Wyspa słońca

Rosja 1917 rok, rewolucja październikowa wywróciła dotychczasowy ład do góry nogami. Teraz już nic nie jest takie samo, a strach o los siebie i bliskich staje się codziennością… W całej tej zawierusze trafiamy do N-ska, miejscowości nijakiej, takiej jak wiele innych. Poznajemy Michaiła Aleksandrowicza, który wraz z żoną Niną zaszywa się w N-sku, chowając się przed demonami przeszłości. Michaił to typ inteligenta, pisarz. Jednak w czasach, w których przyszło mu żyć, ciężko było mu cokolwiek wydać, mianowicie cenzura oraz pisanie „pod wzór” zabijało w bohaterze chęci i entuzjazm do pisania. Tymczasem jego żona pracuje w fabryce butów, na nocne zmiany. Oboje choć w młodości byli zakochani w sobie na zabój, teraz nie darzą się już tak żarliwym uczuciem. Wbrew pozorom to nie sama rewolucja się do tego przyczyniła, a strata dziecka… Jak potoczą się ich losy musicie przekonać się już sami. Historia bohaterów „Wyspy słońca” jest niezwykle gorzka, bolesna i do głębi poruszająca. Książka jest naprawdę dobrze napisana, jej styl jest bardzo dobrze dopasowany do charakteru powieści. Nadaje to książce niepowtarzalnego wyrazu, a czytając ją ma się wrażenie, że czyta się książki z gatunku klasyki. Na dodatek podobał mi się sposób, w jaki zostali przedstawieni bohaterowie, ci główni i ci drugoplanowi, każdy z nich był inny i wykazywał inne postawy. Wielobarwność bohaterów oraz brak wyidealizowania któregokolwiek z nich sprawił, że książka jest niezwykle prawdziwa w odbiorze, czytelnik ma poczucie, że bohaterowie, o których czyta są tak samo zbudowani z krwi i kości jak on. „Wyspa słońca” wzbudza w czytelniku wiele emocji, jednak raczej z rodzaju tych mniej przyjemnych, sięgając po ten tytuł trzeba być świadomym, że nie jest to lekka lektura. Niemniej jednak zdecydowanie warta przeczytania i przeżycia. Bardzo serdecznie polecam Wam ten tytuł!

Rewolucja nigdy nie jest łatwa, a po niej nastaje chaos, który jednych wynosi na szczyt a innych strąca z piedestału. Michaił Aleksandrowicz Flisow wraz z żoną Niną mieszka w N-sku. Miejscowości zapomnianej przez Boga. Znalazł się wraz z żoną w tym dziwnym dla niego miejscu wwyniku życiowych zawirowań i nie potrafi się odnaleźć, a jego serce zżera tęsknota za tym, co minione. Nina w nowej rzeczywistości funkcjonuje lepiej niż małżonek, a to dlatego, że wywodzi się z zupełnie innej warstwy społecznej. Czy bohaterowie przetrwają w piekle które zesłał im los? Czy uda im się odzyskać to na czym im zależy? Czy w miejscu, gdzie ludzie znikają nagle bez słowa i bez śladu znajdzie się miejsce na miłość? Tego dowiecie się czytając Wyspę Słońca. To bardzo trudna książka. Pełna bólu, cierpienia i zagubienia. Powieść o tym ,że niekiedy nie ma dobrych wyborów, a czasem trzeba zacząć życie na nowo. W powieści autorka wyjątkowo realnie oddała klimat Rosji w trakcie rewolucji, panującą biedę i brak dostępu do podstawowych dòbr. Ponadto otrzymujemy złożoną fabułę o miłości, intrygach i sekretach. Polecam miłośnikom ambitnej literatury.❤️

Porewolucyjne zawirowania w Rosji po 1917 roku powoli cichną. Życie dalej toczy się swoim rytmem, niestety nic już nie jest takie, jak kiedyś. Nie ma już starego świata - trzeba się odnaleźć w tym nowym, komunistycznym i pod żadnym pozorem się nie wychylać, nie zwrócić na siebie uwagi Władzy. Zmiana imienia i nazwiska też jest w tym wszystkim bardzo pomocna. Właśnie w takim świecie przychodzi żyć Michaiłowi Aleksandrowiczowi, który wraz z żoną próbuje zbudować swoje życie na nowo. Nie jest mu łatwo, pracuje jako pisarz, ale wszechobecna cenzura i brak perspektyw na przyszłość popychają go ku coraz bardziej destrukcyjnym zachowaniom. Jedynie wspomnienia o tym starym życiu, tym co było kiedyś, jeszcze utrzymują go na powierzchni. Tylko na jak długo…. . . „Wyspa słońca” to najnowsza powieść autorstwa Ewy Salwin. . To pełna bólu, goryczy, rozpaczy historia o ludziach, którzy na nowo próbują zbudować swój świat - na gruzach tego starego. Zmagają się z przeciwnościami losu, ale przede wszystkim systemem, który w każdej chwili może sobie o nich przypomnieć. . Mam bardzo mieszane uczucia co do tej powieści. I nie chodzi bynajmniej o tematykę - lubię książki związane z rewolucją rosyjską, ostatnimi carami i wszystkim tym, co działo się wtedy dookoła. Jednak tutaj nie poczułam tego „czegoś”. Nie polubiłam się z głównym bohaterem, który wg mnie postępował bardzo irracjonalnie, trwał w zawieszeniu, a momentami sam ściągał na siebie problemy. Również sama fabuła była nieco nudnawa. Więcej w niej było przeżyć wewnętrznych bohatera, wspomnień, niż wydarzeń, które w znaczny sposób pociągnęłyby akcję do przodu. Dopiero pod koniec zaczęło się co nieco dziać, ale dla mnie to i tak odrobinę za mało. Lubię powieści, w których jest akcja, ciekawe, znaczące zdarzenia, a ta okazała się jednak lekturą bardziej egzystencjonalną.

