Upadek

Przedsmak tego, czego mogę oczekiwać po najnowszej książce Olgi Kruk miałam już w przesyconych atmosferą skondensowanego szaleństwa „Grzechach mojej siostry”. Zapewniam Was jednak, że w „Upadku” wewnętrzne poczucie mroku i chaosu, zlewającą się w jedno iluzję i rzeczywistość trzeba pomnożyć przez dwa dodając do niej brutalną prawdę o zwierzęcej naturze człowieka tkwiącej głęboko może nawet w każdym z nas. "Ojciec psychiatra i walnięta córeczka" Poznajemy Laurę. Jako kobietę skołowaną, dręczoną wątpliwościami, niejasnymi ciągami myśli i wspomnień. Czy rzeczywiście została uprowadzona i torturowana przez nieznanego oprawcę? Czy może to wszystko wydarzyło się tylko w jej głowie dyktowane chęcią zwrócenia na siebie uwagi? Przecież zawsze była dziwna. I jako dziecko odstające od oczekiwań społecznych. Kierujące się instynktami, nie normami. Dziewczynkę, której obawiała się własna matka. Dla której ogromnym ciosem była śmierć ojca. Czy tylko on ją rozumiał i potrafił jej pomóc? Z marazmu i poczucia beznadziei wyrywa ją młody youtuber, który jako jedyny wierzy w jej historię i doszukuje się powiązań pomiędzy jej zeznaniami a zaginięciami i morderstwami innych młodych kobiet w okolicy. Czy jest dla niej szansą na udowodnienie, że mówi prawdę, a może potwierdzenie jej szaleństwa? Jakież to było genialne! Upadlające i oczyszczające zarazem. Obnażające ludzkie instynkty, które czasem tak bardzo upodabniają nas do zwierząt. Ukazujące (nie)doskonałość naszych umysłów, które w zderzeniu z traumą potrafią wymazać z naszych wspomnień to, czego nie będziemy w stanie unieść. Po czym już się możemy nie podnieść. Wspomnienia te jednak, choć głęboko ukryte, są w nas wywołując podskórny niepokój i kiedyś trzeba będzie się z nimi zmierzyć.

Laura od samego początku była dzieckiem bardzo problematycznym, wręcz była postrzegana przez swoich rówieśników jako dziwna. Jedyną osobą, która stała za dziewczyną murem był jej ojciec, więc gdy go zabrakło, Laura nie miała już na kogo liczyć. Pewnego dnia matka wysłała dziewczynę do sklepu, z którego nie wróciła. Zniknęła na jakiś czas, a gdy wróciła stwierdziła, że została porwana i przetrzymywana wbrew jej woli. Oczywiście nikt jej nie uwierzył. Każdy uważał, że dziewczyna zmyśla. Jedyna osobą, która zaangażowała się w jej historię był bloger, który bada niewyjaśnione zbrodnie. Najgorsze jest to, że prawdopodobnie oprawca jest cały czas na wolności. Jeśli szukacie książki, w której bardzo dużo się dzieje to „Upadek” będzie dla was lekturą idealną. Z tą książką nie sposób się nudzić. Miejscami przerażająca i straszna. Życie Laury to był jeden wielki koszmar. Często łapałam się za głowę jak czytałam sceny związane z jej matką, która traktowała córkę jak zło całego świata. Do tego wszystkiego dziewczyna musiała zmierzyć się ze strachem i obojętnością innych osób. Przeżyła piekło, a najgorsze było dopiero przed nią.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Kruk i niewątpliwie jest ona mistrzynią w tworzeniu naprawdę psychodelicznego klimatu. Laurę poznajemy już po traumatycznych doświadczeniach, które towarzyszą jej na każdym kroku. Jej życie "przeżarte" jest bolesnymi wspomnieniami tortur zadawanych przez oprawcę. Jest to dziwny i zarazem intrygujący misz-masz. Z trudem nadążam za tą bezładną plątaniną myśli, krótkich, poszarpanych zdań i nie do końca podoba mi się taki sposób narracji. Za dużo w tym wszystkim chaosu, który ma jak najdokładniej obrazować to, co dzieje się w znękanym umyśle głównej bohaterki, pełnym mroku i cierpienia. Największy problem polega na tym, że nikt nie wierzy, że dziewczyna kiedykolwiek padła ofiarą porwania. Media docierają do jej niechlubnego okresu dorastania i wydają wyrok: Laura posiada oso­bo­wość histrioniczną. Cha­rak­te­ry­zu­je ją wy­so­ka emo­cjo­nal­no­ść, roz­wią­zło­ść, te­atral­no­ść za­cho­wań i ob­se­syj­na po­trze­ba zwró­ce­nia na sie­bie uwagi. Tymczasem zaginionych w podobnych okolicznościach dziewcząt jest więcej, a policji do tej pory nie udało powiązać się tych przypadków. "Upadek" zbiera skrajnie różne opinie, a ja jak zwykle, postanowiłam przekonać się na własnej skórze, czy po drodze mi z twórczością autorki, do czego i Was namawiam.