Wadliwy gen

Czytając tą książkę przed oczami miałam jesienną porę, kiedy na jednym drzewie, na tej samej gałęzi, rosną dwa liście i młode wypustki. Niby kołyszą się razem w rytm wiatru, ale coś sprawia, że jedno nie czuje obecności drugiego. Po czym jedno z nich spada, a drugie udaje, że tego nie widzi. Twierdzi, że nie miało na to wpływu i kolejnymi słowami jedynie dobija leżący na ziemi liść, któremu daleko jest do młodych wypustek, daleko do miejsca, gdzie wcześniej rósł i nie musiał się przejmować dniem jutrzejszym. Czytałam ją jednym tchem. Serce mnie ściskało, kiedy mąż głównej postaci nie tyle przestał ją zauważać, co czepiał się wszystkiego, nakazywał zajmować się tylko domem i nic nie robił sobie z pragnień małżonki. Ona opowiada nam jak bardzo czuje się przez niego zaniedbana, jak z zazdrosnym wzrokiem otacza ludzi wokół siebie, którzy również z większym stażem małżeńskim, ale jednak potrafili patrzeć na siebie z czułością. Spędzali z sobą czas, rozmawiali i uśmiechali się do siebie. Nasza postać tego nie ma. Jej małżonek to twarda skała, która nie robi nic. Pracuje, tak tłumaczy i uważa, że reszta obowiązków spada na plecy małżonki. Potrafił obudzić ją w środku nocy i wypominać jaką jest wyrodną matką, ciskać słowami niczym karabinem, obdzierając ją z piękna bycia matka i kobietą, a później udawał, że niczego takiego nie było. Tęsknota aż pali w oczy, tak jej źle, tak niesprawiedliwie jest oceniana. Jest dojrzała, ma nastoletnie dzieci, ale i dba o siebie. Ćwiczy, biega, sprząta, ogarnia cały dom i co z tego ma? Czy nie czasem wiele z nas tak właśnie się czuje? Niedoceniane, niekochane, niezauważane? Co musiało się stać w związku kobiety, by zapragnęła powiedzieć dość, tak nie można, nie masz prawa mnie tak traktować? Bardzo polecam do przeczytania każdej osobie, której wydaje się, że coś w jej życiu jest nie tak. Opisana pięknym i ciepłym stylem, który wciąga od samego początku. Niejednokrotnie w oku zakręciła mi się łza, bo choć to książka, to jednak napisana tak prawdziwie i życiowo. Rozdziały są krótkie, a narrator jest głosem cierpiących. Bardzo wam ją polecam!

Książka która powinny przeczytać wszystkie kobiety ale nie tylko, uważam że mężczyźni też. Magda to kobieta która można by pomyśleć ma cudowne życie. Dom w którym czeka na nią mąż, odchowane dzieci, dobra praca i co najważniejsze zdrowie. Ale czy na pewno? Tak naprawdę kobieta w swoim życiu nie czuje się szczęśliwa. Za to czuję się niekochana, odepchnięta, zaniedbana. Ona stara się wszystkim dogodzić, a sama o siebie nie ma czasu zadbać. Kobieta Stara się rozwiązywać problemy które się wokół niej zebrały. Ale czy jej się to uda? Czytając tę historię miałam wrażenie, że czytam książkę o sobie kilka lat wcześniej🙈 Magda i jej rozterki przypomniały mi jak to jest kiedy dbasz tylko o szczęście innych a o swoim często zapominasz. Jak spieszymy się w wypełnianiu oczekiwań innych a żeby zadbać o siebie często brakuje nam czasu. " Wadliwy Gen" to książka która pokazuje nam że nikt nie jest idealny, że każdy ma swoje wady i słabości. I o tym że każdy z nas zasługuje na szczęście a związek to nie tylko przykry obowiązek. Historia wzruszająca, przepełniona bólem ukazująca nam codzienność wielu kobiet. Dzięki lekkiemu stylowi autorki książkę czyta się szybko. Kochane kobiety nie bójcie się dbać o siebie i o własne szczęście. Nie dajcie się stłamsić walczcie o siebie i swoje zdrowie psychiczne bo kiedyś może być na to za późno. A życie mamy tylko jedno i musimy o nie zadbać. Polecam i dziękuję autorce za napisanie tej historii.