Uśpione namiętności

Do czego służą nam marzenia? Dla jednych, żeby je spełniać dla innych czymś co przypomina młodzieńcze lata lub szczęśliwy czas. Czy szczęście, lub bardziej dążenie do niego ma okres przydatności? Według mnie dopóty, dopóki oddychasz masz czas, masz możliwość do realizowania tego, co tylko urodzi się w twojej wyobraźni. Nie znoszę, kiedy ktoś pisze, mówi „w twoim wieku już nie wypada” „Ile ty masz lat?” itp. Uwielbiam książki autorki, tym bardziej że jest moją kolejną lokalną pisarką, którą z całego serca będę promować wszędzie, gdzie tylko się da. Każda książka Ani to odpowiedź na zawirowania, jakie mam w głowie. Mam większość pozycji, jakie napisała autorka i uwieźcie mi jak mam kłopot, to biorę na chybił trafił jakąś i czytam. Nie wiem, jak to robi, ale za każdym razem widzę co innego, czuje co innego, mimo że dana pozycja czytana jest np. piąty, szósty raz. Kiedy otrzymałam te pozycje sprawiła, że zwariowałam i urzeczywistniłam swoje marzenie, a chodzi o czerwone glany. W książce mowa o Martensach, jakie kupiła sobie Izabelle, ale but to but. Kiedyś słyszałam, że już w pewnym wieku glany nie pasują do kobiety po 30 czy 40. Aniu jesteś sprawczynią tego, że w końcu mam czerwone glany, o których marzyłam od czasów liceum. Kiedyś miałam czarne, ale potem na jakiś czas zapomniałam o nich. Wracając do książki to z całego serca polecam przeczytać opis. Będziecie wiedzieć, o czym jest. Według mnie jest o tym, żeby nie rezygnować z marzeń, żeby nie słuchać innych w kwestii tego, jak mamy żyć, jak mamy chodzić ubrane, czy najzwyczajniej w świecie, jakim być człowiekiem. Nie wyobrażam sobie, żeby moja córka po latach troszczenia się o nią przyszła do mnie i domagała się spadku po swoim ojcu, czy domagała się tego, co jej się należy. Izabelle Walter jest moim motorem napędowym do tego, żeby walczyć o siebie, żebym nigdy nie zapominała, że jestem warta każdej decyzji, spełnienia marzenia, jakie tylko rodzą się w mojej głowie. Ile to słyszy się, że kobieta niepracująca zawodowo tylko zajmuje się domem i wszystkim, co jest z tym związane, a po 40, 50, w momencie kiedy zostaje np. wdową nie wie, co ma ze sobą zrobić, bo to mąż był tym, który zarabiał na dom i popada w depresje. Znam chyba z siedem takich przypadków. Okazuje się, że gdyby nie jej zaangażowanie nie byłoby domu, rodziny, bo dom to nie tylko budynek, ale zapach obiadu w niedzielę, zapach ciasta, jakie robi co niedzielę, to opatrywanie skaleczeń swojego dziecka, jak i ocieranie łez itp. Książka będzie idealnym prezentem dla osoby, która żyje dla kogoś, zapomniała o sobie, nie słucha nikogo, kto chce dla niej dobrze, która myśli, że w wieku pięćdziesięciu lat już nic nie osiągnie. Nie wiesz jak zacząć rozmowę? Kup „Uśpione namiętności” i poczekaj na rezultat. Moja rada? Załóż wygodne buty i jazda, bo życie nie będzie czekać, a jeszcze wiele przed tobą do odkrycia. Taka dumna jestem, że miałam możliwość poznania kolejnej książki autorki, że jej książki idealnie pasują do mojej osoby, do mojego sposobu życia czy odczuwania. Polecam z całego serca nie tylko dla kobiet, ale i dla młodych dziewcząt, które szukają siebie, chcą zrobić coś ze sobą, a niewiedzą jak.

