Zaklinacz tygrysów

Definicja książki idealnej dla Was to? Ja uwielbiam, kiedy książka jest przemyślana, pokazuje coś całkiem nowego, a dodatkowo ma nietuzinkowe ilustracje. Taką książką jest “Zaklinacz tygrysów” Rocha Urbaniaka od Wydawnictwa Dwukropek. Naczytałam się wiele pozytywnych recenzji odnośnie tej pozycji, a i moja nie będzie się wiele różnić. Dlaczego? Ponieważ ta książka to prawdziwe złoto. Co w niej dostajemy? Wszystko, co najlepsze: nowy, stworzony przez autora świat, tajemniczy, piękny, jednocześnie lekko przerażający, nieszablonowy, wspaniałe ilustracje, w których widać całe włożone w nie serce, feerię barw, mocne kolory, dokładność, oryginalny styl, historię, którą śledzi się z zapartym tchem, podróż tygrysa i grajka, poszukiwania odpowiedzi na wiele pytań, przesłanie dotyczące natury, która nie lubi więzienia. Fabuła “Zaklinacza tygrysów” rozpoczyna się w Najdalszej Zatoce, w momencie, kiedy wędrowny flecista rozpoczyna swój koncert. Po paru chwilach grania, na dachu budynku pojawia się tygrys. Nieokiełznany, zaczyna pustoszyć ulice, wzbudza strach w mieszkańcach. Na szczęście fleciście udaje się go uspokoić, a następnego dnia okazuje się, że tygrys niczego nie pamięta - nie wie nawet, jak się nazywa ani skąd pochodzi. W ten sposób właśnie rozpoczyna się przygoda, której celem jest znalezienie domu Tygrysa. Dwaj towarzysze podróży odwiedzają Wyspę Filozofów, Krawędź, poznają smutne historie ludzkości i natury. Jaki będzie finał tej przygody? “Zaklinacz tygrysów” to jedna z tych książek, po które naprawdę warto sięgnąć. Historia napisana jest w malowniczy sposób, zabiera czytelnika daleko od miejsca, w którym obecnie się znajduje, a piękne ilustracje Rocha Urbaniaka skutecznie pobudzają wyobraźnię. Totalna perełka. A przekaz? Nawet, jeśli człowiek ma dobre intencje i chce uchronić naturę przed niekorzystnym wpływem innych ludzi, ona nienawidzi stagnacji, nie da się zamknąć, niczym w więzieniu. Zawsze będzie szukała drogi do swojego naturalnego środowiska.

Ari to wędrowny mistrz fletu. Pewnego dnia daje występ w Najdalszej Zatoce – miejscu, w którym kończy się świat. Nagle przerywa grę, gdy znikąd pojawia się… Tygrys. Zły i agresywny tygrys, który demoluje miasteczko i atakuje ludzi. Ariemu jednak udaje się uspokoić dziką bestię swoją muzyką. Takim sposobem dowiaduje się, że tygrys po prostu stracił pamięć – nie pamięta, kim jest ani skąd pochodzi. Muzyk postanawia mu pomóc i takim sposobem obaj ruszają w wielką przygodę. Odkryją podczas niej wiele prawd o świecie, ale też o sobie samych… Czy tygrysowi uda się odzyskać pamięć? Kogo spotkają na swojej drodze? Jaka jest prawda i… czym właściwie ona jest? Roch Urbaniak stworzył historię niezwykłą. Historię z pogranicza jawy i snu, która jednocześnie zachwyca swoim wnętrzem. Autor nie jest pisarzem z zawodu, ale mimo wszystko jego opowieść tworzy spójną, piękną całość. Przygoda Ariego i tygrysa są tylko pretekstem do pokazania problemów społecznych, takich jak między innymi zanieczyszczenie środowiska czy walka o swoje prawa. Zostało to pokazane w sposób zrozumiały dla młodszego czytelnika, a jednocześnie taki, że starszych skłania do przemyśleń. I to właśnie nazywam dobrą książką; każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Coś innego, ale zawsze wartościowego. „Zaklinacz Tygrysów” to pozycja pięknie zilustrowana. Obrazy są szczegółowe, bardzo dokładne oraz poruszające wyobraźnię. Żywe kolory zastosowane w nich przyciągają wzrok, jednocześnie pomagając czytelnikowi w wizualizowaniu sobie danego miejsca czy postaci. Roch Urbaniak to człowiek o wielkiej wyobraźni. Cóż, niektórymi z rysunków mam aż ochotę wytapetować sobie pokój! Dobrym wyjściem było też zastosowanie mapy świata przedstawionego jako wklejki . Dzięki temu można śledzić podróż Ariego i tygrysa, dostrzegając miejsca, które ominęli. Muszę przyznać, że także fabuła jest bardzo ciekawa. Opowiada o poszukiwaniu swojego domu, dbaniu o przyrodę i rodzącej się przyjaźni pomiędzy bohaterami. Nie jest to skomplikowana opowieść, ale mimo to ma w sobie coś, co chwyta za serce. Postacie łatwo polubić i zrozumieć, chociaż czasem ich wypowiedzi są bardzo filozoficzne. Dlatego też nie sądzę, aby młodsze dzieci zrozumiały przekaz tej historii. Może być to dla nich opowieść trochę za trudna. Moim zdaniem osiem i więcej lat to odpowiedni wiek, aby ją poznać. Wtedy w pełni zrozumie się morał książki. „Zaklinacz Tygrysów” to taka historia, która zmusza do przemyśleń. Czy to, kim i skąd jesteśmy, określa nasze powołanie? Kiedy wolna wola może zaszkodzić innym? Czy istnieje coś takiego jak obiektywizm w naszym świecie? Takie pytania zadawałam sobie podczas lektury. Przyznam, że na niektóre wciąż nie znalazłam odpowiedzi. Mimo to wiem jedno – ta opowieść wzrusza, zostaje w głowie i naprawdę potrafi oczarować. Warto się z nią zapoznać, nie tylko z powodu pięknych ilustracji, ale także dla niepowtarzalnej historii z pogranicza jawy i snu. Bardzo polecam!