Zła

Decydując się na zrecenzowanie tej książki, liczyłam na coś, co wstrząśnie moim światem. Przedstawi walkę kobiety o swoje życie i życie najbliższych… czy wiedziałam, że są tam sceny erotyczne? Oczywiście. Czy mimo tego się zdecydowałam? Jak widać… czy żałuję? Jarosław Derkowski zainspirowany muzyką The Tiger Lillies postanowił stworzyć historię Dominiki, właścicielki domu uciech dla dorosłych, jej rodziny i… mroku, który czai się w najbardziej zagrzebanych zakątkach ludzkiego umysłu. Początkowo czytało się szybko. Płynęłam przez ten tekst stwierdziwszy, że autor mógłby napisać coś z większym potencjałem. Od razu można wyczuć, że jest stworzony do zbierania przypadkowych słów i składania ich w piękne frazesy. Niestety tutaj tematyka była taka jaka była — i też można było zrobić z tego naprawdę dobrą książkę. Strasznie żałuję, że potencjał nie został do końca wykorzystany. „Chciałaby uciec, zatracić się w zemście i problemach dnia codziennego. Wie, że to jednak samo się nie rozwiąże, że musi jakoś stawić temu czoła. Chce jej się wyć, krzyczeć i bić, i drapać jest wściekła na świat. Może na Boga. Może gdyby w niego wierzyła, wściekłaby się na niego, może wtedy wszystko byłoby łatwiejsze. O ileż łatwiej żyje się tym, którzy mogą zrzucić odpowiedzialność na Stwórcę. Jednak to ona czuje się stwórcą, to ona stworzyła to miejsce i to życie, więc musi sama się z tym zmierzyć”. Derkowskiemu zabrakło dobrego wsparcia, jeśli chodzi o tekst książki. Kogoś, kto przeczytał by raz, drugi, wytknął błędy, pomógł… Sceny erotyczne są dla mnie trochę zbyt dosadnie opisane, plus mamy tutaj wszelkie perwersje przemycone między wersami. Czego nie wywnioskowałabym po okładce. Po rozmowie z samym autorem otrzymałam odpowiedź, że chciał wywołać dyskomfort i skrajne emocje, ból samego czytania. I wiecie co? Udało mu się. Do połowy naprawdę czytało mi się lekko, z ciekawością, były nawet łzy, a później było gorzej… Skończyłam ją, bo byłam bardzo ciekawa jak potoczy się sprawa Dominiki. Cieszę się, że to zrobiłam, bo ostatnie strony rozwalają wszystko… Mam wrażenie, że ta książka TAKA MIAŁA BYĆ. Zła. Brudna. Odstręczająca. Możemy tutaj znaleźć mnóstwo nawiązań do ludzkich zachowań, lęków, nadziei, wierzeń, bólu i samotności (masa treści, która mogła być rozpisana na więcej stron i kilka wątków, które można było usunąć, ale jak sam autor przyznaje, chciał zachować pewną koncepcję związaną z piosenkami The Tiger Lillies). Złą skończyłam mniej więcej tydzień temu, ale musiałam ją przemyśleć. Są tutaj wątki, których bym nie poleciła, ale sama makabra jaka wynika z tej historii ma w sobie coś pociągającego, co sprawia, że chce się poznać całość. Sama nie wiem, czy ta książka jest tylko tytułową „ZŁĄ” czy również jej środek… ale z pewnością wywarła na mnie wrażenie, które zostanie ze mną długo. Jeśli o to naprawdę chodziło autorowi — to gratuluję. Wiem dwie rzeczy. Po pierwsze: jeśli Derkowski jeszcze coś napisze, a liczę, że będzie to porządnie przygotowany tekst z ciekawą fabułą, to zdecydowanie przeczytam. Po drugie: jeśli lubicie dziwne/inne/odjechane książki to polecam, jeśli nie, to nie sięgajcie. Ilu ludzi, tyle opinii. Chce jednak pogratulować autorowi, bo wydanie książki nie jest czymś prostym. Przekazanie w niej treści, które mają zmusić nas do myślenia — również nie. Pamiętajcie o tym, oceniając twórczość innych. Jako czytelnik marzę jednak o tym, żeby książki były przemyślane i odpowiednio przygotowane przed wydrukiem, bo wiecie ;) dwie strony powinny być ukontentowane.

