Za granicą

Weekend przy basenie to nie to samo, co urlop z prawdziwego zdarzenia, jaki zaplanowali w Chorwacji bohaterowie najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza „Za granicą”. Choć może i dobrze, bo nie chciałabym, aby i mój skończył się podobnie jak przygoda Darii i Marka. Co zdarzyło się za granicą, zostaje za granicą? Autor w sielankową atmosferę urlopowego wypoczynku wrzuca wiele przemyśleń, na które może nie było czasu w codziennej gonitwie, a może brakowało impulsu, który by je aktywował. Dla Darii, którą na wymarzonym urlopie mąż praktycznie porzuca dla pracy, takim zapalnikiem jest fascynująca para Szwedów. Kobieta zaczyna zdawać sobie sprawę, że to, co ma nie przynosi jej satysfakcji. Nigdy tak naprawdę nie odkryła swojego celu w życiu i nie uświadomiła sobie własnych potrzeb. Zawsze były one mniej ważne niż potrzeby i oczekiwania innych. Pod wpływem wakacyjnego impulsu, może trochę na złość mężowi egoiście, dla podbudowania własnego ego, a na pewno w wyniku ogromnej otwartości nowych znajomych kobieta pozwala sobie nie tylko na coraz odważniejsze myśli i fantazje, ale i czyny. Jak to się może skończyć? Od samego początku wiemy, że z morza zostaje wyłowione ciało, więc przynajmniej dla jednej osoby nie skończy się dobrze. Czy jednak rozwój wypadków i motywacje bohaterów mnie przekonały? Do momentu popełnienia zbrodni tak, bo zrozumiała jest chęć przeżycia na wakacjach czegoś szalonego, wartego wspominania choćby ktoś tego nie pochwalał, ale od tego momentu cała historia traci dla mnie sporo na wiarygodności. Miałam również odczucie niewyważenia obu części opowieści przedzielonych zbrodnią, z czego pierwsza jest znacznie bardziej rozbudowana, czasami niepotrzebnie, a druga potraktowana dość pobieżnie. A już na pewno zabrakło mi tu tych silnych emocji i niepokoju, które odczuwałam choćby przy „Żmijowisku” czy „Wyrwie”. Sporo w niej za to erotyzmu i wielu trafnych spostrzeżeń i przemyśleń dotyczących relacji w związku, ale po lekturze niemal wszystkich wcześniejszych książek Autora od "Za granicą" oczekiwałabym więcej niż tylko dobrej rozrywki.

Powieści Wojciecha Chmielarza bardzo sobie cenię. Cieszyłam się ogromnie, gdy okazało się, że będę miała okazję od razu przeczytać jego najnowszą powieść pt. „Za granicą”, która ukazała się 31 maja nakładem Wydawnictwa Marginesy. Młode małżeństwo z kilkuletnim synkiem udaje się na wymarzone, rodzinne wakacje do Chorwacji. Na miejscu poznają Szwedów: Johana i jego dużo młodszą, seksowną żoną Verę. Mimo, że ta para na początku wzbudza w nich niezbyt pozytywne odczucia w końcu się do niech przekonują. Zwłaszcza Daria, trochę pozostawiona sama sobie, bo mąż zajął się pracą, mimo, że obiecywał że urlop poświęci rodzinie, ulega fascynacji zupełnie inną od niej kobietą, jej mężem i ich podejściem do życia. Pewnego wieczoru sprawy jednak wymykają się spod kontroli i dochodzi do zdarzeń, które powodują, że o tych wakacjach trudno będzie zapomnieć. A ich wspomnienie prześladować ich będzie do końca życia… Książkę czyta się bardzo fajnie. Styl jest lekki i przyjemny. Autorowi świetnie udało się oddać klimat wakacyjnej Chorwacji. Upalne lato, niebieskie niebie, słońce, bezkresna plaża o może. Wydawać by się mogło beztroska i sielanka, a jednocześnie autor doskonale wykorzystał te elementy dziką przyrodę, naturę, morze do podsycenia napięcia i stworzenia atmosfery pełnej początkowo stłumionych, a potem aż kipiących emocji. Ciekawie wykreowani bohaterowie to kolejny plus tej książki. Marek to typowy pracoholik, mężczyzna w średnim wieku, który przed rozczarowującą codziennością, a trochę przed żoną i dzieckiem ucieka w pracę. Daria to obecnie przede wszystkim matka, trochę przytłoczona codziennością i tym, że przeważnie zostaje ze wszystkim sama. Liczyła na to, że na rodzinnym urlopie będzie inaczej, że to będzie ich wspólny czas, a jednocześnie kiedy ojciec będzie zajmować się synem, ona będzie miała też trochę czasu tylko dla siebie, by odpocząć i się zrelaksować. Jednak rzeczywistość okazała się taka jak zwykle, kobieta jest rozczarowana i wkurzona. I pewnie dlatego to co inne wydaje jej się takie egzotyczne i pociągające. Małżeństwo Szwedów funkcjonuje na zupełnie innych warunkach. Dużo starszy bogaty mężczyzna i jego dużo młodsza żona zdają się nie narzekać na nudę w życiu. Egzotyka, pożądanie i eksperymenty to elementy ich życia. Nic dziwnego, że kobiecie ta atmosfera się udzieli i sama zapragnie doświadczyć nowych rzeczy, poczuć nowe emocje, a przede wszystkim choć przez chwilę być inną osobą. Nie odpowiedzialną żoną i matką, która myśli o rodzinie, ale kobietą, dostrzegana, pożądaną, spontaniczną. Niestety zbyt późno zda sobie sprawę, że czasem nasze pragnienia mogą okazać się naszą zgubą. Jest to opowieść o opętaniu, pożądaniu i o tym, że często podążanie za swoimi pragnieniami może okazać się niebezpieczne. Tak naprawdę bowiem nigdy nie wiemy czego tak chcemy, póki tego nie doświadczymy. Gdyż bardzo często po fakcie okazuje się, że to co wydawało się być naszym pragnieniem, tak naprawdę było tylko kaprysem zmęczonego codziennością umysłu. Ale niestety tego co się wydarzy nie można już cofnąć… „Za granicą” to trzymająca w napięciu, pełna emocji opowieść, idealna na wakacje. Bardzo gorąco Wam ją polecam.

