Zapomniane na śmierć

Wiecie, ja to czasami nie rozumiem ludzi. Autorka tutaj bardzo fajnie podkreśliła jedno zdarzenie. Niby każdy z nas boi się śmierci i nie może patrzeć na ludzkie zwłoki. Jest sporo sugestii na temat odejścia, tym bardziej w formie morderstwa, kiedy zwłoki przeważnie są okaleczone. I każdy tam bardzo boi się widoku śmierci, a kiedy tylko ma sposobność, to pierwszy leci, żeby tego trupa zobaczyć. Potrafią gapić się w nieskończoność i ponownie powtarzać jak niemiły był to widok. No ale po co w takim razie tam idą? Więc w końcu nie lubią takich widoków, czy zwyczajnie okłamują wszystkich dookoła? Właśnie za to lubię książki autorki, bo ona nie ważne, że w książce, ale zawsze pokazuje ten prawdziwy świat. Te w którym każdy ma swoje tajemnice i grzechy na sumieniu. Ten w którym ludzie nie mają pieniędzy i żyjąc nadzieją robią to, co potrafią, byleby tylko uzyskać jakieś drobne pieniądze. Oni nie czekają na cud, tylko zakasują podarte rękawy i starają się utrzymać na powierzchni. W książce kobieta robiła kwiaty z papieru, a niedaleko mnie w mieście starsza kobieta robi zajączki i jajeczka z wełny. Zawsze przed Wielkanocą je sprzedaje po 15 zł i choć niektórzy krzyczą czasami, że to drogo, to jednak nikt nie patrzy na jej dłonie wykręcone artretyzmem, które pomimo przeszkód życiowych, wciąż starają się robić cokolwiek, by czuć się potrzebnym i dorobić do emerytury, która pokrywa tylko koszty jej leków. Wracając do książki, kobieta, która robiła papierowe kwiaty została zamordowana. Policja domyśla się, że nie było to na tle rabunkowym, tylko w celu zabrania jej ważnego notesu w którym spisywała nielegalne rzeczy, które ujrzała. Służąc organom sprawiedliwości, zapłaciła najwyższą cenę. Jednak by dodatkowo urozmaicić dzień policji, na placu budowy zostają odnalezione tym razem szczątki innego człowieka. Wraz z tym odkryte zostają inne sekrety o których nie wiadomo było od bardzo wielu lat. Rośnie zatem pytanie, czy te niby oddzielne sprawy, mogą się jakoś ze sobą łączyć? Jeżeli lubicie dokładne opisy zbrodni, oraz zamordowanych osób, to przeczytajcie tą książkę. Autorka w delikatniejszy sposób przekazywała złe informacje, jakby oddawała szacunek tym, których już nie było. Ma ciepły styl pisarski i lubi szczegółowe kadry, które bardzo działają na naszą wyobraźnię. Pisze ciekawie i z klasą, szczerze zaznaczając ważne aspekty człowieczeństwa. Zwróćcie tylko uwagę, że to seria, więc mamy upływ czasu, drobne wspominki do wcześniejszych tomów, lecz nie sprawiały, że czegoś mi brakowało. Bardziej siało zaciekawienie. Świetny kryminał, bardzo polecam:-)

„Zapomniane na śmierć” to kolejny tom z tego cyklu. Tym razem detektyw zabójstw Eve Dallas będzie szukać mordercy ciała pewnej kobiety, która zamian za drobne rozdawała papierowe kwiaty. Jej ciało zostało znalezione w kontenerze na śmieci. Kobieta nie miała adresu zamieszkania, ale za to donosiła policji o naruszeniu prawa przez innych. Podczas prowadzenia śledztwa okazuje się, że zniknął notes, w którym zamordowana prowadziła zapiski o przestępcach. Chwilę później nasza pani detektyw dostaje drugie wezwanie dotyczące znalezienia zwłok na placu budowy. Wszystko komplikuje się gdy odkrywa, że plac budowy należy do jej bogatego męża, Roark’a. Oba morderstwa dzieli około 30 lat. Czy coś je łączy? Nie jestem fanką Nory Roberts. Czytałam do tej pory może dwie książki. „Zapomniane na śmierć” jednak wciągnęło mnie od pierwszych stron. Uwielbiam gdy thrillery i kryminały maja swój specyficzny, mroczny klimat, który sprawia, że czuje się dreszczyk i napięcie. I tak właśnie jest w przypadku tej książki. A do tego jeśli dodamy lekki styl autorki to książka staje się nie tylko wciągająca, ale również czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Akcja książki dzieje się w niedalekiej przyszłości, co muszę przyznać, że jest ciekawym pomysłem, bo chyba thrillera osadzonego w przyszłości jeszcze nie czytałam. Jeśli jeszcze nie znacie tej serii, to bardzo polecam „Zapomniane na śmierć”. Akcja książki ma swoje tempo. Nie jest zbyt dynamiczna, ale nie znaczy to, że lektura jest nudna.