Nie macie pomysłu na prezent dla bliskiej osoby? Mam dla Was propozycję znakomitej i motywującej powieści, która ucieszy każdą kobietę i to w różnym wieku. Kto zna twórczość Anna H. Niemczynow ten wie, że jej książki można brać w ciemno. To moje kolejne spotkanie z autorką i jestem totalnie zachwycona. "Uśpione namiętności" to historia o dojrzałej kobiecie. Izabelle Walter to świeżo upieczona wdowa. Kobieta całe życie zajmowała się domem, dziećmi i dbała o męża. Nigdy nie pracowała zawodowo. Jej mąż Edward zarabiał pieniądze na dom i rodzinę zapewniając im godne życie. Po śmierci męża Izabelle została sama, a czwórka jej dorosłych dzieci planuje jej dalsze życie oraz chcą sprzedać jej dom i przejąć spadek po ojcu. Okazuje się jednak, że los płata im figla. Cały majątek zapisany jest Izabelle, a ona po raz pierwszy w życiu znajduje w sobie siłę i odwagę, by wyrazić swoje zdanie i zmienić coś w swoim życiu. Czy Izabelle uda się zawalczyć o swoje marzenia?Przekonajcie się sami. Wow! Autorka kolejny raz stworzyła niesamowitą powieść. Genialna fabuła. Ciekawie wykreowani bohaterowie. To historia o dojrzałej kobiecie, która całe życie poświęcała się swoim dzieciom i swojemu mężowi. Niestety zapomniała o sobie. Dopiero po śmierci męża zobaczyła jak pazerna jest jej rodzina, która nie patrząc na potrzeby Izabelle chce odebrać jej pieniądze i dom. Z ogromną ciekawością śledziłam losy Izabelle, by przekonać się, czy kobieta w końcu zrealizuje swoje marzenia i pragnienia. Autorka stworzyła piękną i wartościową książkę właśnie dla takich kobiet, które całe życie poświęcają się innym i nie myślą o sobie. To historia, która zmusza do refleksji i przemyśleń oraz pokazująca, że wiek to tylko liczba. Zapewniam Was, że ta lektura jest bardzo motywująca i skłaniająca do działania. Uwielbiam czytać takie wartościowe i mądre książki. Autorka potrafi zmotywować, aby znaleźć w sobie siłę i odwagę, aby spełnić swoje marzenia oraz zmienić coś w swoim życiu. To idealna książka dla każdej kobiety. Gwarantuję Wam, że po przeczytaniu tej książki zawalczycie o siebie. Wspaniała, motywująca, inspirująca i życiowa książka. Nie oderwiecie się od niej ani przez chwilę. Rewelacja! Polecam!

"Uśpione namiętności" to przede wszystkim książka o spełnianiu swoich marzeń i zaglądaniu w głąb siebie. Izabelle Walter poznajemy w momencie kiedy umiera jej mąż, a ona w wieku sześćdziesięciu lat zostaje wdową. Razem z mężem dorobili się czwórki dzieci, które po śmierci ojca chcą zgarnąć cały majątek, a matką będą zajmować się na zmianę. Nie przemyśleli tylko jednego, Izabella dopiero teraz zaczyna żyć i potrafi sama zająć się sobą. Autorka za pomocą tej książki przemawia do nas kobiet. Zachęca nas do tego, żebyśmy w każdej sekundzie swojego życia myślały o sobie. Izabella to kobieta, która żyła w cieniu swojego męża. Uważała, że będąc jego żoną nie wypada jej robić różnych rzeczy. A teraz kiedy została sama, sporządza listę uśpionych namiętności, na której znajdzie się m.in. pomalowanie paznokci na czerwono, skakanie na skakance, czy huśtanie się na huśtawce. Proste rzeczy do zrobienia, a jakże ważne. "Świat nie przestaje się kręcić od nieuprasowanych ubrań, lecz od upchniętych na dno szafy marzeń". My kobiety często chcemy być perfekcyjne w tym co robimy. Powinnyśmy zadbać o to, żeby w domu było posprzątane, na stole codziennie powinien stać obiad, pranie, prasowanie itd. A gdzie w tym wszystkim my? Dajmy sobie czasami trochę luzu. Poświęćmy cały dzień na oddaniu się przyjemności, zróbmy coś co nam sprawia radość, zapomnijmy o innych i przez chwilę skupmy się tylko na sobie. Tę książkę powinna przeczytać każda kobieta. Na końcu książki znajdziemy złote myśli bohaterki, powinniśmy codziennie do nich wracać.

