Wielki Mur z Winnipeg i ja

Vanessa Mazur jest bardzo dobrą asystentką. Stara się sumiennie wykonywać swoje obowiązki, a praca nie należy do najłatwiejszych, ponieważ jej szefem jest Aiden Graves - Wielki Mur z Winnipeg. Dziewczyna jest pewna, że nie chce dłużej dla niego pracować, tylko podążyć własną ścieżką i spełnić swoje marzenia, na które tak ciężko pracowała. Nigdy w życiu nie założyłaby się, że Aiden nie będzie chciał, aby rezygnowała i to z zupełnie innego powodu niż można zakładać. Nowa sytuacja wymaga szybkiego przystosowania się i zmiany przyzwyczajeń. Sytuacja rodzinna dziewczyny również nie należy do najłatwiejszych tym bardziej, że nie ma możliwości szukania zrozumienia u bliskich. Zarówno Vanessa, jak i Aiden są ogromnymi indywidualistami. Wpuszczenie obcej osoby do swojej codzienności stanowi nie lada wyzwanie. Bardzo lubię książki z motywem sportu i sportowców. "Wielki mur z Winnipeg i ja" to książka mocno narracyjna, co pozwala czytelnikowi na dokładniejsze poznanie bohaterów, w tym przypadku Vanessy z której perspektywy odbiorca obserwuje toczące się wydarzenia. Książka ma spokojne, równomierne tempo. Nawet pojawiające się zwroty akcji, budzą zaskoczenie jednak na dość niskim poziomie. Brakowało mi w pewnym momencie czegoś mocniejszego w zachowaniu bohaterów, co wprowadziłoby zmianę dynamiki. Mimo to, czyta się ją niezwykle szybko i z zainteresowaniem. Bohaterowie nie są wyidealizowani, mają swoje dobre i złe strony. Podoba mi się ich naturalność i nieporadność w nowo budującej się relacji. Stopniowo odkrywają swoje historie i uczą się zaufania. Autorka stawia na subtelny humor, który mimo iż nie stanowi centralnej części wydarzeń, jest dostrzegalny. Książkę czyta się bardzo szybko, z zaangażowaniem i z przyjemnością. Serdecznie ją polecam, jest godna uwagi!

🏈 RECENZJA 🏈 "... Miłość była marzeniem (...) Nie rozwijała się samoistnie. Nie rozkwitała bez wysiłku. Uwidaczniała się w subtelnych gestach. Wzmacniała się bezinteresownością." @marianazapata Asystentka Aidena musiała wykonywać wiele czynności. Przede wszystkim musiała być pracowita, umieć gotować i przygotować się na ciężkie starcie z wielkoludem, który był bardzo oszczędny w słowach i gestach, za to cała uwagę poświęcał karierze sportowej i swojemu potężnemu ciału. Na to stanowisko trafiła Vanessa. Ale każdego dnia żałowała podjętej decyzji. Próbowała wszystkiego by zwrócić jego uwagę. Była miła, okazywała zainteresowanie, sprawowała najlepiej jak umiała wszystkie swoje obowiązki wciąż słysząc jedynie pomruki i zdawkowe odpowiedzi. Marzenia spychała w cień i samotnie mierząc się z problemami. Pewnego dnia jej frustracja praktoczyla granicę i rzuciła pracę u niego. Nie spodziewała się z jego strony żadnych relakcji. Jednak z czasem przeżywa nie mały szok. Wielki mur z Winnipeg otwiera usta, pragnie by wróciła do pracy, a także składa jej propozycję nie do odrzucenia. Biorąc się za tą książkę nie liczyłam na tak głęboką historię, która o dziwo będzie rozwijała się bardzo, bardzo powoli. Tak jak zaufanie Aidena do ludzi. Vanessa latami męczyła się w tej pracy, cichaczem podkochujac się w nim. Liczyła, że w końcu jakoś dotrze do jego wnętrza, lecz tak się nie stało. Myślała, że nic dla niego nie znaczy, ani nie zrobi mu różnicy kto będzie mu usługiwał. Była w wielkim błędzie. Przełomem okazało się porzucenie przez nią pracy. Nagle mrukliwy, zimny i potężny mężczyzna zwrócił na nią swoją uwagę, pragnął by powróciła do zajęć, zaczął przemawiać ludzkim głosem, a nawet złożył jej pewną propozycję. Okazało się, że potrzebował jej do życia, jak tlenu, jak