Żniwa śmierci. Tom 3. Żniwo

9 sierpnia po raz pierwszy w Polsce nakładem @wydawnictwo_uroboros ukazał się trzeci tom Żniw śmierci Neala Shustermana, "Żniwo". To seria, która zdecydowanie zasługuje na uwagę. Nie tylko piękną oprawą, ale historią która dosłownie rozkłada na łopatki. Ostatnia część wyjaśnia wszystkie wątki z poprzednich tomów i aż żal żegnać się z bohaterami. Po zatonięciu wyspy Niezłomnego Serca i zniknięciu Citry oraz Rowana nie dzieje się za dobrze. Do władzy dochodzi Goddard, który łamie wszystkie zasady Kosiarzy i doprowadza do masakry w imię wyższego celu. Cała ludzkość nie może skontaktować się z Thunderheadem, gdyż zostali oznaczeni jako bezmanierowcy. Tylko Greyson otrzymał ten zaszczyt porozumiewania się z nim. Wszystko zmierza w bardzo złym kierunku. Czy znajdzie się ktoś, kto powstrzyma te wydarzenia? Z niecierpliwością zabrałam się za lekturę ostatniego tomu. Strasznie byłam ciekawa jak autor to wszystko poskłada w całość. I nie zawiodłam się choć ta część nie zaskakuje już tak mocno jak poprzednie tomy. Owszem, nie spodziewałam się planu Thunderheada, który tak na marginesie bardzo mi się spodobał, ale nie sprawiło to, że moja szczęka znalazła się na ziemi. Jakoś tak łagodniej przyjmowałam wydarzenia rozgrywające się w książce. Cudownie było znów poczytać o Citrze i Rowanie choć było ich stosunkowo mało w fabule. Zakończenie pozostawiło u mnie pewien niedosyt, bo bardzo bym się chciała dowiedzieć czy poszczególnym ekipom się udało i co zastały po dotarciu na miejscu. Nie mogę zdradzić więcej, bo to byłby duży spojler, więc zachęcam was do lektury to wtedy zrozumiecie, o co mi chodzi. Strasznie mi żal, że to koniec tej historii, ale wiem, że z pewnością do niej wrócę. Warto mieć tę serię na półce. Zwłaszcza w takim pięknym wydaniu.

„Żniwo” to trzeci już tom cyklu „Żniwa śmierci”. Jest to po raz pierwszy w Polsce wydana część tego cyklu, na który czekało wielu fanów Kosiarzy. I chociaż to najgrubszy tom, to czyta się go bardzo szybko. Może początek książek być dla niektórych zbyt długi i zbędny, ale dla mnie nie stanowił problemu. A co po krótce wydarzyło się w „Żniwach”? Wyspy Niezłomnego Serca zatonęła, Goddard złamał wszystkie zakazy i nakazy Kosiarzy i sam mianował się Supraostrzem. Sięga po władze absolutną i sieje terror. I muszę przyznać, że jego postać nie przypadła mi do gustu. Ale dzięki temu książka wywołuje wiele emocji. Trochę dla mnie rozczarowaniem było zniknięcie głównych bohaterów Citry i Rowana. Ludzie zmagają się z wykluczeniem. Na wszystko to Thunderhead milczy. Czytając zadawałam sobie pytanie czy ludzkość przetrwa czy raczej zginą przez system, który sami stworzyli? Czy znajdzie się ktoś kto uratuje ich? Do czego może doprowadzić sięgnięcie po władzę niewłaściwej osobie? Na te i na wiele więcej pytań znajdziecie odpowiedź po przeczytaniu książki. Książka bardzo podobała mi się i szkoda, że już jest to już koniec. Bardzo polubiłam bohaterów oraz wplecenie w fantastykę aspektu zarówno moralnego jak i filozoficznego. Dzięki czemu lektura staje się bardziej wartościowa. W tym tomie pojawia się wiele nowych postaci, co akurat myślę, że nie jest dobrym pomysłem. Cały czas czekałam aż powrócą moi ulubieńcy z poprzednich części. Natomiast zakończenie jest bardzo zaskakujące. Jeśli czytaliście dwie poprzedni części „Żniwa śmierci” to, warto sięgnąć po ostatni, trzeci tom. Myślę, że jeszcze kiedyś powrócę do tego cyklu.

"Nigdy nie wiadomo, jakie decyzje doprowadzą do przełomowych chwil w naszym życiu. Skierowanie wzroku w lewo zamiast w prawo może przesądzić o tym, z kim się spotykamy, a z kim miniemy. O naszej ścieżce życiowej może zdecydować jeden telefon: wykonany lub zaniechany". Ostatni tom Kosiarzy sporo namieszał przede wszystkim w swojej strukturze a także tym co na przestrzeni stron autor dla nas wymyślił. Z jednej strony coś nowego, z drugiej w książce dość pokrętnie ale można wyłapać podobieństwa do znajomych dzieł. "Doprowadzenie ludzi do prawdy jest znacznie skuteczniejsze niż samo jej wyznanie". Przede wszystkim bohaterowie pierwszoplanowi odeszli w cień. Co mnie ogromnie smuci bo Citra i Rowan wprowadzali swoją charakterystyczną dynamikę do serii i ich spostrzeżenia czy zachowania nadawały całej akcji coś nowego. Natomiast bohaterowie którzy byli tłem dla poprzednich tomów dostali w ostatnim swój czas. Przez co ulubieni bohaterowie stali się wspomnieniem na tyle żywym, że inni po prostu byli... nieciekawi. "Wyszliśmy z tej prymitywnej epoki, jednak tutaj, w tej niezbadanej dziczy, natura wciąż zachowuje ten miażdżący punkt, w którym opiera się życiu". Mam problem z tym tomem, jak przez poprzednie przepłynęłam tak ten wymęczyłam. Goddard stał się dla mnie kolejnym wcieleniem Dolores Umbridge, który w swoim fanatyzmie władzy ustala absurdalne zasady bo nie potrafi poradzić sobie z otaczającym go światem i ludźmi. Cała idea Thunderhead stała się groteskowa i absurdalna. Co więcej mam wrażenie jakbym utkwiła w którymś z sezonów Zagubionych, a wyjście z sytuacji jest za trudne do odgadnięcia z powodu tła politycznego. "Zmiana zawsze napotyka opór, ale mimo to musimy przeć naprzód". W finałowym tomie dzieje się bardzo wiele. Momentami plot twisty nas nieco niepokoją i przerażają, a czasem są tak skonstruowane że to co z nich wychodzi staje się szokiem. Najciekawszy okazał się wątek Kosiarzy, przeszłość spleciona z teraźniejszością w jakiej obracają się bohaterowie i ich wydźwięk na kolejne pokolenia. