Królestwo Nyaxii. Tom 1. Żmija i skrzydła nocy

W powieściach fantasy najbardziej cenisz? Czekam na wasze kreatywne odpowiedzi gdyż ten temat ciekawi mnie od dawna. ~Jak pewnie zauważyliście bardzo rzadko sięgam po ten gatunek i nie wynika to z tego, że go nie lubię, wręcz przeciwnie po prostu ciężko mnie czymś zainteresować... ~Dla mnie tego typu historie muszą mieć "to coś". A sam autor powinien posiadać naprawę wybujałą i nieprzeciętną wyobraźnię, aby wykreować dla nas nierealny fikcyjny świat, połączony z intrygującymi postaciami oraz tak ważna spójną, przejrzystą fabułą, przy której nie będziemy zasypiać. ~Uważam, że ten temat jest dość trudny dlatego dzisiaj opowiem wam pokrótce o ciekawym cyklu: Królestwie Nayaxii ~Pewnej nocy, Oraya, jako jedyna ze swojej rodziny unika śmierci i zyskuje nowe życie u boku króla wampirów Zrodzonych z Nocy. Zostaje adoptowana przez cenionego mężczyznę - Vincenta, który w późniejszym czasie wyszkoli ja do walki o jej własne życie. Dziewczyna, aby nie czuć się zdobyczą dla innych musi wziąć udział w Kejari, czyli legendarnym turnieju organizowanym przez boginie śmierci. Sama droga do zwycięstwa nie będzie łatwa, gdyż Oraya, trafia do Księżycowego Pałacu, by stanąć do walki z najokrutniejszymi wojownikami ze wszystkich trzech wampirzych domów. Jednak, aby przeżyć, musi zawrzeć sojusz z tajemniczym rywalem - Raihenem. Wszystko co związane jest z tym mężczyzna jest niebezpieczne, jednak nie to stoi na przeszkodzie w ich dalszej wspólnej relacji, która w pewnym stopniu wymknie się im spod kontroli... Kto z nich zostanie zwycięzca, a kto przegranym? ~"Żmija i skrzydła nocy" Carissy Broadbent pomimo cięższego początku, momentami słabego tłumaczenia tekstu, to jednak dobrze skrojony, pierwszy tom, przepięknie wydanej, z barwionymi brzegami, nowej serii: Królestwo Neyaxii z gatunku fantasy, który zabiera nas do magicznego, a zarazem niebezpiecznego świata wampirów. Miejsca, w którym przyszło żyć naszej głównej bohaterce - Orayi - jedynej postaci o ludzkim pochodzeniu której życie, zostaje wystawione na niebezpieczną próbę... ~ I tak za sprawą hipnotyzującej, a zarazem przyjemnej fabuły, wylewającego się zewsząd mroku, niebezpieczeństwa czyhającego na każdym kroku, zaskakujących zwrotów akcji, nieustannych krwawych walk, okrutnego turnieju, zostajemy wchłonięci do wampirzego świata naszych bohaterów. Aby jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki stać w samym centrum niosącego nieuniknioną śmierć chaosu. ~ "Żmija i skrzydła nocy" - to naprawdę przyzwoita, ciekawa, pełna nieprzewidywalnych plot twistów historia dzięki, której miło spędzicie czas, a jednocześnie z wielkim utęsknieniem będziecie wypatrywać kolejnej części. Polecam wasza J.K.

„Wampiry wiedzą bardzo dobrze, jak ważne jest chronienie własnego serca”. Marzy ci się nieograniczona potęga? Złoto? Władza? To wszystko jest niemal w zasięgu twojej ręki. Raz na stulecie bogini śmierci obdarza swoją łaską poddanych, organizując turniej. Niestety, nie będzie to łatwy turniej, ale wyścig na śmierć i życie, w którym może zwyciężyć tylko jedna osoba. Na zgliszczach martwych przeciwników Nyaxia spełni jedno życzenie zwycięzcy. Jedyne, co musisz zrobić, to zwyciężyć w pięciu próbach, ale twoimi przeciwnikami nie będą ludzi, a horda krwiożerczych potworów. Kiedy tylko usłyszała : brutalne wampiry, krwawy turniej, spicy relacja, byłam absolutnie zafascynowana i czekałam na premierę z niecierpliwością. Nie ukrywam, że oprawa graficzna również zrobiła swoje i gdy tylko przyszła do mnie nie mogłam przestać się nim zachwycać. To dopiero początek roku, a już wydawnictwa serwują nam takie perełki! Absolutnie pokochałam główną bohaterkę, Orayę, ludzką kobietę żyjącą w bezlitosnym świecie wampirów. Była świadoma swoich słabości i niedoskonałości, ale jednocześnie twarda, zahartowana i waleczna. Bardzo podobał mi się również rozwój jej postaci od samego początku i sposób, w jaki zmieniała się jej postawa. Pomysł na fabułę… fenomenalny. Turniej wampirów, w którym krew leje się litrami, a wśród bestii i potworów, ludzka kobieta. Dodatkowo próby, które miały swoje podłoże w historii świata, były rewelacyjne! Turniej, obok pełnej chemii relacji między Orayą i Raihnem, był najlepszą częścią książki. Pomimo wielu plusów, brakowało mi rozbudowania świata. Potencjał był ogromny, ale nie do końca rozumiałam, jak działają klany i jakie jest ich podłoże historyczne! Wiele rzeczy było powiedzianych, ale nie pokazanych. Same wampiry… było dość mało wampirze. Mogliby być zastąpieni przez fae, demony, upadłe anioły czy cokolwiek innego, a czytelnik nie odczułby różnicy. Jednak moim największym zarzutem, który utrudniał mi czytanie, było tłumaczenie/redakcja/styl. Nie wiem, kto jest odpowiedzialny, ponieważ nie czytałam powieści w oryginale. Niektóre zdania były toporne i ciężkie, wyjęte z kontekstu. Kilka razy musiałam wracać do fragmentów i czytać je ponownie, bo nie rozumiałam sensu wypowiedzi. Przez większość książki nie byłam specjalnie zachwycona, choć dobrze się bawiłam. Jednak ostatnie 50 stron wyrwało mnie z kapci. Przeczytałam je błyskawicznie i gdybym miała pod ręką drugi tom, od razu bym sięgnęła po niego. Uwielbiam mocne zakończenia z przytupem i na pewno czekam na kontynuację!