wody, ale nie umiał tego nigdy okazać. Niesamowicie utalentowany, sumienny i bardzo oddany ukochanemu sportowi Aiden potrzebował kopa by zacząć działać. Znalazł kogoś, kto, jak nikt inny dotarł do jego poranionej duszy, lecz on potrzebuje wiele czasu, by oddać to, co dostawał. Ich relacja nie była ognista, lecz rozwijała się powoli. Vanessa szanowała jego wybory i próbowała za wszelką cenę zrozumieć. Nie będzie łatwo bowiem Aiden jest inny, wyjątkowy, ale minie wiele czasu nim ona naprawdę zrozumie, że ten mężczyzna to największy, najbardziej wyjątkowy i najcenniejszy skarb, jaki mógł postawić na jej drodze los. Sama także musi w końcu zacząć spełniać marzenia o karierze graficzki i artystki. Dosyć już odkładania wszystkiego na potem. Historia miłości, która będzie rozwijała się przez przyjaźń. Delikatnie, powoli, bez pochopnych decyzji, bez nagłych zwrotów akcji, budując napięcie, bawiąc, wzruszając do łez niejednokrotnie. Niesamowita mieszanka, którą czyta się z zapartym tchem. Subtelna relacja między bohaterami, wiele tajemnic, sekretów, miłość, która powolutku rozkwita, by zaszczycić nas satysfakcjonującym zakończeniem. Będziemy chcieli wiedzieć więcej i poznawać bohaterów jeszcze bliżej, zagłębiając się w ich pogmatwane, wzruszające losy. Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i na pewno nie ostatnie. Jeśli kolejne książki będą tak rewelacyjne, zdecydowanie dopiszę ją do listy ulubionych. Polecam i zachęcam.

Lubicie sport? Macie swojego ulubionego sportowca? "Wielki Mur z Winnipeg i ja" Mariana Zapata Wydawnictwo: NieZwykłe Premiera: 18.o8.2o22 Vanessa Mazur to cierpliwa, zorganizowana kobieta. Jest uparta i twarda. Ma swój cel i dążyła do jego osiągnięcia. Aiden Gravesa to najlepszy obrońca futbolu amerykańskiego zwany jako 'Wielki Mur z Winnipeg'. Jest arogancki, zapatrzony w siebie często bywa złośliwy. Nie liczy się ze zdaniem innych. Vanessa pracuje dla Aidena dwa lata. Jest jego asystentka, gospodynią, kucharka i sprzątaczką. Ma dość zarówno mężczyzny jak i jego zachowania w stosunku do niej. Po tym gdy na jej koncie uzbierała się odpowiednia suma, dziewczyna postanowiła odejść aby spełniać swoje marzenia. Dziwne okazało się wtedy zachowanie mężczyzny, który zrobił coś czego kobieta nigdy by się nie spodziewała. Coś co nie leżało w jego naturze. A mianowicie poprosił ją aby wróciła. Czy Vanessa zacznie spełniać swoje marzenia czy dalej będzie usługiwać Aidenowi? Jak mężczyzna poradzi sobie po odejściu swojej asystentki? Czy wielkolud o zimnym sercu znajdzie w sobie ludzkie uczucia? "Wielki Mur z Winnipeg i ja" napisana przez Mariane Zapate zainteresował mnie swoim opisem. Fabuła wydawała mi się interesująca. Jednak gdy zaczęłam ją czytać okazała się dość nużąca. Książka zawiera w sobie dużo opisu, które czasami mi się dłużyły. "Wielki Mur z Winnipeg i ja" czytało mi się dobrze, jednak bez rewelacji. Historia przedstawiona przez autorkę początkowo nie wciągnęła mnie. Ale nie poddałam się i czytałam dalej. Bałam się, że to będzie książka,która przeczytam i zaraz o niej zapomnę. Jednak po dłuższym czasie historia wielkoluda i jego asystentki zaczęła mi się podobać. Na pochwałę, moim zdaniem, zasługuje wykreowanie bohaterów. Mimo iż Aiden na początku nie przypadł mi do gustu to później potrafił mnie kilkukrotnie zaskoczyć, dzięki czemu zyskał moją przychylność. Co prawda jego zachowanie w stosunku do Vanessy było karygodne, jednak potrafił znaleźć w sobie również ludzkie odruchy. Często , w szczególności na początku, zachowywał się jak dupek. Zawsze stawiał na swoim. Był wymagający. Dokładnie wiedział czego