Zastanawiałeś/-aś się kiedyś ile cierpienia na przestrzeni lat musi znieść człowiek? Jak to jest żyć w ciągłym strachu o siebie i swoich bliskich? Ewa Salwin w swojej najnowszej książce „Wyspa słońca” kreśli portret człowieka udręczonego, zrezygnowanego i żyjącego w ciągłym strachu. Na kartach swej powieści przenosi nas do czasów, gdzie nie ma sprawiedliwości i szczęścia. Rewolucja w 1917 roku przyniosła ze sobą wyłącznie chaos i przemoc, a dramat ludzi o którym możemy przeczytać niejednokrotnie sprawia, że w oczach Czytelnika pojawiają się łzy. Autorce w sposób świetny udało się oddać klimat epoki i uczucie wszechogarniającego niepokoju o nadchodzące jutro. Cała powieść pozbawiona jest niesamowitych zwrotów akcji, a jej tempo jest nieśpieszne. Jednak najważniejsze jest to, że czytając tę powieść możemy odczuć cała paletę emocji. Wiele momentów przytłacza swoim nieszczęściem i wzbudza ogromne współczucie nad losem postaci. Ale czy to źle, że los jaki spotkał bohaterów intryguje i sprawia, że ciężko oderwać się od lektury? Oczywiście, że nie. W całej powieści najbardziej urzekli mnie bohaterowie. Ich kreacja jest po prostu genialna. Każda z postaci jest złożona, przepełniona prawdziwymi emocjami i determinacją. Przyglądamy się im codziennym dylematom, walce o siebie i swoich bliskich. Możemy zastanowić się nad sensem poszukiwania tożsamości, walki o miłość, zdrady, czy po prostu sensu życia. Tak naprawdę wiele momentów tej powieści skłania do refleksji i zastanowienia się jak terror może wpłynąć na ludzkie życie. „Wyspa słońca” to powieść, która zapada w pamięci. Jej język zachwyca i porusza, a treść zachwyci każdego, kto lubi powieści na kanwie prawdziwych wydarzeń.

Nowy ład, jaki nastąpił po rewolucji 1917r. przyniósł ze sobą przemoc, chaos, niepewność jutra. Dla Michaiła świat w którym przyszło mu żyć, stał się niczym klatka bez wyjścia. Wraz z żoną egzystują w obcym mieście, wśród obcych ludzi z których każdy może okazać się wrogiem sprzyjającym władzy proletariatu. Trzeba uważać na słowa, na najmniejszy gest czy nawet spojrzenie. Mężczyzna dorastający w innej rzeczywistości, brutalnie z niej wyrwany, wciąż nie może poradzić sobie z tą absurdalną codziennością. Ucieczka we wspomnienia bywa bolesna, ale to jedyne miejsce do którego władza nie ma wstępu. Chociaż.. gdyby odkryto kim naprawdę jest, czy raczej kim był Michaił Aleksandrowicz... "Wyspa słońca" autorstwa Ewy Salwin, to historia pełna smutku, bólu, niezgody na to, co jest i tęsknoty za tym, co było. Autorka otwiera przed nami umysł człowieka zagubionego w konfrontacji z życiem, jakie przyszło mu wieść. Rewolucja odebrała mu dom, najbliższych, a nawet tożsamość. Żyjąc w ciągłym napięciu, strachu, ze świadomością, że każdy dzień jest walką z wiatrakami, z nieludzkim systemem. W nieustannym poniżeniu przez warunki mieszkaniowe, głód czy uzależnienie od dobrej woli znienawidzonego Iwanowa. Przedstawiony przez autorkę obraz, uświadamia jaki wpływ na człowieka ma jego usytuowanie społeczne. Jaki wpływ na zachowanie może mieć nagły "awans" czy "spadek"na szczeblu klas społecznych. Jak, w nawet najbardziej upadlających sytuacjach, można zachować się po ludzku, można zachować twarz i godność. I co może przynieść moment, gdy postanowimy się poddać, nie mając już siły na walkę z przeciwnościami losu. Książka pani Ewy, to bardzo mądre i z głęboką treścią egzystencjonalne przesłanie zapadające na długo w umysł czytelnika. Polecam !!!