Jeśli szukacie ekstremalnych wrażeń to w "Złej" z pewnością je znajdziecie. Jeśli nie przerażają was soczyste opisy ludzkiego cierpienia, a proza budząca lęk i wywołująca pełne spektrum emocji oraz jednocześnie niebezpiecznie pociągająca, wpisuje się w krąg waszych czytelniczych upodobań to książka dla was. "Zła" to dość nieoczywista książka o ludzkiej brzydocie, która i fascynuje, i pociąga. Brzydocie duszy i brzydocie ciała. Brzydocie będącej przeciwieństwem piękna, brzydocie życia. Jarosław Derkowski oddaje bowiem w ręce czytelnika opowieść skąpaną w plugastwie naszej egzystencji, wywołującą szeroki wachlarz emocji, od wstrętu i strachu po słodycz niepowtarzalnej matczynej miłości. Nie jest łatwo zagłębić się w ten świat, ale też nie da się tej książki odłożyć z powrotem na półkę. Losy Dominiki i jej przybytku rozkoszy przyciągają jak magnes i nie sposób od tej pokusy uciec. Klub Tygrysia Lilia, w którym można mieć praktycznie wszystko za odpowiednią cenę to powieściowe jądro świata przedstawionego, w którym czytelnik znajdzie poczet charakterystycznych postaci. Począwszy od wszelakich Kowalskich, Śliskich i Krzychów, którzy potrafią do każdej zdrady stworzyć odpowiednią filozofię, a skończywszy na duchownym homoseksualiście, zakochanym w męskiej prostytutce. Dużo w tej książce scen niegrzecznego seksu, dużo przełamywania tabu w temacie cielesności i dużo brutalnej prawdy o mrocznej części naszej duszy. Autor uderza w podstawy naszego mniemania o wyjątkowości ludzkiego gatunku, obnażając najniższe instynkty, jakimi najczęściej się kierujemy. Debiut Jarosława Derkowskiego można odczytywać na dwóch płaszczyznach i to czyni jej lekturę intrygującą oraz angażującą nasze zmysły. Otóż właściwa fabularna warstwa oscyluje wokół obrazu matki z traumatycznym dzieciństwem, która nie ochroniła przed podobną tragedią własnej córki, a co za tym idzie, wymierza adekwatną do czynu zemstę. I tutaj w zakończeniu autor poprzez umiejętnie wprowadzony plot twist, wywraca obraz całej tej historii do góry nogami. Wielkie brawa za taki pomysł i za szczyptę surrealizmu. Istnieje jednak jeszcze coś, czyli warstwa będąca swoistym traktatem o złu, o jego genezie i przyczynach. Tutaj czytelnik pozostaje z wieloma pytaniami, na które sam musi sobie odpowiedzieć, co okazuje się sporym wyzwaniem, bo książka dotyka między innymi tematu dominacji mężczyzn nad kobietami, czy też zepsucia kościoła katolickiego. "Zła" nie jest łatwą i przyjemną książką, a wręcz przeciwnie. Jej lekturę trzeba sobie dozować, bo ogrom makabry, jaką Jarosław Derkowski serwuje czytelnikom, jest porażający. Historia Dominiki, równie mocno przyciąga, co odpycha, podobnie jak psychodeliczny klimat tej opowieści, odczuwalny niemal od pierwszej do ostatniej strony. Taka nieoczywista proza, pełna popkulturowych nawiązań, bardzo mocno do mnie trafia.

"Zła" Jarosław Derkowski Wydawnictwo: Novae Res Premiera: 18.1o.2o23 Dominika Żmija to kobieta z przeszłością. Teraz jest właścicielką hotelu i domu publicznego. Jest również matką czterech córek. Dla swoich córek chciałaby jak najlepszego życia, jednocześnie wprowadza je w młodym wieku w swój świat. W świat w którym mężczyźni nie szanują kobiet, uważają, że skoro mają pieniądze wolno im wszystko. Życie kobiety i jej córek jest dość spokojne. Zmienia się to po jednym z bankietów zorganizowanych przez Dominikę. Kobieta musi walczy aby zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie. Co wydarzyło się podczas bankietu? Jaki życie czeka na młode dziewczyny? Czy Dominika jest dobrą matką? Hmmm od czego zacząć swoją opinię? Zacznę od tego iż, opis tej książki mnie zainteresowała, jednak miałam obawy czy odnajdę się w jej treści. Mimo iż przypisane do tej książki katagorie to kryminał/sensacja/ thriller to jednak sugerując się okładką założyłam, że będą tam również wątki fantasy. Gdy zaczęłam czytać okazało się, że ta książka z fantastyką nie ma nic wspólnego. Nie ukrywam, że byłam tym faktem zaskoczona, ale nie rozczarowana. Kolejnym zaskoczeniem była dla mnie postać Dominiki. Przez całą czytaną treść miałam mieszane uczucia dotyczące jej osoby. Z jednej strony Dominika jest dobra matka chce dla swoich córek wszystko