„Uśpione namiętności” to poruszająca historia kobiety, która po śmierci męża postanowiła zawalczyć o swoje marzenia i pragnienia. Już nie chciała by ktoś mówił jej co ma robić. Zapragnęła wyjść z cienia i żyć po swojemu. Izabella – wdowa i matka czwórki dzieci. Poświęciła całe swoje życie dzieciom i Edwardowi, który piął się po drabinie kariery, gdy ona zajmowała się domem. Nie miała przyjaciół, marzeń… . Nigdy również nie pracowała, za to wspierała męża w jego życiu zawodowym. Zapomniała o swojej dawnej przyjaciółce Karolnie, którą postanowiła odnaleźć. Gdy Edward zmarł, dowiedziała się, że została jedynym spadkobiercą jego majątku. Ten fakt nie koniecznie spodobał się jej dzieciom. A dzieci miała trzeba przyznać z oryginalnymi pomysłami. Ich planem było to, że podzielą się opieką nad matką. Miała ona mieszkać u każdego po 2,5 miesiąca, a pozostałe dwa miesiące w roku miała wyjechać na wakacje. Gdy Bella usłyszała o tym „idealnym” planie, zdecydowała, że w końcu przyszedł czas aby zmienić coś w swoim życiu. I w końcu postanowiła dobitnie wyrazić swoje zdanie. Odtąd już nikt nie będzie jej mówił co ma robić. Pióro Pani Ani nigdy nie przestanie mnie zachwycać. Z jednej strony „Uśpione namiętności” to łatwa i przyjemna lektura, a z drugiej strony książka skłaniająca do refleksji. Jest zarówno zabawna, jak również wywołuje wiele smutku. Ale przede wszystkie dodaje otuchy. Po raz kolejny autorka pokazuje nam, że warto zawalczyć o siebie i o swoje marzenia. Że warto znaleźć w sobie siłę i postawić się innym. Nawet jeśli tymi „innymi” będą własne dzieci. Pani Ania chce nam przekazać, że każda z nas jest ważna i, że w dzisiejszym pędzie życia mamy prawo do własnych potrzeb. W książce tej bardzo dobrze zostały wykreowane postacie. Są wyraziste, każda z nich ma inny charakter. Oprócz głównej bohaterki, moją uwagę zwrócił również ogrodnik, który pomimo, że posiada trzy córki czuje się samotny. Przez co bardzo ceni sobie pracę u Izabelli. Uważam, że książkę powinna przeczytać każda kobieta, bez względu ile ma lat i w jakim momencie swojego życia znajduje się. Dodaje ona na pewno otuchy i nadziei na poprawę swojego losu. Wystarczy tylko chcieć.

Kobiety pełnią w życiu różne role – córki, żony, matki, opiekunki, pracownicy. W swojej skłonności do poświęceń dla dobra innych często zatracają same siebie, nie znajdując już czasu i ochoty na własne przyjemności. A nawet te drobne chwile wytchnienia są wykradane, okupywane wyrzutami sumienia, bo przecież tyle jeszcze zostało do zrobienia… Czy to wynik społecznych oczekiwań? A może same nakładamy na siebie ten ciężar nie mając odwagi, by zawalczyć o siebie? O własne szczęście? W najnowszej powieści Anny H. Niemczynow i dzisiejszej premierze poznajemy Isabelle Walter, kobietę po sześćdziesiątce, która dopiero po śmierci męża ma odwagę powrócić do pokrytych warstwą kurzu marzeń, uśpionych dziesiątki lat temu namiętności. Sprzeciwić się swoim dzieciom, które już zaplanowały dla niej przyszłość nie pytając jej o zdanie. Odetchnąć pełną piersią i poczuć wolność i radość z każdego kolejnego dnia, w którym może zrobić coś dla siebie. Wybaczyć sobie popełnione błędy, przestać zamartwiać się opinią i oczekiwaniami innych i pozwolić sobie na odrobinę szaleństwa. Czasem w codziennej bieganinie i nadmiarze obowiązków zapominamy o sobie, albo stawiamy własne potrzeby na samym końcu. A przecież zasługujemy równie mocno na czerpanie radości z życia i drobne przyjemności. Dla każdego z nas może to być coś zupełnie innego, jednak uświadomienie sobie własnych oczekiwań, to już połowa sukcesu. Druga połowa, to zadbanie o siebie jak o najlepszego przyjaciela, do którego z radością uśmiechamy się co rano w lustrze. Przyjaciela, któremu potrafimy wybaczyć błędy i z którym z przyjemnością spędzamy czas. Ta słodko-gorzka, momentami zabawna, czasem smutna opowieść powinna być drogowskazem dla każdej kobiety wskazującym, że na zmianę nigdy nie jest za późno, impulsem, by otrząsnąć się z marazmu codziennej rutyny i zawalczyć o siebie. To nie tylko dobra rozrywka, ale przede wszystkim trafiająca w kobiece serca, szalenie motywująca i wartościowa opowieść.