Zagubiona pszczoła

Kochani chciałabym podzielić się dzisiaj wrażeniami których dostarczyła mi "Zagubiona pszczoła" Patrycji Żurek Autorka kolejny raz urzekła mnie tym razem historią Maciejki i Jacentego. Maciejka trafia do Mioduli przypadkiem ,wędrując fascynuje ją ta górska kraina położona wśród urokliwych wzgórz otoczona pięknymi łąkami i lasami. Coś ciągnie ją do tego miejsca? Przeznaczenie? Jacenty były policjant na emeryturze rozwija swoją pasję, kocha pszczoły, pracę przy nich ,marzy by przekazać swą wiedzę komuś kogo tak samo fascynują te pracowite owady. Fascynacja pszczołami która łączy tych dwoje , jest silniejsza od pracy w pensjonacie ,Maciejka każdego dnia wraca do Jacentego by nauczyć się czegoś nowego o tych wspaniałych owadach . Zbliżają się do siebie ale czy dane im będzie stworzyć coś takiego jak związek mimo dużej różnicy wieku ,traum które siedzą w nich głęboko I skrywanych tajemnic z przeszłości.... Nasi bohaterowie są wyjątkowymi ludźmi których los nie oszczędza, skrywają przed sobą swoje tajemnice ale tak jak każdy potrzebują akceptacji, miłości I zrozumienia. Są zagubieni boją się mówić głośno o tym co ich boli i czego pragną . Ich miłość do której boją się przyznać rozkwita... coraz lepiej czują się w swoim towarzystwie ale czy tak będzie zawsze ? Nie zdradzę nic więcej musicie poprostu przeczytać tą słodko gorzką historię która zachwyci was od pierwszej chwili. Z przyjemnością, niespiesznie, chłonełam każdy rozdział tej książki i cieszyłam się że ktoś chciał nam przekazać odrobinę swojej wiedzy na temat pracowitych pszczółek . Poczujecie sie zauroczeni wyjątkowością tego miejsca które zachwyci każdego i sprawi że przeniesiecie się do Mioduli i będziecie odkrywać pomału niespiesznie historie tego miejsca i ich bohaterów 👌 Autorka pisze piękne powieści które poruszają trudne tematy życiowe, pokazuje co ważne jest w naszym życiu, na pierwszym miejscu jest zawsze człowiek i wskazówki do tego by nie popełniać błędów tylko kierować się intuicją i sercem. Polecam ❤️

Refleksyjnie, wzruszająco, to pierwsze myśli po zamknięciu ostatniej strony. Bardzo podobało mi się osadzenie fabuły poza miastem, a pasja Jacentego, miłość do pszczół była elementem nierozłącznym tej opowieści, ale nie przytłaczała czytelnika. Przeciwnie, chłonęłam ciekawostki, wiadomości, które między wierszami podsyłała nam autorka. O bohaterach można by mówić długo, bo każdy z nich zasługuje na oddzielną książkę. Ciekawi, to mało powiedziane. O każdym dowiadujemy się sporo i dzięki szerszej perspektywie, możemy poznać przyczynę ich zachowania. To była wspaniała podróż do Mioduli, czujemy spokój, ale na chwilę, bo problemy bohaterów wciągają, a książkę czyta się jakże przyjemnie, mimo że tematy trudne. Relacje między małżonkami, jakby wypalone, beznamiętne, ale poprawne, bo tak jest łatwiej, bo tak trudno coś zmienić, znaleźć odwagę na szczerość. Rodzinne kłamstwa, ciągła rezygnacja z własnych pragnień, podporządkowanie się innym, nie może trwać wiecznie. Choroba psychiczna ukazana w bolesny sposób, bo inaczej się nie da. Człowiek może skrzywdzić drugiego człowieka, zatracić się w świecie chorej wyobraźni, irracjonalnym, ogłupiającym podejściem, przez co może zniszczyć najbliższe osoby. Pogubieni dorośli, dzieci, które podążają własną drogą, ale naznaczeni zachowaniem rodziców, pod wpływem nie zawsze ciepłych i dobrych relacji. Jedna miłość gaśnie, by zatliła się inna, jedna relacja rozrywa się na strzępy po to, by inna mogła się poskładać. „Zagubiona pszczoła” to niezwykła historia usadowiona w spokojniej miejscowości, która zaprasza łąkami, lasami i odgłosami bzyczących pszczół. Na każdym kroku widać ukłon w stronę przyrody zaznaczany przez autorkę. Niełatwa jest droga bohaterów. Każdy element fabuły był spójny, całość, która układa się w naszych głowach z małych sześciokątnych komórek, niczym plaster miodu jest dopracowana, bo każdy z bohaterów potrzebny. Smutna, refleksyjna, ale przez to i piękna, ta niespiesznie opowiedziana historia o relacjach międzyludzkich oraz cieniach i blaskach ludzkiej natury. Polecam serdecznie, historia zdecydowanie warta uwagi i zapewne zapadnie na długo w pamięci niejednej osoby.

„Zagubiona pszczoła” autorstwa Patrycji Żurek to niezwykle wciągająca historia. Historia dwójki ludzi po przejściach, których wydawałoby się dzieli wszystko, począwszy od przeszłości, światopoglądu, a przede wszystkim wieku, a którzy to właśnie razem postanowili zawalczyć o przyszłość i własne szczęście. . Nie jest to bynajmniej zwykły romans! To powieść o uczuciu, które rodzi się mimo przeciwności. O uczuciu, które buduje nowe na zgliszczach przeszłości. . Niezwykle ciekawa historia. Wciąga już od pierwszych stron. Jest tajemnica, nie wszystko okazuje się być takim, jakie wydaje się na początku - ale tym lepiej! Dzięki temu jest jeszcze ciekawiej. Razem z bohaterami musimy podjąć trudne decyzje, które to zaważą na ich przyszłości. Zwłaszcza, że to przeszłość daje mocno o sobie znać i bez zamknięcia pewnych etapów, nie uda się im pójść do przodu… . Powieść bardzo przypadła mi do gustu. Może nie do końca podobały mi się postawy i zachowania niektórych bohaterów, np. syna Jacentego, ale nie zaważyło to na mojej ogólnej ocenie. . Książka jest idealna dla każdego, szczególnie polecam ją teraz na zbliżające się długie letnie wieczory - na pewno umili Wam ten czas!