Ucieczka Sigmunda Freuda

Książka, wbrew tytułowi, nie przedstawia wyłącznie samej ucieczki Sigmunda Freuda z okupowanego przez nazistów Wiednia. Minie wiele czasu i stron nim do tego wydarzenia dojdziemy. David Cohen serwuje czytelnikowi coś więcej, robi wszystko, by ukazać nam jak najpełniejszy obraz ówczesnej sytuacji. Dowiemy się więc dużo na temat kondycji psychoanalizy w tamtym okresie, poglądach Żydów na różne sprawy, życia codziennego rodziny Freudów, losów ich znajomych, pacjentów, współpracowników. Cieszę się, że dzięki tej pozycji, mogłam lepiej poznać postać "ojca psychoanalizy". Przede wszystkim dzięki studiowaniu jego prywatnych listów, więcej dowiadujemy się o nim jako człowieku. Nie miałam chociażby pojęcia o jego bolesnych przeżyciach z rakiem szczęki albo o jego stosunku do własnego pochodzenia. W moich oczach wyszedł z tego portret człowieka pełnego przeciwieństw - był niewierzący, ale dumny ze swojego żydostwa, uwielbiał żartować i śmiać się, chociaż wszystkie portrety przedstawiają go jako poważnego starszego mężczyznę. Podobało mi się, że autor książki pozostawał przez cały czas obecny. Cohen nie fabularyzuje, nie udaje, że wie dokładnie, co Freud robił czy myślał w danej chwili. Autor zdaje nam relację ze swoim badań, streszcza listy, porównuje źródła z informacjami zawartymi w pracach innych badaczy. Widać, jak doskonale Cohen odnajduje się w tej tematyce, pokazuje nam swój ogrom wiedzy, a jednocześnie robi to w ciekawy i swobodny sposób. Bardzo dobrze i szybko się to czytało. Trudność może tylko sprawiać układ - nie chronologiczny, ale tematyczny. Tekst wydawał mi się przez to miejscami trochę chaotyczny, musiałam uważać na podawane daty, żeby uporządkować sobie w głowie, co i kiedy się działo. Nigdy nie przepadałam za historią, a jednak co jakiś czas odkrywam książki historyczne i reportaże, które potrafią być ciekawsze od najlepszych kryminałów. Dzięki "Ucieczce..." wiele powtarzanych na lekcjach historii haseł ożyło w mojej głowie. Polecam, warto przeczytać.