Wyrwana z piekła talibów

Nilofar mimo zamachu na jej życie nie chce milczeć. Chce aby świat zachodu usłyszał o zbrodniach w jej kraju, aby pomógł kobietom w wyrwaniu się z piekła. Nie ukrywam, że interesuje się religia islamską i nie mogę zrozumieć jak Talibowie i również władze rządzące mogą tłumaczyć swój terror religia - że to Bóg zsyła na kobiety śmierć bo były niewierne odsłaniając skrawek swojego ciała. Dla nas ludzi żyjących w wolnym kraju jest to nie do pomyślenia. Jako kobieta, żona i matka nie potrafię sobie wyobrazić, żeby mąż traktował mnie przedmiotowo, a ja jako kobieta nie mam nic do gadania. Jako matka nie potrafię pojąć, że moja córka w wieku 11 lub 13 lat wychodzi za mąż za człowieka, którego nie darzy uczuciem ma być mu uległa, a syn ma być moim opiekunem pod nieobecność męża. Dla mnie jest to nie do przyjęcia. Prawda jest jedna, że dopóki świat zachodu będzie przymykał oczy na to co dzieje się w Afganistanie nic w tej kwestii się nie zmieni. Może na początku dla wszystkich były to rzeczy nie do zaakceptowania, ale jak każda wojna nam spowszedniała i przeszliśmy do porządku dziennego. Po to Nilofar opowiada swoją i nie tylko swoją historię, abyśmy otworzyli oczy i pomogli kobietom odzyskać swoje prawa, oraz aby dzieci były tylko dziećmi. Książkę polecam każdemu - warto jednak pamiętać, że to nie fikcja literacka, a prawdziwe życie.

Książka bardzo ciekawa i łatwa w odbiorze. Nie miałam jeszcze styczności z książkami autorstwa pana Marcin, po przeczytaniu tej powieści zamierzam nadrobić zaległości. Cała historia jest bardzo wyraźnie przedstawiona, wszystko to co zostało opisane jest bardzo trudne do wyobrażenia dla mnie. Historia bardzo ciekawa, ukazująca do czego zmuszane są kobiety żyjące w Afganistanie. Przedstawiony w książce obraz życia islamskich kobiet jest dla nich piekłem na ziemi. Bohaterka powieści przeszła długa i ciężką drogę aby móc spokojnie ze swoją rodziną żyć, chociaż nie raz otarła się o śmierć. Nilofar Ayoubi wzbudza we mnie wielki szacunek, pomimo zamachów na jej życie nie boi się głośno mówić o sobie i o tym, co się dzieje w jej kraju. Nie wiem czy byłabym równie odważna, czy schowałabym się przed całym światem będąc na jej miejscu. Chociaż na początku przeszkadzało mi, że książka nie jest tylko o Nilofar, ale po jej przeczytaniu stwierdzam, że aby zrozumieć afgańskie życie fakty przedstawione w książce są niezbędne. Cieszę się, że sięgnęłam po książkę pana Marcina i uważam, że każdy powinien ją przeczytać by uzmysłowić sobie jak żyją ludzie na drugim końcu świata. Książka bardzo dobrze oddaje jak życie islamskie różni się od naszego, do czego zdolni są talibowie nawet za minimalne przewinienie, które im się nie podoba. Książki takie jak ta otwierają oczy na pewne sprawy i ogrom cierpienia, jaki się rozgrywa i jak wiele osób musi sobie z nim radzić. Ja jednak nie mogę pojąć dlaczego w islamskiej religii kobieta jest gorszego sortu i musi tak dużo wycierpieć. Tam nawet dzieci nie znają prawdziwego imienia swojej matki tylko jej pseudonim. Czytając przedstawioną historię warto docenić świat, w którym żyjemy. Historia Nilofar jest wstrząsająca, przerażająca i podczas czytania trudno uwierzyć w opisywane w niej zdarzenia. Książkę warto przeczytać i rzetelnie przemyśleć, zwłaszcza gdy talibowie znów przejęli władzę w Afganistanie. Książka wzbudza wiele emocji, ale największym jest żal kobiet, dzieci szczególnie dziewczynek. Małe dziewczynki aby przetrwać dorastanie muszą najczęściej być przebierane za chłopców, ponieważ bycie dziewczynką jest dla nich zagrożeniem. Takie przebranie uchroni je od tragicznego losu i może dać spokojne dzieciństwo. Jednak dla niektórych nie jest to dobre rozwiązanie, gdyż trudno czasami później powrócić z powrotem do bycia dziewczynką. Polecam książkę każdemu, szybko się ją czyta, jest przedstawiona bardzo szczegółowo. Autor bardzo dokładnie wszystko przedstawił, ale trudne jest dla mnie do wyobrażenia takie życie. Książkę czytałam z niemałym przerażeniem gdy docierało do mnie jak żyją islamskie kobiety. Tam jest tyle zła i niesprawiedliwości, to jest straszne. Trzeba czytać jak najwięcej takich książek, aby uświadomić sobie jak wygląda życie wśród nieobliczalnych talibów. Myślałam, że tylko książki o II Wojnie Światowej mnie przerażają, jednak jak się okazuje znajdą się jeszcze inne.