Wiara. Autobiografia

" [...] Są takie dzieci, które toną w czytaniu i już nigdy nie potrafią wyciągnąć twarzy z książki. [...]" Te słowa autora idealnie opisują każdego mola książkowego. Od jakiegoś czasu uwielbiam czytać biografie i autobiografie znanych ludzi. Tym razem postanowiłam sięgnąć po najnowszą książkę Michała Witkowskiego pod tytułem "Autobiografia. Wiara". Sam autor ostrzega nas, że jest to pierwsza część jego historii. Przyznam się bez bicia, że bałam się podejść do tej książki, ponieważ jej autorem jest bardzo kontrowersyjna osoba. Do tego sama książka jest małym grubaskiem. Lekko się załamałam. Usiadłam do czytania i jakie było moje wielkie zdziwienie, że z tą historią przepadłam na długie godziny. Nie mogłam oderwać się od tej lektury. Autor Michał Witkowski okazał się bardzo sympatyczną osobą. Czytając jego wspomnienia z wczesnych lat, przypomniałam sobie moje własne dzieciństwo. Tak samo jak on uwielbiałam wyjadać paluchem vibovit. Do teraz pamiętam jego smak. Tak jak autor posiadałam elektroniczną grę, w której wilk z bajki "Wilk i zając" zbierał jajka, które coraz szybciej spadały. Szpinaku od "Papaja" w przedszkolu nienawidziłam, to samo było z kaszką manną polaną sokiem. To było takie bleee. A teraz tym wszystkim się zajadam. Jakie jeszcze smaki z dzieciństwa pamięta Michał Witkowski? A o których smakach zapomniał? Na te pytania doskonale odpowiada sam autor. Ja urodziłam się w latach 80., więc nie znam z autopsji lat 70., ale dzięki Michałowi Witkowskiemu mogłam poznać tamte lata. Z jego autobiografii dowiedziałam się wielu ciekawostek z jego życia w latach 1975-1990. W książce "Autobiografia. Wiara" możecie znaleźć mnóstwo ciekawych, fotografii. Dzięki nim możecie zobaczyć między innymi, jak wyglądali jego rodzice, bracia i on sam. Jeżeli wahacie się, czy przeczytać najnowszą książkę Michała Witkowskiego, to ja mówię, że nie warto się bać. Tę książkę dosłownie czyta się od deski do deski. Autor jest barwną, tęczową osobą. Warto poznać jego historię. Jeżeli znacie jego osobę z tv i na tej postawie oceniacie tego człowieka, to radzę wam najpierw poznać jego całą historię, a dopiero potem się wypowiadać. Czy Michał Witkowski miał udane dzieciństwo? Na to pytanie odpowiedź znajdziecie w jego najnowszej książce. Dzięki tej autobiografii dowiecie się między innymi, jak wyglądały święta w jego rodzinie, jak obchodził komunię oraz jak się uczył. Jeżeli lubicie czytać biografie i autobiografie znanych osób, to koniecznie przeczytajcie tę historię. Ja odsyłam was do książki "Autobiografia. Wiara", a sama wypatruję już dalszej historii życia Michała Witkowskiego. Brawo za odwagę. Cieszę się, że otworzył się przed swoimi czytelnikami. Dzięki tej książce mam ochotę poznać jego inne dzieła. Ps. Na uwagę zasługują również jego przeżycia z czytanych lektur szkolnych. Z tą książką przeżyłam niezapomniane emocje. Autor udowodnił mi, że jest wyjątkową osobą.

Kim jest Michał Witkowski? Pisarz i felietonista, niezawodowy aktor. Skandalista i celebryta. Postanowił coś po sobie zostawić, coś trwałego i zapadającego w pamięć. Bo ta jego autobiografia nie jest taka sztampowa i oczywista. Ona jest zaskakująca i przede wszystkim inna. Ta lektura obejmuje początkowe lata życia bohatera, oznaczona jest datami 1975-1990. W tych latach miały miejsce wydarzenia bardzo ważne dla autora. W roku 1975 przyszedł na świat, w a roku końcowym – 1990, wkroczył w świat dorosłości, miała miejsce jego inicjacja seksualna. Co się wydarzyło na przestrzeni tych piętnastu latach? Michał szczegółowo i bardzo drobiazgowo opisuje każde wydarzenie ze swojego życia. Poznajemy smak dzieciństwa z okresu PRL-u, i ci, którzy znają i pamiętają tamte czasy, mają okazję na refleksyjną podróż w przeszłość, w głąb własnych intymnych przeżyć. Poznajemy smaki ówczesnych czasów, kolory i cienie życia w PRL-u. I obserwujemy, jak Michał czekał na ojca, który pracował za zachodnią granicą. Zawsze przywoził coś, co mu koledzy zazdrościli. I przez to czuł się lepszy i wyróżniony. Ale też z boku doświadczamy, jak się rodził jego talent do pisarstwa, już wiemy co miało największy wpływ na jego drogę zawodową. Ale to każdy powinien sam odkryć, brylując, jak nietuzinkowy celebryta, po stronicach tej autobiografii. Wiara. Autobiografia zachwyca i odstrasza, skłania do refleksji i odświeża pamięć tym nieco starszym. Czy wywołuję tęsknotę za PRL-em? Nie wiem, tamte czasy znam tylko z opowieści … Szokuje i rozśmiesza, jest zabawna i poważna. Ma w sobie coś, co nie pozwala mi ocenić jej jednoznacznie. Coś, co wywołuje mocne emocje i wewnętrzne rozdarcie. Jednego autorowi nie można zarzucić, a mianowicie dokładności i rzetelności w swojej relacji, takiej chwytliwej drobiazgowości i wnikliwości. Ale dzięki tym zabiegom czyta się z uśmiechem na twarzy, z zaciekawieniem i oczekiwaniem, czym autor jeszcze nas zaskoczy. Mnie przeciągnął na swoją stronę, ale też bardzo zaintrygował. Tak mocno, że obiecałam sobie, że sięgnę po jego inne utwory, aby przekonać się, czy pisze równie barwnym i plastycznym językiem, jak w tej historii. Sentymentalna wędrówka przez ciekawe i pełne zagadek życie Michała Witkowskiego, skandalisty, który nie wstydzi się swojej orientacji seksualnej. Mówi o niej otwarcie i bez skrępowania, ukazuje, jaki wpływ ma na jego życie. To pierwszy tom o życiu bohatera, już z ciekawością czekam na kolejne. Mam nadzieję, że będzie mi dane brnąć z nim do czasów obecnych. Zachęcam do sięgnięcia po tę autobiografię, poznacie odpowiedź na pytanie, dlaczego ona powstała. Odpowiedź wydaje się banalna i oczywista, ale czy taka jest naprawdę? Jest zaskakująca, jak życie Michała Witkowskiego ...