Uwieść Francuza

Uwieść Francuza to najnowsza powieść Anny Chaber. Okładka jest niezwykle słoneczna i wskazuje na romans, który rozpali nasze serca tak samo jak opis, który tylko podkręca naszą fantazję. I choć liczyłam na wspaniałą podróż do Paryża, która miała swoje momenty to jednak tym razem okładka nie oddawała treści książki. Przede wszystkim fabuła w książce nie skupia się w dużej mierze na uczuciach, a na pracy. I jeśli nie pracujecie w dużej fabryce to wszyscy to na co zwracają uwagę bohaterowie może Was bardzo zaciekawić. Przede wszystkim jest to poparte faktami. Skąd wiem? Czytając tę pozycję czułam że w ogóle nie wyszłam z pracy i cały czas trwam na szkoleniu z zasad BHP. Z drugiej strony cieszę się, że praca nie została pominięta w fabule. "Ja nigdy nie marzę. Ja obieram cele i je realizuje". Wiktoria jest bohaterką, którą ciężko nam ugryźć i rozgryźć. A przede wszystkim polubić. Mam wrażenie, że autorka zrobiła to specjalnie i pokazała nieco inne oblicze naszego typu bohaterki. Bo wbrew pozorom jej zachowanie momentami mocno raziło, ale i wynikało trochę z przeszłości, a trochę z byciu obok życia a nie przeżywaniu go. I jeśli skupimy się na reakcjach bohaterki po przemyśleniu fabuły dotyka nas myśl, że może teraz tak wygląda rzeczywistość dla niektórych, że naprawdę tacy są a my tego nie dostrzegamy. W tej historii romans rozgrywa się w tle i nie jest to coś czego się spodziewamy. Jest on bardzo praktyczny wręcz dosadny i pokazuje trochę taką brzydką stronę nowych znajomości. Mam wrażenie, że głównie na tym się skupia książka na pokazaniu tej brzydoty o której zapominamy i pragniemy tylko słodyczy i uniesień serca. Ciężko się wgryźć w fabułę ale po przeczytaniu trudno przestać analizować zachowania bohaterów. Uwieść Francuza wzięła mnie nieco z zaskoczenia, nie wszystko mi się podobało ale skłoniła mnie do refleksji, nawet kilka dni po przeczytaniu a to znaczy, że warto wytrwać pragmatyczny charakter głównej bohaterki i wyciągnąć własne wnioski.