Włoska balerina

,,Nigdy nie otwieraj drzwi zamkniętych na klucz, póki się nie upewnisz, że nie czyha za nimi śmierć". Niech tą książkę przeczyta tylko ten, komu nie straszne są opisy zbrodni z wojen. Jeśli mogą wyobrażać sobie opisane ciała, którym zadaje się ból fizyczny i jeśli psychicznie gotów jest by o gasnących oczach czytać. Jeśli potrafi znieść trwogę i wydarzenia przez które ciężko będzie złapać oddech. Jeśli rozumie i wie, że pisze się na wielkie emocje i akcję, która nie zwalnia a wydech trudno jest wykonać, gdyż wciąż się go wstrzymuje. Jeśli gotów jest na śmierć innych ludzi, ich ból, żal i wydarzenia, które działy się na prawdę. Jeśli się tego nie boisz, dopiero wtedy po nią sięgnij. Książka przedstawia losy kobiety, która pomimo swoich marzeń bardzo chce nieść pomoc innym ludziom. Wie, że to co ją spotka może być ciężkie do przeżycia, jednak jej wewnętrzny głos popycha ją, by wstąpiła do wojska. Mimo iż sama zastanawiała się kim mogłaby tam być, los i tak przesądził za nią. Następnie poznamy mężczyznę, który kiedyś uratował małą dziewczynkę. Autorka zwróciła naszą uwagę na jej maleńką walizkę z wisienką. Był zdolny nawet oddać za nią życie, byleby tylko ona była bezpieczna. Te opisy sprawiły, że nie mogłam oddychać. Następnie z czasu obecnego widzimy, że ktoś się o tą walizkę upomina. Dla kogoś jest ona niezwykle cenna. Pewna redaktorka nawet wyruszy w podróż, by odkryć jej wszystkie sekrety, by poznać prawdę o osobie, która przez tyle lat tą walizkę przetrzymywała. Wszystkie listy, notatki wyjawią jej opowieść, której się nie spodziewa. Sama nie mogłam wytrzymać, by rozwikłać ogrom niewiadomych, które się tutaj pojawiały. Co zatem skrywa przeszłość? Czy jesteście w stanie ogromnej cierpliwości, by rozwikłać to, co dla niektórych miało pozostać tajemnicą? Naprawdę brak mi słów, by opisać tą książkę na spokojnie. Pisząc recenzję wciąż trzęsą mi się dłonie, gdyż obrazy z tej opowieści nie chcą mi się zamazać. Mamy czasy historyczne i nic nie jest tutaj pewne. Nic, oprócz śmierci. Napisana momentami sztywno, niekiedy ciepło, a chwilami przejmująco. Bardzo emocjonalna. Bardzo.

Kiedy rok temu, tuż po przeczytaniu “Dziewczyny z Paryża” ujrzałam w mediach społecznościowych piękną okładkę i opis nowej powieści Kristy Cambron wiedziałam, że będę chciała ją przeczytać, o ile zostanie wydana w Polsce. Zatem na wstępie dziękuję Wydawnictwo Znak za jej wydanie i egzemplarz recenzencki. Grazie ☺️ Bardzo chciałabym, aby opowiedziana przez Cambron historia urzekła mnie równie mocno, jak ta okładka, niestety aż tak bardzo mnie nie zachwyciła. Podobały mi się w niej wątki odnoszące się do czasów II Wojny Światowej m.in. związane z rzezią rzymskiego getta, która rozpoczęła się 16 października 1943r.; działaniami autentycznych postaci - administratorów szpitala bonifratów i zakonników z przyległego kościoła (w tym Polaka, ojca Maurycego Białka) na Wyspie Tyberyjskiej, udzielających schronienia uciekającym Żydom, wymyślając zakaźną chorobę - Syndrom K, nazwaną tak od pierwszej litery nazwiska Herberta Kapplera, szefa gestapo w Rzymie; obrazem frontowych doświadczeń Amerykańskich żołnierzy w trakcie kampanii włoskiej, wśród których znajdowało się wiele znakomitości, w tym zdobywca Pulitzera pisarz John Steinbeck, czy ukrywaniem radiostacji przez partyzantów. Losy angielskiej primabaleriny Julii Bradbury, alianckich żołnierzy Courtney’a Colemana, AJ Nelsona i małej żydowskiej dziewczynki - Calli z lat przedwojennych i wojennych przeplatają się z losami Delaney i Matteo (wnuczki Coleman'a i wnuka Calli) osadzonymi w czasach