co najlepsze, chciała zapewnić im dom i dostatnie życie, jednak czy życie w burdelu jest odpowiednie dla dorastających dziewczyn? Czy to miejsce można nazwać domem? Dominikę potepiałam wielokrotnie. Ale czy ktokolwiek ma prawo kogoś potępiać? Ta książka to również wiele postaci. Każda z nim ma swoje życie, swoje problemy, swoje sekrety i swoje pragnienia. Ich życie to pasmo kłamstw. Z wierzchu porządni ludzie w środku ukryte demony i kontrowersyjne pragnienia. "Zła" to orginalna fabuła. Zawiera w sobie dużo opisów za którymi nie przepadam, lecz w tym przypadku były napisane w ciekawy sposób i czytało mi się je naprawdę dobrze. Akcja tej książki nie pędzi , każdy wątek jest dokładnie i dość szczegółowo opisany, jednoczenie zawiera w sobie ciekawe i zaskakujące zwroty akcji a w całej książce naprawdę dużo się działo. To co wydarzyło się w tej książce od momentu bankietu wbiło mnie w fotel. Często czytałam ją z zapartym tchem i niedowierzaniem. A takiego zakończenia, jaki zaserwował nam autor w ogóle się nie spodziewałam. Przecież życie Dominiki wywarło na mnie tyle sprzecznych emocji a tu coś takiego? "Zła" zawiera kontrowersyjne treści. Tematy które obecne są w życiu lecz często są przemilczane, ukrywane lub potępiane. Zawiarała w sobie również mocno erotyczne jak i brutalne sceny. Zdecydowanie ta książka nie będzie dla każdego. Jednak trzeba przyznać, że autor potrafi wzbudzić w czytelniku zainteresowanie. Do tego ma przyjemny w odbiorze styl pisania. Ja po przeczytaniu tej książki czułam się trochę oszołomiona ale w pozytywnym słowa tego znaczeniu. Zdecydowanie polecam sięgnąć po tę książkę. Autorowi gratuluję debiutu i dziękuję za egzemplarz książki do recenzji.

Według mnie książka jest prawdziwą grą psychologiczną. Narrator bowiem zanim cokolwiek nam przekaże, uzmysławia nam plusy i minusy tej sytuacji. Jest brutalnie szczery i nazywa rzeczy po imieniu. Widzi, że ludzie często zakładają na twarz maski, które zmieniają w zależności w jakim towarzystwie przebywają. W tym wypadku mówi o dzieciach, które dla rodziców mają inną maskę, w szkole zmienia się ponownie i trzecia to jest ta o której zazwyczaj wie tylko sama postać. Ukazuje nam przykłady życia w rutynie na podstawie zachowań swoich bohaterów. Tłumaczy w jaki sposób człowiek widzi drugiego człowieka i dlaczego tym samym wzrokiem nie mierzy samego siebie. Pisze o tym, że rodzice kpią ze strachu swoich dzieci, podczas gdy sami będąc dzieckiem tego się właśnie bali. W zaklętej historii podsuwa nam sytuacje w których być może nieświadomie krzywdzimy innych. To coś na podstawie cytatu ,, Kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamień". Dla mnie to opowieść o grzechach sumienia z przypomnieniem o spowiedzi do której dostąpić można w każdej chwili. Może na początku nieco dziwnie jest napisana, lecz po kilku stronach dopiero dociera do naszego mózgu o czym czytamy. Nikt z nas nie lubi być oceniany, więc jakim prawem sami robimy to innym? To pozycja w której bohaterzy są przedstawieni bardzo dobrze, choć w większości od strony psychologicznej, tak, jak widzą ich inni. Poznając Dominikę możemy jej tylko współczuć z uwagi na trudne dzieciństwo i podziwiać ją, że mimo czwórki dzieci stanęła na nogach i otworzyła swój własny biznes. Ktoś powie, że dom publiczny nie jest odpowiednim miejscem dla dzieci, ani jako praca, lecz czy my ze swojej pracy jesteśmy dumni? Dodam jeszcze, że dzieci nie są małe, a sama Dominika nauczyła je by potrafiły o siebie zadbać. W pewnym momencie ktoś dokonuje gwałtu na jednej z jej córek,a ona postanawia się zemścić. I tutaj chcę dodać, że autor wręcz wymaga od nas, byśmy ocenili zachowanie bohaterki, a by nam to wszystko utrudnić w pierwszej połowie bardziej pokazuje ją jako złą i zawziętą, gdzie liczą się dla niej tylko zarobki. W drugiej połowie jest nieco przekierowana na drugą stronę, choć dla mnie to nie były argumenty. Według mnie jest zła, gdyż ja dziewictwa własnego dziecka nie przeliczyłabym na złotówki:-( Przygotujcie się zatem na narkotyki, machlojki, wulgaryzmy, brutalne opisy gwałtu i wszystkiego, co zawiera thriller psychologiczny z dodatkiem horroru. Ona zmieni wasze myślenie i złamie psychikę, poważnie.