Zanim zaczęłam pisać opinię, zerknęłam na oceny. Niestety nie najlepiej to wygląda. I tu przeleciała mi przez głowę myśl: czy czytaliśmy tę samą książkę? A może po prostu ja lubię twórczość Wojciecha Chmielarza bardziej i nie potrafię być obiektywna? A może inni już się „przejedli” jego książkami? A może…? I tak można by gdybać w nieskończoność. Koniec końców – mnie się najnowsza powieść Chmielarza podobała. Upalne lato, bezkres chorwackiego nieba, beztroska plaża i morze – tak wygląda raj, do którego przyjeżdżają na wakacje Daria i Marek z synem. To pierwsze zdanie z okładki. Przeczytałam je ja, przeczytać może każdy. Po tym zdaniu trochę zgłupiałam i pomyślałam: no tak Chmielarz dojrzał. Koniec pewnej epoki. Nie będzie już społecznie zaangażowanych kryminałów, które tak lubię. Ależ można się pomylić… Zaczęłam czytać książkę i okazało się, że nie miałam racji. Zaczęło się dobrze, a później było tylko lepiej. Wspomniana para, Daria i Marek wyjeżdżają na wakacje do Chorwacji. Na miejscu poznają parę Szwedów, Johana i młodszą od niego, atrakcyjną Verę. Chmielarz przedstawia Polaka za granicą – Polaka, który nie jest rozrzutny i który nawet na wakacjach, jak pojawia się okazja do zarobku, to co robi? No tak!. Marek otrzymuje propozycję pracy i oczywiście musi z niej skorzystać, więc większość czasu spędza, nie z żoną na piaszczystej słonecznej plaży, tylko przed laptopem. Daria jest znudzona i samotna, i coraz bardziej zbliża się do nowo poznanych sąsiadów. Początkowa fascynacja przeradza się w pożądanie, atmosfera gęstnieje. Taki mamy obecnie trend w literaturze, że prawie każdy pisarz „łapie za pióro” i próbuje swoich sił, aby udowodnić całemu światu, że on/ona także jest w stanie napisać dobry tekst erotyczny. Wbrew pozorom to wcale nie jest takie łatwe. Nie mam oczywiście na myśli tych wszystkich książek powstających, jak grzyby po deszczu, które rozpoznać można po rozebranych okładkach, nie pozostawiających miejsca na wyobraźnię. Dobry tekst erotyczny, to nie powieść tylko wtręt, fragment, opis, rozdział… Chmielarz chyba nie miał z tym problemu, bo takie sceny w powieści „Za granicą” budowały się same i wynikały jasno z fabuły. Napięcie rosło z minuty na minutę i było tylko kwestią czasu, gdy to pęknie. Ogromnie dziwią mnie więc głosy, że Chmielarz napisał powieść pseudoerotyczną. Tak nie jest. „Za granicą” to kryminał, a momentami nawet thriller. Autor nie zapomniał o zbudowaniu portretów psychologicznych bohaterów i owszem jest wątek erotyczny, który w moim odczuciu w niczym nie przeszkadza. Akcja w książce płynie niespiesznie, świetnie budując atmosferę. Przekonuje mnie przedstawienie postaci i powolne opowiadanie historii. Jednak muszę przyznać rację wszystkim tym, którzy różnie się o tej książce wypowiadają w jednej kwestii – nie jest to najlepsza powieść Chmielarza. Porównując ją do najlepszego według mnie „Żmijowiska” wypada gorzej, ale przecież nie zawsze wszystko musi wychodzić na na piątkę z plusem. Uważam, że ciągle jest to fajny i godny polecenia Chmielarz, którego warto czytać. W końcu styl nadal ma bardzo czytelny, płynny i uporządkowany. Ciągle bardzo dobrze się czyta jego książki i wciąż są godne polecenia. Uważam że świetnie się składa, że akurat tego typu powieść zastała napisana właśnie teraz, gdy zbliżają się wakacje, bo na letni wypoczynek nada się idealnie. Tylko może nie bierzcie za bardzo do siebie treści, bo jednak wtedy z tego cudownego wypoczynku może nic nie wyjść – ci co przeczytają będą wiedzieli o czym napisałam. „Za granicą” oczywiście polecam może nie koniecznie wytrawnym „chmielarzoczytaczom” ale na pewno tym, którzy rozpoczynają przygodę z tym pisarzem. Na zachętę dodam jeszcze, że świetnie opisane zostały „fragmenty” Chorwacji – aż chciałoby się wsiąść w jakiś środek lokomocji i udać tam na wypoczynek.