Wiek zła

Taka chwilowa odskocznia od thrillerów i kryminałów. Zaglądamy do świata mafijnego, brudnego i złego. Jakimi on rządzi się prawami, to każdy z nas doskonale wie. Chociażby z powieści innych autorów. A jaki świat wykreowała Deepti Kapoor? Wystarczy wybrać się do dzisiejszych Indii i odpowiedź przyjdzie sama … Wkraczamy w świat rodziny Wadia. Młody i pewny siebie Sunny, syn bogatego biznesmena, trzęsącego półświatkiem indyjskim, czytaj mafioza. Bunty – ojciec Sunny'ego, bezwzględny i okrutny, trzymający w garści wszelkie możliwe branże gospodarki. Oraz wuj Sunny'ego, Vicky. Każdy z nich ma wiele za uszami, każdy z nich sieje strach, wszędzie gdzie się tylko pojawi. Lepiej ich nie spotkać na swojej drodze ... Na drodze Sunny'ego pojawia się Ajay oraz Neda. Życie młodziutkiego służącego było diametralnie inne. Po śmierci ojca został sprzedany przez matkę. Został wywieziony w odległe rejony kraju, gdzie ciężko pracował, był wykorzystywany i poniewierany. Aż spotkał Sunny'ego. Stał się jego chłopcem na posyłki, osobistym ochroniarzem i kierowcą, będącym do dyspozycji przez całą dobę. Godził się na to, dobrze zarabiał, ale wiele ryzykował, miał milczeć i być niewidoczny. Na nic lepszego w życiu nie mógł za bardzo liczyć ze swoim pochodzeniem. Gdy pewnego dnia rozpędzony mercedes wpada w poślizg i zabija idących poboczem ludzi, okazuje się, że za kierownicą siedział Ajay, od którego czuć było alkohol. Czy młody byłby taki aż taki lekkomyślny? Czy może został wykorzystany przez swojego pana i wziął winę na siebie? Neda – młoda i ambitna dziennikarka, zafascynowana światem i życiem Sunny'ego wdaje się w romans z nim. Jaki będzie finał tej znajomości? Czy poniesie konsekwencje, jak Ajay czy z nią młody Wadia obejdzie się delikatniej? Ale trzeba pamiętać, że w tym świecie nie liczą się przyjaźnie ani znajomości, każdy, kto staje się niewygodny i niepotrzebny musi odejść … Często na zawsze … „Jesteś, kim jesteś. Przeszłość nie wróci, musisz się nauczyć panować nad teraźniejszością”. Wiek zła to ciekawa i intrygująca opowieść o indyjskiej rodzinie mafijnej, która budziła lęk i strach wśród mieszkańców Indii. Ich świat był pełen korupcji, szemranych interesów, zastraszania przeciwników. Pławili się w luksusie, jeździli drogimi autami, bawili się w nocnych klubach, imprezowali do rana, alkohol, seks i narkotyki były na porządku dziennym. Wykorzystywali ludzi do swoich celów, a gdy byli już niepotrzebni, szybko się ich pozbywali. Można by pomyśleć, że mieli znakomite życie. To tylko pozorne i ułudne szczęście. Pieniądze nie zastąpią przyjaciół, miłości i szczęścia nie kupi się za pieniądze. A oni jednak żyli w takim przekonaniu. To trudna lektura, dość brutalna i zatrważająca. Skłania do refleksji i oceny, czy taki świat nas fascynuje. Czy chcielibyśmy tak żyć, jak członkowie rodziny Wadia? Czy uważamy, że pieniądz jest w stanie zastąpić wszystko? Autorka dotyka też trudnych problemów, z jakimi muszą się mierzyć dzisiejsze Indie. Bieda i ubóstwo, korupcja, pozbawianie ludzi przysługujących im praw, wykorzystywanie zwykłych, biednych ludzi. Pokazana jest siła poświęcenia słabszych ludzi, podporządkowanie panu. Bo on przecież jest władcą ich życia, dosłownie. Lektura bardzo ciekawa i obrazowa. Autorka podgląda zepsuty świat mafijnych rodzin, i odważnie ukazuje ich najgorsze cechy. Bo o żadnych pozytywnych wartościach w ich przypadku nie może być mowy. Kto nie jest z nimi, ten jest przeciw nim. Gorąco polecam, ale dla odważnych i odpornych na zło, które czai się z każdej strony tej opowieści. Zachwyca drobiazgowością i otwartością, gratka, zarówno dla miłośników mocnej lektury, jak i bajecznych opowieści. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Zniewalająca i mroczna historia!