Nie roszczę sobie żadnych praw do nazywania siebie znawcą od Nory Roberts. Prawdę mówiąc przeczytałam, spośród jej wielu książek, tylko jedną. Teraz to moje drugie z nią spotkanie i co ciekawe, trafiłam na 53. tom serii Oblicza śmierci. Nawet nie wiedziałam o istnieniu takiego cyklu, no ale ja do niedawna sądziłam, że Roberts to tylko ckliwe romansidła. Można się pomylić. W trakcie lektury nie czułam żebym cokolwiek straciła, z czego wnoszę, że każdy z tych tomów można czytać jako samodzielną książkę. I dobrze, bo faktycznie trudno byłoby uzbierać całą serię. Nowy Jork. Rok 2061. Główna bohaterka, porucznik z wydziału zabójstw Eve Dallas, zostaje wezwana na miejsce morderstwa. Ofiarą jest bezdomna kobieta, której zmaltretowane ciało wyrzucono do śmietnika, jak coś zbędnego, niepotrzebnego. Kobieta nosi na sobie ślady znęcania sprzed wielu lat. Widać, że nie miała łatwo w życiu. Prawie w tym samym momencie dostaje wezwanie na trwającą budowę, w trakcie której odkryte zostają szczątki szkieletu kobiety i jej płodu. Sprawę może utrudniać fakt, że druga ofiara została znaleziona w miejscu należącym do męża Eve, Roarke’a. Obie zbrodnie dzieli około trzydziestu lat; łączy bliskość ich popełnienia. Czy to możliwe, że jeszcze coś je łączy? Należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz: pierwsza ofiara była bezdomna, uboga; druga, sprzed lat najprawdopodobniej majętna. Przyznam, że Nora Roberts pisząca jako J.D. Robb futurystyczny kryminał, troszkę fantastyczny, bo wkraczamy w przyszłość również mnie przekonuje. Może nie na tyle żebym od razu miała zamiar nadrobić całą tę serię, która chyba obecnie ma już 68 tomów. Ale z pewnością jeśli któraś z książek wpadnie mi w ręce, to przeczytam. Poza tym, że przyjdzie nam oglądać całkiem przyzwoicie prowadzone śledztwo, to w tej książce spotkamy się z rażącymi kontrastami (które mogą nosić znamiona dualizmów): biedni – bogaci; miłość – nienawiść. Zażyłość między kobietą a mężczyzną. Ale również napięcie między Ameryką a zagranicą. To wszystko jest w tej książce i nie trzeba się wcale za bardzo wczytywać. Wydarzenia odbijają się w niej echem, a może nie tylko echem. Niezła powieść. Nie tylko dla wielbicieli kryminałów.

„Zapomniane na śmierć” to moje kolejne już spotkanie z kryminalną twórczością Nory Roberts, która tę wersję siebie wydaje pod pseudonimem J. D. Robb. Jest to już 53 tom cyklu Oblicza śmierci! Niemniej jednak każdy z nich można czytać, jako oddzielną część, choć niewielkie powiązania występują pomiędzy bohaterami, to nie tworzy to większego problemu. Przyznam szczerze, że autorka w tym tytule nieco mnie zaskoczyła, bowiem wprowadziła do historii nieco fantastyki. Początkowo byłam tym przerażona, gdyż nie jest to mój ulubiony gatunek, ale moje obawy były zupełnie niepotrzebne. Akcja powieści dzieje się bowiem w dwóch przestrzeniach czasowych, z których pierwsza to rok 2024, co jest w książce przeszłością, a także w przyszłości za około 40 lat! Autorka przystosowała wszystkie wydarzenia, jakoby miały miejsce w przyszłości. Dokładnie jak w mojej wizji przyszłości, samochody, które potrafią latać — już od dzieciństwa tak sobie właśnie wyobrażałam przyszłość! W książce porucznik Eve Dallas mierzy się z dwoma zbrodniami. W pierwszej z nich ciało bezdomnej kobiety zostało znalezione w pojemniku na śmieci. Druga to odnalezione szczątki kobiety wraz z niemowlęciem, które prawdopodobnie nie zdążyło się narodzić, a zmarło wskutek śmierci matki. Dwie zbrodnie, które dzieli wiele lat, odkryte w tym samym czasie oraz to nieopuszczające Panią Porucznik przeczucie, że te dwie sprawy się ze sobą łączą. Z tego nie mogło powstać nic innego, jak trzymająca w napięciu historia, którą mimo sporej objętości jest przez czytelnika dosłownie pochłaniana! Jak na mistrzynię romansów przystało w tej historii, również nie zabrakło wątka miłosnego, choć przyznaję, że był on dosłownie znikomy! Całość książki potrafi zaciekawić czytelnika. Trudne tematy rodzinne, które autorka poruszyła, są obecne ciągle w życiu ludzi, dlatego tak chętnie o nich czytamy. Rodzinnych sekretów bowiem nie brakuje chyba w żadnym domu. Każda rodzina skrywa mniejsze, czy większe sekrety. Dodatkowo przewijająca się mafia i deweloperskie środowisko, które również intryguje! Dla mnie ta książka zdecydowanie na plus! Bardzo polecam zarówno tym, którzy serię już poznali, jak i kochają, jak również tym, którzy jeszcze nie poznali mrocznego oblicza królowej romansów!