Wysepka

Słoneczna zielona wyspa i ponury szary Londyn. Zderzenie dwóch rożnych światów w 1948 roku, kiedy to stolica Wielkiej Brytanii dochodzi do siebie po wojnie. To tam przybysze z Jamajki szukają lepszego życia, ale nie zostali przyjęci przez Brytyjczyków tak jak oczekiwali. Gilbert Joseph wcielony do RAF-u walczył przeciwko Hitlerowi. Spodziewał się, że po wojnie zostanie przyjęty jak bohater, tymczasem Brytyjczycy widzą w nim tylko ciemnoskórego obywatela gorszego sortu… „Wysepka” to książka o sprawach ważnych i pomimo, że jej akcja dzieje się kilkadziesiąt lat temu to temat jak najbardziej wciąż jest aktualny. Rozgrywają się tutaj ludzkie tragedie, a na naszych oczach ludzie szukają wsparcia, zrozumienia, akceptacji i swojego miejsca na Ziemi. Autorka w lekki, a zarazem śmiały sposób pisze o problemie rasizmu, a także nawiązuje do wątków autobiograficznych i historycznych. Levy opowiada historię jamajskich rodzin, które poszukiwały lepszego życia. Jednak dla nich tego lepszego życia nie było. Przyszło im się zmierzyć ze ścianą okrucieństwa ze strony osób, które tak naprawdę chronili. Bo przecież rdzenni mieszkańcy kolonii mieli ogromny wkład w obronę terytorium brytyjskiego podczas drugiej wojny światowej. Brytyjczycy czuli się lepsi od imigrantów. Utrudniali przybyszom znalezienie mieszkania, zatrudniano wiele poniżej kwalifikacji, próbowano dokonywać segregacji rasowej w miejscach publicznych. Bohaterowie powieści są bardzo wyraziści i realistyczni. Każdy z nich pełni w książce ważną rolę i ma znaczenie w tworzeniu historii. Dostaliśmy zestawienie postaci przychylnych imigrantom (Queenie) , jak i ich wielkich przeciwników (Bernard). Przyglądamy się z odwagą i determinacją imigranci walczą o swoje życie i przyszłość jak Gilbert. A także przyglądamy się upadkowi dumnej Hortense, która nie potrafi odnaleźć się w nowym kraju, bo uważana jest jak inni Jamajczycy za zagrożenie. Dzięki licznym retrospekcją możemy ich lepiej poznać i przede wszystkim zrozumieć. Poznajemy ich motywacje i wiemy co nimi kieruje. Ich spotkanie można by pomyśleć, że wcale nie było przypadkowe. Miało ono uświadomić, że łatwo jest oceniać i fakt, że z łatwością przypisujemy ludziom cechy nawet ich nie znając. „Czarnuchy! Przyjmowałam do domu czarnuchów, i to w jego sąsiedztwie. Nie tylko ja, mieszkali również w innych domach wokół placu i nieco dalej na naszej ulicy. Pan Todd obawiał się – jak sam stwierdził – że zamienią to miejsce w dżunglę.” „Wysepka” to książka, która opowiada o części brytyjskiej historii. Z bliska pozwala nam poznać i zrozumień w jaki sposób UK stało się społeczeństwem wielu kultur. Jednak to co najważniejsze jej treść była, jest i będzie zawsze aktualna. Rasizm zawsze będzie istniał. Ludzie zawsze będą marzyć o lepszym życiu. Ludzie zawsze będą szukać swojego miejsca na Ziemi. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko zachęcić Was do przeczytania tej powieści. Jestem pewna, że się na niej nie zawiedziecie.