WOPR. Życiu na ratunek

Zawsze gdy czytam tego typu książki bardzo się wzruszam. Tutaj ludzie są w stanie poświęcać własne życie by ratować drugiego człowieka, czasem nawet wielu. Dokładnie zdają sobie sprawę z danego niebezpieczeństwa, wiedzą, że sami mogą na tym ucierpieć i niby znają się na wszystkim, są wyszkoleni w wielu wymiarach ratownictwa, a jednak wiedzą, że czasami może pójść coś nie tak. Trzeba pamiętać, że ratunek na wodzie nigdy nie jest stabilny. Fale utrudniają pływanie nawet najlepszym ratownikom. Niekiedy wystarczy chwila, by stało się coś złego. W książce mamy ukazane przykłady podczas których dochodziło do akcji ratowniczej. Najgorsze były przypadki, kiedy uratować trzeba było całe grono osób, a nie tylko jedną. Lub, gdy musieli wyłowić osoby, które od dawna nie oddychały. Tutaj śmierć ma inny wymiar. My kojarzymy ją jedynie z człowiekiem w trumnie, który jest ładnie ubrany na ostatnie pożegnanie. Tutaj niekiedy zwłoki nie posiadały ubrań, bywały w różnym stadium rozkładu. Nie zawsze jest powiedziane, że trzeba wyjąć kogoś z wody, kto jeszcze żyje... Książka to nie tylko zwykły reportaż. To również rozmowy z ratownikami, których historie mrożą krew w żyłach. To ich wspomnienia dobre i złe, momenty, kiedy całe życie stawało im przed oczami. To prawdziwe opowieści grozy z prawdziwym odzewem serca i umysłu. Przy wielu historiach byłam bardzo wzruszona, gdyż mocno realistycznie zostały opisane. Ratownicy nie kryją swoich uczuć, niekiedy sami bywają wstrząśnięci i w taki stanie wracają do domu. Nigdy tak naprawdę nie wiadomo, kiedy ponownie będą potrzebni. Ich telefon jest im wiernie obecny przez całą dobę, a oni sami nie mają czasu niekiedy na jedzenie, czy spanie. Bywa, że działają pod wpływem impulsu, choć zawsze przed akcją muszą być na nią gotowi. Muszą wyłączyć myślenie i skupić się na pracy. Dopiero później, kiedy dochodzi do nich, co tak naprawdę zrobili, przychodzi czas na myśli. A te, nie należą do spokojnych. Pozycja nieprzeznaczona dla osób wrażliwych, gdyż skutkować będzie załamaniem i płaczem!

Ostatnio miałam okazję przeczytać bardzo wstrząsający reportaż. Książka pt. "WOPR ŻYCIU NA RATUNEK". Kochani zbliżają się wakacje, a więc czas beztroski i wakacyjnych szaleństw.  W tej książce autor pokaże Wam jak silnym żywiołem jest woda. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że z takim ogromnym żywiołem nie mamy szansy. Autor napisał świetną książkę pokazującą z czym wiąże się praca ratowników wodnych na jeziorach, rzekach oraz morzu. Ratownicy opowiadają o swojej pracy, która dla wielu z nich jest pasją pomimo tego, że musieli brać udział w zdarzeniach, które zakończyły się tragicznie, bo śmiercią ratowanych osób.  Myślę, że ta książka to must read dla osób, które wybierają się nad wodę. Polecam tę lekturę dla młodych osób.  Pamiętajcie, wystarczy chwila nieuwagi lub lekkomyślność i może wydarzyć się nieszczęście.  Koniecznie przeczytajcie ten świetny reportaż. Polecam!

“WOPR. Życiu na ratunek” to reportaż opowiadający o pracy ratowników wodnych, czy to na morzu czy jeziorach, rzekach. Mimo, że wszędzie mają do czynienia z wodą to w każdym miejscu czekają na nich inne zagrożenia i utrudnienia. Po przeczytaniu tego reportażu jeszcze bardziej doceniam pracę woprowców, idąc na akcje narażają swoje życie. W książce, ratownicy WOPR przytaczają różne akcje w jakich brali udział. A w ciągu roku jest ich bardzo dużo, niestety większość tragedii dochodzi przez ludzką głupotę, bezmyślność i alkohol. Czytając ten reportaż zastanawiałam się jak można tak narażać własne życie, ale też życie swoich bliskich, często dzieci. Bohaterowie książki często wspominali, że ich praca jest niedoceniana. Rzadko słyszą słowo “dziękuję” a dość często wulgaryzmy, gdy proszą plażowiczów o wyjście z wody. Mimo to ciągle pracują jako ratownicy, bo to nie praca a pasja. I ja to bardzo rozumiem, mój mąż również należy do OSP. Gdy jest alarm to jedzie, nie ważne co akurat robi czy gdzie jest, pojechał nawet w dniu naszego ślubu. Modliłam się, aby w trakcje wesela nie zawyła syrena, bo na 90% by pojechał ma akcje, tym bardziej, że przyjęcie odbywało się w sali OSP. Dokładnie tak samo funkcjonują ratownicy wodni, to ich życie. Poza tym książka napisana jest bardzo łatwym językiem. Czyta się ją bardzo szybko i wciąga od pierwszych stron. Ale też zmusza do chwili refleksji, chwila nieuwagi i może dojść do tragedii. Myślę, że książka “WOPR. Życiu na ratunek” to godny uwagi reportaż. Pokazuje jak wygląda praca ratownika, że to nie siedzenie sobie na plaży nad morzem. Może dzięki niemu ludzie docenią prace woprowców, ale też będą bardziej odpowiedzialni w czasie spędzania czasu nad wodą.