Zła mamusia

Jestem naprawdę zaskoczona, że w tak nie pozornej książce znalazłam cały ogrom wskazówek i rad, do których warto i nieraz trzeba się stosować. Pierwszą z nich jaka mi się nasunęła podczas czytania, to nie dbanie o siebie w ciąży. Matki zapominają, że nosząc w sobie życie i za nie są odpowiedzialne. Kim z pewnością nie jest matką idealną. Jest zmęczona życiem, dzieci mają innych ojców, a na dodatek niedługo będzie rodzić. Jest wiele spraw, które ją denerwują, choćby i nawet obecny partner i jego karcący wzrok na każdą rzecz, którą by nie zrobiła. Choć czasami miło się wypowiada o dzieciach, to jednak nie zdaje sobie sprawy, że nic, co dobre, nie musi trwać wiecznie. Córeczka Kim ma pięć lat i początkowo wygląda na przesłodką. Z drugiej perspektywy znamy myśli, marzenia i przeszłość obcej kobiety, która z braku własnych pociech zapragnęła mieć własne. Najlepiej od razu. Kiedy więc widzi jak kobieta w ciąży lekceważy swoje potomstwo, nie zastanawia się dwa razy, tylko instynktownie porywa pięciolatkę. I tutaj chciałam zauważyć, że media często podają nam wiadomości na podstawie tego, co najlepiej się sprzeda. Zamiast jej pomóc, oczerniają jej zachowanie, robią zdjęcia z ukrycia, by ukazać jak okropną jest matką i tylko czekają na każde potknięcie, by je opisać, zwiększyć do rangi skandalu i podsycać każdego dnia, by obroty rosły. Każą płakać na żądanie, bo tak wypada. Każą odpowiednio się ubrać, bo będzie się bardziej wiarygodnym. Każą opowiadać historie życia, niczym z najlepszego filmu, bo podobno widzowie lubią się wzruszać. Tylko że to wszystko męczy Kim. On wie, że jest nieidealna, ale nie chce takiej nagonki. Choć nie zawsze jest w pełni uczuć do zaginionego dziecka, to jednak chce by się znalazła. W głowie przelatują jej różne scenariusze, nawet życzy śmierci dziecku, jeśli ktoś je katuje i wciąż sprawia ból. Tych opisów uczuć jest dużo i co kolejne to różne. Bardzo często będziemy mieli o niej inne zdanie, ilekroć nadejdzie jej kolej wypowiadania się. Pewnie jesteście ciekawi jak wygląda porwana matka i jej nowe dziecko? Z pewnością nie tak wyobrażała sobie posiadanie dziecka. Im dłużej z nią przebywa, tym bardziej jej priorytety się zmieniają. Wszystko przez to, że porwana nie jest zwykłą pięciolatką... Pozwólcie, że w tym miejscu urwę. Wiem jak ważne jest czytanie książki, kiedy nie do końca zna się jej losy. Nadmienię tylko, że faktycznie obie ,,matki" nie mają łatwo. Każda z nich podobnie widziała macieżyństwo i każdą spotyka niespodzianka. Autorka pokazała w jak zakłamanym można żyć świecie i co dla kogo się liczy. Jakikolwiek wątek jest tutaj rozpoczęty, to czytamy go z zapartym tchem. Im dalej, tym nowych faktów pojawia się więcej i one zmieniają nasz punkt widzenia. Niestety dzieci często biorą przykład z rodziców czy opiekunów i papugują najczęściej te złe rzeczy. Poruszony też został motyw adopcji i klimatyzacji takiego dziecka w nowej rodzinie. Autorka podkreśliła, że najchętniej wydajemy osądy na temat osób, których w ogóle nie znamy. Plotki lubią zaczynać się od suchych faktów z czego każdy czuje się zmobilizowany do tego, by coś od siebie dodać. Końcowa forma takiej informacji często zupełnie odbiega od jej początku, żeby nie powiedzieć prawdy, gdyż w niej nie zawsze ją znajdziecie. Uwielbiam czytać książki tej pisarki, gdyż ona opisując wymyślonych bohaterów, dodaje do tego prawdziwe wydarzenia bądź sytuacje, które kiedyś miały miejsce. Jej książki należy czytać pomiędzy wierszami, choć nieraz trudno coś wychwycić tak bardzo te wydarzenia nas pochłaniają. Książkę mamy opisaną z punktu widzenia różnych postaci i to dzięki temu widzimy dany problem osoby, rzeczy, które się o niej mówi i jak reagują na to inni. Mamy średnią wielkość druku, z ładnymi odstępami, więc szybko się ją pochłania. Już w trakcie czytania osoby, które mają dzieci, zaczną inaczej do nich podchodzić. Rozwinięcie tematu pozostawię tym, którzy ją przeczytają. Mi ogromnie się podobała!

