Wybacz

Kto zna już pióro autorki to wie na co ją stać. Potrafi tak plątać intrygi, że długo nie wiemy o co chodzi. Zaczyna się dosyć niewinnie, bo czytamy, że ktoś obserwuje parę młodych ludzi i nagle zaczyna dziwnie się zachowywać. Nie wiemy czy osoba, która ich widzi jest czemuś winna, czy ta druga, która się skrada. Następnie przechodzimy do czasu w którym wcześniejsza para już nie żyje. Poznajemy przy tym pracę i życie prywatne śledczego, który mocno martwi się o bezpieczeństwo własnej nastoletniej córki. Dodatkowo jeden z policjantów na własne życzenie zostaje oddelegowany do ich komisariatu i również swoim postępowaniem budzi wątpliwości. Sprawa młodych ludzi jest na tyle niepewna, gdyż nie widać, by ktokolwiek mógł mieć powód, by zrobić im krzywdę. Zostają przesłuchiwani ludzie, którzy według śledczego mogliby mieć ze sprawą jakikolwiek związek. W ten sposób na jaw wychodzą rzeczy z przeszłości, dawne niesnaski oraz na próbę zostanie wystawiona cierpliwość oraz miłość. Wychodzi bowiem na to, że w każdej rodzinie są sprawy, które do końca miały tam pozostać i najlepiej aby nikt nigdy w nich nie grzebał... Świetnie mi się ją czytało. Lubię ten większy druk oraz niepewność zdarzeń. Mamy tu pociągnięte kilka wątków, choćby sprawa tego policjanta, postrzał młodych ludzi i inna, która wydarzyła się jakiś czas temu, a jej ofiarami również była para, tylko starsza. Autorka potrafi dobrze się wgryźć w sprawy psychologiczne, gdyż mota nami na każde strony kolejnymi tropami, które są prawdopodobne w wydarzeniach. Podsuwa nam różne rozwiązania, by później nim zaprzeczyć. Ukazała tutaj dwojakość natury i poszczególne zachowania przy konkretnych osobach. Takie maski, które wkładali w zależności od okazji i osoby. Same postacie są dobrze wykreowane, każdy z nich czymś się wyróżnia i przejawia symptomy innych zachowań, więc wiemy kto kiedy co mówi. Mamy średnią ilość dialogów, ale to w zupełności wystarczyło, by wzbudzić niedosyt informacji, którymi zostaliśmy karmieni. Kolejny raz wiem, że na piórze autorki się nie zawiodę, dlatego polecam przeczytać:-)

„Wybacz” autorstwa Kamili Cudnik to współcześnie osadzony kryminał z elementami thrillera, który jest jedynie pretekstem do przedstawienia mądrej i życiowej historii. Muszę przyznać, że jest to pierwsza książka Autorki z którą początkowo miałam lekki problem. Sam pomysł na fabułę jest ciekawy, ale na wstępie nie byłam w stanie uwierzyć, że jest to książka Kamili Cudnik. Nie było pomiędzy mną, a książką tego vibe’u który zawsze się pojawiał gdy tylko sięgałam po książki Pani Kamili. Od pierwszych stron odniosłam wrażenie, że do książki wkradł się lekki chaos, akcja była nie spójna, a bohaterowie wydawali mi się bardzo płytcy, nijacy. Na szczęście strona za stroną akcja nabiera tempa, a w fabule pojawiają się zaskakujące momenty. To sekrety, tajemnice, milczenie są motorem napędowym powieści, a początkowo mogłoby się wydawać nijacy bohaterowie podkręcają całą atmosferę. Pani Kamila świetnie balansuje pomiędzy mrokiem, a codziennymi troskami. Z jednej strony opisuje mozolne policyjne śledztwo w sprawie podwójnego morderstwa, a z drugiej ukazuje życie rodzinne policjanta prowadzącego śledztwo. To właśnie z jego perspektywy i jego żony Izy prowadzona jest narracja, a życie prywatne i zawodowe zaczynają się przenikać co sprawia, że w pewnym momencie od książki po prostu nie da się oderwać. Na kartkach swej powieści Kamila Cudnik ukazuje niezwykle trudne relacje na lini rodzic-dziecko, opisuje przemoc domową, potrzebą akceptacji, czy potrzebę przepracowania traumy. Opisuje jak bagaż życiowych doświadczeń wpływa na młodzieńcze wybory, a i te podejmowane w dorosłości. Jak wspomnienia, które wynosimy z domu przekładają się to jak sami zachowujemy się wobec swoich bliskich. Jednak Autorka nie usprawiedliwia złych czynów, a jedynie ukazuje skąd mogą się one brać i daje swego rodzaju przestrogę każdemu z nas, aby dobrze przemyślał to co przekazujemy swoją postawą dzieciom. Okazuje się, że mrocznego kryminału z niebanalną intrygą płyną niezwykłe emocje, na które nie da się pozostać obojętnym. Historia, którą stworzyła Autorka na długo pozostaje w głowie i sercu, a wiele wydarzeń w niej opisach kalkuluje się jeszcze na długo po zakończeniu lektury. Dlatego właśnie pomimo ciężkich początków, uważam że „Wybacz” to bardzo dobra i przede wszystkim wartościowa książka. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!