chce i co lubi. Był skupiony na sobie i swojej karierze. Vanessa z kolei była przeciwienstwem mężczyzny. Miła i sympatyczna,zorganizowana, punktualna a przede wszystkim nie zmieniała danego słowa w ostatniej chwili. Miała trudne dzieciństwo a w swoim dorosłym życiu chciała spełniać swoje marzenia. Na duży plus uważam również relacje głównych bohaterów. Rozwijała się ona pomału i z wyczuciem. Nie było nic wymuszone. Pomiędzy Vanessa i Aidenem było czuć chemię. Zmieniali się pod wpływem swojego uczucia ale te zmiany nie była diametralne. Te momenty czytało mi się bardzo dobrze. Podsumowując książka "Wielki Mur z Winnipeg i ja" jest interesującą książką. Jednak zbyt duża ilość monologów bohaterki i zbyt dużo opisów sprawiło, że czytanie jej, zwłaszcza na początku, mi się dłużyło. Warto jednak przebrnąć przez początek książki aby czytając rozwinięcie wciągnąć się w tę historię. Dziękuję wydawnictwu za współpracę i egzemplarz książki do recenzji

„Czym byłoby życie, gdyby nie wykorzystać go jak najlepiej?” Mury nigdy nie są łatwe do zburzenia. Potrzeba odpowiednich narzędzi, cierpliwości, wytrwałości w działaniu i jeszcze większych pokładów cierpliwości. To wie doskonale Vanessa, która jest nieodzowną częścią życia futbolisty Aidena Gravesa. Była tak naprawdę gospodynią, asystentką, osobą do prowadzenia stron. Można by powiedzieć, wielozadaniową kobietą. Ale była także kobietą, która chciała od życia czegoś więcej. Też miała marzenia, też chciała robić to co kocha. Przecież nie będzie do końca życia gosposią Aidena. „Z biegiem czasu zmieniają się nawet góry.” Mężczyzna, który jest cichy i ma działania nastawione tylko na cel, który stanowi centrum jego życia. Jednak kiedy drastyczne kroki Vanessy powodują, że traci najbardziej zorganizowaną asystentkę postanawia coś z tym zrobić. „Nie znam nikogo innego, kto dokonałby tego, co ty. Dodaj to do tego, co już masz. Dasz radę. Możesz wszystko, rozumiesz?” Propozycja, która zaskoczy Vanessę. Czy dziewczyna zdecyduje się wrócić do Aidena ? Czy będzie w stanie żyć z nim pod jednym dachem ? „Myślisz, że będzie miało znaczenie, że przybiegniesz ostatnia, jeśli staniesz na mecie ?” Nie na darmo mówi się, że Mariana Zapata jest mistrzynią slow-burn, bo ona jest specjalistką od tego. Ona powinna wszystkim autorkom dawać lekcję, jak pisać książki w takim stylu. Po pierwszej książce wydanej w Polsce – „Kulti” jestem zakochana w jej twórczości, a do historii Kultiego i Sal wracałam już nie raz. Tutaj Autorka ponowie zwala z nóg, bo ona to potrafi. Ona potrafi tak budować napięcie, akcję i całą otoczkę, że człowiek podczas czytania nie widzi, że coś się dzieje. Nie widzi płonącej obok stodoły, nie widzi, latającego samolotu. Jest zagubiony w świecie wykreowanym przez Autorkę. Zdaje sobie sprawę, że nie każdy lubi taki klimat, że można powiedzieć, że dużo opisów, dużo przemyśleń. Ale sranie w banie. Mariana ma to do siebie, że każde zdanie sprawia, że doskonale możemy wczuć się w to co się dzieje, wykreować w głowie to jak wszystko wygląda i wczuć się doskonale w klimat panujący w książce. Wiecie, że ja nie jestem zwolenniczką opisywania jaki typ makaronu, kto mam na talerzu, na jakiej patelni go smażył i z jakiej szklaneczki pije, ale w jej piórze jest to coś. To jest coś takiego jak tornado. Kiedy wciągnie cię w wir nie masz wyjścia. I zachęcam Was aby wpaść w ten wir, bo porwie was, wytarmosi, ale wam będzie mało. Będziecie chcieli więcej. Kocham, uwielbiam, ubóstwiam tą książkę. To pióro Autorki, ten magnetyzm i styl jakim nas czytelników zalewa. Dla fanów takich klimatów książka obowiązkowa !!