ginie dwójka z pozoru niepowiązanych ze sobą osób. Czy trop jaki odkryje młodsza aspirant Karolina Nowak naprowadzi śledztwo na właściwe tory? Czy zabójca zostanie złapany zanim zabije kolejną osobę? To zna twórczość Wojciecha Wójcika dobrze wie, że po autorze należy spodziewać się obszernego tomiska. Oczywiście inaczej nie mogło być tym razem. Na około 640 stronach wraz z aspirant Nowak i historykiem Krzysztofem Rozmusem wyruszamy w podróż tropem tajemnic zza grobu. Uwierzcie, że autor potrafi zbudować fabułę, która się nie nudzi. Całość czyta się naprawdę świetnie i co najważniejsze szybko. Owszem nie przeczytamy tej książki w jeden wieczór, ale przy dobrych wiatrach w dwa-trzy jak najbardziej i będziemy chcieli jak najszybciej poznać dalszy przebieg wydarzeń. Bardzo wczułam się w przebieg śledztwa i nawet w głowie układał mi się pewien obraz całości, który konfrontowałam z nowymi tropami. Do tej pory nie spotkałam się z książką stworzoną w podobnym klimacie. Szukanie poszlak wśród grobów i tajemnic z przeszłości nadaje „Trzeciej szansy” swego rodzaju powiewu świeżości i mocno intryguje. Po wprowadzeniu do śledztwa historyka odrazu na myśl przyszły mi książki Dana Brown jak chociażby „Kod Leonarda da Vinci”. I wiecie co? Brown odniósł ogromny sukces, jego powieści zekranizowano, a w moim odczuciu ta książka Wójcika także nadawałaby się na ekrany! Kto wie - może kiedyś ktoś pokusi się o jej zekranizowanie czego oczywiście autorowi serdecznie życzę. Jeżeli chodzi o samych bohaterów to duet Nowak-Rozums sprawdza się tutaj idealnie. Ich sylwetki są bardzo dobrze skrojone, portery psychologiczne wzajemnie się uzupełniają i rozwiązywanie zagadki z tym duetem to czysta przyjemność. „Trzecia szansa” to rasowy kryminał, który wzbudza w czytelniku wiele emocji. Tutaj teraźniejszość miesza się z przeszłością zostawiając za sobą krwawe ślady i niczego nie możemy być pewni. Z czystą przyjemnością mogę Wam polecić to tomisko i nie bójcie się ilości stron! Uwierzcie, że nawet się nie obejrzycie jak przewrócicie ostatnią kartkę.

Zbliża się święto zmarłych, jednak warszawskie cmentarze nie pozostają jak do tej pory spokojnymi miejscami w których wspomina się tych którzy odeszli. W stolicy bowiem dochodzi do serii tajemniczych morderstw – ofiary zostają zabite przez snajpera, właśnie na terenie cmentarzy w pobliżu rodzinnych grobów. I choć początkowo wydaje się iż nic nie łączy zabitych toczące się śledztwo wpada na trop który nie tylko rzuci nieco światła na bieżącą sprawę, ale także odkryje dawno zapomniane tragedie. W trakcie lektury będziemy towarzyszyć dwójce bohaterów – Karolinie Nowak – młodej pani aspirant, przeniesionej z niewielkiego posterunku wprost do stolicy oraz Krzysztofowi Rozmusowi – wybitnemu historykowi, którego kariera na uczelni wisi na włosku przez narastające problemy osobiste oraz uciekanie w alkoholizm przed nimi. Każde z nich otrzymuje innego rodzaju szansę biorąc udział w tym śledztwie. Jednak to czy uda im się z niej skorzystać, blednie w obliczu narastającej potrzeby odkrycia i powstrzymania tajemniczego mordercy grasującego na warszawskich cmentarzach. Trzeba przyznać, że Wojciech Wójcik po raz kolejny zaserwował czytelnikom naprawdę spory kawał kryminalnej lektury – książka liczy sobie bowiem 640 stron, jednak ani na chwilę nie nudzi ona czytelnika i mimo iż nie jest to lektura na jeden wieczór, to zdecydowanie czyta się ją szybko i z prawdziwą przyjemnością. Cały czas coś się dzieje, prowadzone śledztwo obserwuje się z prawdziwym zaangażowaniem, a i sami bohaterowie sprawiają, że z przyjemnością towarzyszy się w ich zmaganiach. Tym jednak co najbardziej kupiło mnie w najnowszej książce autora jest niewątpliwie jej klimat – morderstwa dokonywane na cmentarzach, poszukiwanie poszlak wśród grobów, tajemnice z przeszłości. Zdecydowanie trafiło to w moje gusta, tak samo z resztą jak połączenie pracy policji z osobą mającą sporą wiedzę historyczną – może i to dość oklepany schemat, ale co z tego, skoro dobrze się sprawdza, a tak też jest i w tym przypadku. Wojciech Wójcik sprawi, że święto zmarłych zyska dla Was zupełnie inny wymiar i choć bynajmniej nie serwuje on czytelnikom krwawego horroru, nie oznacza to, że podczas lektury zabraknie naprawdę silnych emocji. Seria zabójstw, nieuchwytny morderca i podążająca jego tropem młoda aspirant wspierana przez wybitnego historyka. Tajemnice z przeszłości odciskają swe krwawe piętno na teraźniejszości i zapewniam, że naprawdę ciężko Wam będzie się oderwać od lektury dopóki prawda nie wyjdzie na jaw. Nawet się nie obejrzycie kiedy przewrócicie ostatnią stronę tego naprawdę obszernego tomu. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.