Pamiętasz „Ojca chrzestnego”? Czytałeś/-aś książkę? Może oglądałeś/-aś film? Jest w Twoim typie? Lubisz takie historie? Ja uwielbiam twórczość Mario Puzo, z którą pierwszy raz w postaci książkowej spotkałam się za czasów gimnazjum. To wtedy przeczytałam wszystkie wydane przez niego książki, które zostały przełożone na język polski. Od tego czasu chętnie sięgam po książki, które chociaż klimatem przypominają te twórczości Puzo. Dlatego też na mojej półce nie mogło zabraknąć „Wieku zła” autorstwa Deepti Kapoor. Książki, która mówi się, że jest azjatycką odpowiedzią na „Ojca Chrzestnego”. Jednak czy aby na pewno to prawda? „Wiek zła” to książka, która pozwala nam zajrzeć we współczesne Indie i przede wszystkim poznać ich mafijny świat, który wcale nie różni się od tego w Europie. Walka o pieniądze, władzę, czy gangsterstwo wszędzie są takie same, a to pozwala stworzyć naprawdę genialną historię! Jednak nazwanie jej odpowiedzią na „Ojca chrzestnego” to według mnie gruba przesada. Te dwie historie to zupełnie inne bajki, których wspólnym mianownikiem jest jedynie zbrodnia i zbudowane na niej imperium. Deepti Kapoor ukazała jak jeden rodzinny klan może decydować o wszystkim co dzieje się w wielomilionowych Indiach. Jak władza i pieniądze deprawują, a strach pomiędzy tym co wypada, a lojalnością wobec rodziny potrafi niszczyć. Widzimy przerażający kontrast pomiędzy luksusem i przepychem, a otaczającą kastę nędzą i skrajnym ubóstwem. Przyglądamy się jak rodzice oddają swoje dzieci handlarzom żywym towarem w zamian za spłatę swoich długów. „Dzięki niemu jego rodzinie żyje się teraz lepiej. Wyobraża sobie ich dzień. Jego ofiara utorowała im drogę do pomyślności. Powtarza to sobie w kółko, aż w końcu nie pamięta już prawdy.” To właśnie na kanwie takich wątków i przerażającego tła Autorka splotła losy trzech diametralnie różnych życiorysów, usytuowanych na różnych szczeblach hierarchii kastowej. Ich losy przedstawiane są przez pryzmat ogromnych pieniędzy, nieograniczonej władzy, czy niestety nędzy i biedy tych, którym się nie udało, albo byli „źle” urodzeni. Wszystko to przekłada się na przejmujący i smutny obraz ludzkiego życia… „Wiek zła” to książka, która usatysfakcjonuje każdego fana historii mafijnych, ale i tych, którzy lubią doszukiwać się w historiach większej głębi. Bo z „Wieku zła” z całą pewnością płynie swego rodzaju głębia i przekaz, który na długo zapada w pamięci Czytelnika. Tej książki nie można oceniać przez pryzmat książek Puzo jak usilnie stara się zrobić wiele osób, doszukując się w niej ogromnej ilości podobieństw. To zupełnie odrębna historia i inna bajka, a dzięki temu tak wyjątkowa. 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!