współczesnych. Brak płynności, wracanie do historii życia każdego z nich, w momencie, kiedy ich losy się połączyły, plus splecenie ich z wątkiem współczesnym, wprowadza tumult, choć zazwyczaj nie mam problemów z odnalezieniem się w książkach, w których fabuła toczy się takim rytmem. Tu zmuszona byłam do skupienia się podczas czytania, sprawdzania dat i miejsc akcji, co z kolei irytowało i sprawiło mi trudności z wciągnięciem się w fabułę przez dużą część książki. Taki zabieg ma swoje plusy, bo lepiej poznajemy charakter oraz czynniki kierujące bohaterami w podejmowanych przez nich decyzjach, aczkolwiek, wolałabym skupić uwagę na wydarzeniach i postaciach historycznych, które w tym galimatiasie się rozmywały. Wcześniejsze powieści autorki, mimo przeplatającej się czasowo akcji, czytało mi się dużo lżej i przyjemniej. Były bardziej porywające i emocjonujące. Zakodowałam z nich w pamięci więcej informacji, poszukując ich jeszcze więcej w sieci, aby poszerzyć zdobytą wiedzę. Mam poczucie, iż za dużo tu postaci, zawirowań ich losów (mogących stanowić osobną powieść o każdym z nich), a także miejsc, w większości zainspirowanych najbliższym otoczeniem pisarki, która zdaje się konstruując tę powieść w ten, a nie inny sposób, chciała im się odwdzięczyć za pomoc w jej pisaniu, a także za wpływ jaki miały na jej życie, w czym może nas utwierdzać przeczytanie podziękowań. W tle przez całą opowieść przewijają się motywy z dzieła Homera - “Odysei”. Dzieła towarzyszącego od zawsze szeregowemu Courtney’owi Colemanowi, który zaciągnął się do armii, by uciec przed kłopotami, w które wciąż się pakował, odnaleźć wiarę i zrozumieć, czym jest dom. To on wbrew rozkazowi AJ Nelsona, nie bacząc na konsekwencje uratował z getta małą Callę. Jego niesubordynacja i ocalenie życia dziewczynce staje się centralnym motywem powieści, splatając ich losy z postacią Julii w rzymskim szpitalu otoczonym przez SS i determinuje całą trójkę do utrzymania jej przy życiu za wszelką cenę, jak i zachowania jej małej walizeczki. Jak się okazuje, bardzo istotnym przedmiotem w całej historii. Sugerując się opisem książki, spodziewałam się, iż autorka zabierze nas w podróż po świecie baletu, niszczonego przez okupanta, tak jak każda inna dziedzina kultury. Opowie o losie jednej z włoskich primabalerin, której karierę niespodziewanie przerwała wojna, np. rzucając ją w jej wir przez wstąpienie do armii, ucieczkę przed nazistami, bądź która przeżywszy obóz zagłady po wojnie będzie konfrontowała się z traumatycznymi przeżyciami na scenie odradzającego się baletu. Nie spodziewałam się, że świat tancerzy baletowych z czasów wojennych działań zostanie dość skąpo przedstawiony, a los podobny do wymienionych przypisze innej postaci. Kobiecie, dla której sensem życia wcale nie będzie taniec. Tytułową baleriną, o karierze której niewiele się dowiemy, okazaże się być Calla - wiekowa już dama, zmagająca się z Alzheimerem, pragnąca odzyskać ową walizkę. Oceniając całokształt mogę powiedzieć, że otrzymałam ciekawą, wartą poznania historię Rzymu z czasów wojennej pożogi, z niepotrzebnym w moim odczuciu wątkiem romantycznym łączącym angielską primabalerinę z amerykańskim żołnierzem oraz współczesną, w której zostają odkrywane tajemnice przeszłości skrywane przez przodków. “Włoska balerina” to także powieść opowiadająca o heroizmie, determinacji, odwadze i poświęceniu. Radzeniu sobie ze stratą oraz tęsknocie. Wpływie, jaki może wywrzeć jedno życie na życie wielu innych, również na kolejne pokolenia. Przyjaźni trzymającej przy życiu oraz miłości, która jest potężniejsza niż wojna niwelująca wszystko.