Do książki podchodziłam sceptycznie. Nie jest to gatunek, który lubię. Dodatkowo książka jest dość ciężką w czytaniu. Historia jednak dość ciekawa i napisana w ciekawej perspektywie. Sara to młoda kobieta, która pozornie ma wszystko. Do szczęścia brakuje jej tylko wymarzonej córki. Kiedy widzi Kim w zaawansowanej ciąży, która nie zwraca uwagi na swoją córeczkę, postanowi sobie ją przywłaszczyć. Tylko że Tonya nie będzie taka jak to sobie założyła Sara. Co stanie się z dziewczynką? Kim to dość specyficzna osoba, która nie jest lubiana. Po porwaniu córki zamiast współczuć jej ludzie nazywają ja "wyrodną matką". Czy Kim jest zła? Co sprawiło, że jest taka, jaka jest? Muszę przyznać, że książka mnie zaskoczyła. Lubie czytać thrillery psychologiczne przynajmniej od czasu do czasu. Autorka stworzyła całkiem ciekawą fabułę, całość toczy się wolno i ma wielowątkowy wymiar. Rozdziały są krótkie. Książka nie jest da osób, które lubią lekkie i przyjemnie historie, nie jest też dla tych, co unikają mocniejszych. Czytając nie raz miałam dylemat czy odłożyć książkę i odpocząć, czy czytać dalej. Jest mocna, silnie działająca na emocje. Fabuła dość ciekawa, ale rozdziały bardzo krótkie, nawet zbyt krótkie, przez co miałam wrażenie, że cała historia jest dość pobieżnie opisana. Brakowało mi trochę rozwinięcia. Zabrakło warckiej akcji, jest bardziej monotonna i niestety może znudzić. Obie główne bohaterki pozornie są różne. Pozornie bo obie łączy trudne dzieciństwo. W tym wszystkim jest Tonya. Lektura "Zła mamusia " nie należy do łatwych. Nie jest też historia, która jakoś specjalnie mnie zauroczyła. Czy polecam? I tak i nie. Nie jest to książka, po którą sięgnę po raz drugi. Nie jest też zła, by po nią nie sięgnąć. Decyzje czy po nią sięgnąć zostawiam każdym z osobna.

Ta książka zaintrygowała mnie już od pierwszej chwili, kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź. Od pierwszych stron ta powieść wciąga bez reszty. Czytałam ją w ogromnym napięciu i ze ściśniętym gardłem, a momentami miałam gęsią skórkę. Myśli kłębiły się w mojej głowie przez cały czas. Krótkie rozdziały sprawiły, iż książkę ciężko było odłożyć na chwilę. Moim zdaniem autorka świetnie pokazała portrety psychologiczne bohaterek, a to iż książka napisana jest z perspektywy każdej z nich dodatkowo nadała smaczku i wzmogła emocje, które odczuwałam podczas czytania. Tę książkę pochłonęłam w dwa dni. Jak musiałam ją odłożyć na chwilę, to ciągle wracałam do niej myślami i zastanawiałam w jakim kierunku ta historia się potoczy. Myślę, iż każda matka, która zdecyduje się na przeczytanie tej powieści będzie bardziej emocjonalnie ją odbierać. Ogromnym zaskoczeniem dla mnie był fakt, iż to debiut autorki i według mnie był to bardzo udany debiut. Polecam Wam, bo obok tej książki nie można przejść obojętnie.

Gdy z wydawnictwa Filia dostałam propozycje zrecenzowania książki o której praktycznie nic nie wiem to podjęłam wyzwanie. Tą powieścią okazała się "Zła mamusia" Tiny Baker. Byłam mocno zaintrygowana tą książką. To moje pierwsze spotkanie z autorką. Sara nie może mieć dzieci. A to jest wszystko czego tak naprawdę pragnie. Mimo, że jest dość majętna oraz ma niby wszystko co kobieta mogłaby pragnąć brakuje jej do pełni szczęścia córeczki. Gdy widzi w sklepie Kim w zaawansowanej ciąży, skupioną na swoim telefonie, kompletnie ignorujaca swoje dzieci dochodzi do jej głowy impuls by coś z tym zrobić. Z premedytacją porywa Tonye, córeczkę Kim w myśl że postępuje dobrze, bo na pewno będzie dla niej lepszą mamą. Jednak nic nie jest takie łatwe, a Tonya nie do końca jest taką córką jaką wymarzyła sobie Sara.. Jak dla mnie książka była zbyt chaotyczna. Poznajemy fabułę z perspektywy Kim, Sary a czasami nawet i Tonyi. I to akurat bardzo mi się podobało. Oczywiście rozpacz matki po stracie dziecka jest ogromna i Kim radzi sobie jak umie. I mimo, że ma wsparcie nie do końca je przyjmuje, co sprawia że chwilami staje się niepoczytalna. Sara natomiast nigdy nie powinna posiadać dzieci.. Opisy tego jak traktowała Tonye ścinały krew w żyłach. A książki opisujące krzywdę dzieci działają na mnie podwójnie. Mimo to, ten chaos trochę zakłócał mi odbiór. Nie do końca czasami mogłam się połapać o co w tym wszystkim chodzi. Dość mocno mi to przeszkadzało. Mimo to książka działa na wyobraźnię, a zakończenie troszkę przeraża, że historia mogłaby się powtórzyć.

„Chciała mieć dziecko… więc je sobie wzięła.” Przez główny motyw, bardzo poruszyła mnie ta książka. Niejednokrotnie odnajdywałam w niej swoje myśli sprzed kilku miesięcy. Niejednokrotnie myśli i czyny głównych bohaterek mną wstrząsały. Niejednokrotnie myślałam, że tak nie można. To nie jest łatwa książka, którą się lekko czyta. Lektura szarpie najczulsze struny i wywołuje masę emocji. Początkowo byłam pewna, że treść okaże się przewidywalna. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem, z każdym kolejnym zdaniem autorka zaskakiwała mnie tym, w jakim kierunku podążała fabuła. Dałam się ponieść lekturze, a każda próba obstawienia możliwości była na nic. Aż do końca wydawało się, że wszystko może się zdarzyć. Chociaż akcja nie pędzi jak szalona, to jest emocjonalnie wciągająca. Poruszająca, wstrząsająca i bardzo niepokojąca – tak w skrócie mogę opisać tę książkę. Zachęcam Was do sięgnięcia po nią.