Lubicie książki, w których teraźniejszość przeplata się z przeszłością? Ja uwielbiam, chociaż na początku bardzo motam się kto jest kim i w którym roku jestem obecna. Jednak gdy odnajdę się w czasie i przestrzeni, to tego typu powieści uważam za najlepsze. Właśnie taką jest „Włoska balerinę”. Kristy Cambron nazywana jest mistrzynią powieści historycznych i zgadzam się z tym określeniem. Autorka zabiera nas do czasów II Wojny Światowej, w których odwaga i poświęcenie ma wpływ na przyszłe pokolenia. Historia, która została w „Włoskiej balerinie” opisana oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, co zawsze sprawia, że powieść czyta się z zapartym tchem. Książka wciąga od pierwszych stron i pomimo, że zmusza to tego, by skupić się w 100%, czyta się ją bardzo szybko. Dostarcza ona również wielu emocji. Od poczucia niesprawiedliwości tego co spotkało młodych ludzi w tym trudnym dla ludzkości czasie, po wzruszenie. Jest to na pewno powieść, która porusza i chwyta za serce. Ukazuje różne oblicza miłości i przyjaźni. Odwagę i poświęcenie. Bohaterowie są wyraziści i bardzo dobrze wykreowali. Bardzo polubiłam Julię i Courta, jak również mała dziewczynkę Callę. Autorka zabiera nas do roku 1944 do Rzymu, w którym szeregowy Courtney Coleman pomaga w ucieczce 5 letniej dziewczynce. Zostaje wtedy poważnie ranny. Ale nie jest to pierwszy raz, gdy śmierci wymyka się. Rok wcześniej dostał kulę i cudem został ocalony. A kim jest tytułowa balerina? To Julia, kobieta, która w 1939, tuż przed wybuchem wojny, dostaje wspaniałą propozycję w zagraniu w spektaklu, w którym otrzyma główną rolę. Jednak chce zrezygnować z baletu i wstąpić do armii. Chce być telefonistką lub sanitariuszką. Los jednak ma inne plany i zmuszona jest tańca, a na dodatek jej partnerem ma być mężczyzna, który kiedyś złamał jej serce. Autorka zabiera nas do obecnych czasów, w których poznajemy rodzinę Court Colemana. A dokładnie jego wnuczkę, Delaney, która dostała list od pewnego adwokata, który w imieniu swojego klienta chce odzyskać pewien przedmiot, który przez pół wieku należał do dziadka. Tym przedmiotem była mała, dziecięca walizka. Dlaczego była taka ważna i jakie tajemnice skrywała? Kim jest tajemniczy klient? Czyją historię odkryją stare listy? I w jaki sposób losy trzech bohaterów splotą się? Przekonacie się sami.

"Włoska balerina" to powieść oparta na prawdziwej historii. Losy kilku bohaterów splatają się ze sobą w rzymskim szpitalu podczas trwania II wojny światowej. Poznajemy Julię Bradbury, która jest wybitną primabaleriną. Kiedy wybucha wojna wstępuje do armii. Chce zostać telefonistką lub sanitariuszką. Jednak los ma dla niej inny plan. Julia wciąż musi tańczyć i to z mężczyzną, który boleśnie złamał jej serce. Szeregowy Courtney Coleman, wojskowy sanitariusz zostawił w rodzinnym mieście ukochaną i kłopoty, w które ciągle wpakowywał się. Kiedy Courtney ratuje z getta małą dziewczynkę z walizeczką postanawia zrobić wszystko, by ocalić jej cenne życie. Poznajemy też Delaney, która straciła dziadka i po jego śmierci postanawia rozwiązać sekrety z jego przeszłości oraz chce dowiedzieć się, co znajduje się w małej dziecięcej walizce należącej do babci przystojnego i tajemniczego Włocha. Jeśli jesteście ciekawi to zachęcam Was do przeczytania tej książki. Ja bardzo lubię czytać historie oparte na faktach i rozgrywające się podczas wojny. Wiadomo to nie jest lekki i przyjemny temat. Wojna przeraża każdego. Jednak takie powieści lubię, bo pokazują losy ludzi, którzy musieli radzić sobie w tych okrutnych czasach. Autorka pokazuje odwagę tych ludzi i ich poświęcanie się dla innych. Tutaj bohaterzy powieści są bardzo odważni i z determinacją walczą, by uratować inne osoby nie patrząc na to, że sami mogą stracić życie. Ta historia pokazuje, że dobro istnieje, ale też że są ludzie, którzy dla własnych korzyści mogą posunąć się do perfidnych intryg. Takie książki przypominają o historii i pozwalają zrozumieć ludzi, którzy przeżyli wojnę. Także uczą nadziei, wiary i empatii. Ja razem z bohaterami przeżywałam ich losy i towarzyszące im emocje. Odczuwałam strach, niepokój, ale też podziwiałam ich za odwagę i determinację. Tę historię poznajemy sprzed wojny, w trakcie wojny, a także z czasów obecnych. Ja z ogromną ciekawością przewracałam kartkę za kartką, by cofnąć się do przeszłości i dowiedzieć się, co spotkało bohaterów książki oraz czy przeżyli. Uwielbiam takie wartościowe książki, które uczą człowieczeństwa, skłaniają do refleksji i pokazują, że ludzie dla miłości i przyjaźni zrobią wszystko. Ta historia pokazuje, że zawsze warto mieć nadzieję i wierzyć, że nadejdą lepsze czasy. Wzruszająca, pełna emocji i nieokładalna! Gorąco polecam!

Wojna to okrutne czasy, gdzie często ludzie myślą tylko o sobie i swoich najbliższych. Chcą przeżyć i zapewnić bezpieczeństwo bliskim. Ale są też tacy, którzy się nie wahają i nie baczą na trudną sytuację i starają się pomóc innym. Całkiem obcym ludziom. Ale widzą drugiego człowieka, niezależnie od rasy czy koloru skóry. Obok jest druga osoba, która potrzebuje pomocy. I o tym jest właśnie najnowsza powieść Kristy Cambron Włoska balerina. Bohaterowie, nie bacząc na fruwające nad głowami kule i naboje, starają się uratować każde istnienie. Julia Bradbury jest znaną primabaleriną. Gdy wybucha wojna porzuca swoje dotychczasowe rozrywkowe życie i bierze udział w rekrutacji do armii. Jednak nie zostaje przyjęta i ostatecznie znajduje miejsce jako pielęgniarka w szpitalu, gdzie znajdują schronienie Żydzi. Żołnierz Courtney Coleman porzuca dotychczasowe życie i znajduje swoje miejsce w armii. Zostaje sanitariuszem i walczy o każde życie. Wbrew rozkazom swojego przełożonego, z opresji ratuje małą żydowską dziewczynkę z walizeczką, która staje się symbolem ocalenia. I opiekuję się nią, taką złożył sobie obietnicę. W warunkach wojny musi wiele się natrudzić i przejść bolesnych kroków, aby uchronić małą od oka gestapowców. Gdyby się wydało, straciliby życie oboje. Losy tych głównych bohaterów się splatają w szpitalu bonifratrów, gdzie Courtney wraz z kolegą Nelsonem szukają pomocy i schronienia. A Julia tam pomaga chorym, jak również w opiece nad dziewczynką. W wolnych chwilach uczy ją podstawowych kroków i pozycji baletowych oraz miłości do muzyki. Jaki będzie finał tej nauki? Jest pewne, że odciśnie piętno na życiu uratowanej dziewczynki. W jaki sposób, musicie koniecznie dowiedzieć się sami … Czy wszystkim tym bohaterom uda się przeżyć wojnę? Czy los będzie dla nich łaskawy? Włoska balerina to powieść znakomicie osadzona w realiach historycznych. Prawdziwie i rzetelnie ukazany obraz wojny, prześladowania i mordowania Żydów, oczyszczania getta ze złej rasy. Ale w tle ukazuje autorka wątek obyczajowy, przepełniony miłością, nadzieją i wiarą, że są również dobrzy ludzie, którzy zawsze są gotowi nieść pomoc drugiemu człowiekowi. I tacy są bohaterowie. Walczą o drugie życie, nie zważając na to, że sami w każdej chwili mogą stracić swoje. Piękny obraz poświęcenia, godny do naśladowania, również w dzisiejszych czasach. Czy dzisiaj ludzie byliby gotowi do takich czynów? Jak zachowaliby się w obliczu zawieruchy wojennej? Ciekawym rozwiązaniem jest przeplatanie czasów wojennych z teraźniejszością. Dwie płaszczyzny czasowe, wiele wątków wzajemnie się przeplatających. Trzeba być uważnym, aby czegoś nie stracić, aby w pełni przeżyć tę historię. Bo naprawdę warto. Emocjonująca, ale i bolesna. Taka jak było życie bohaterów. Polecam, to kolejna powieść Kristy Cambron, którą koniecznie trzeba mieć w domowej biblioteczce!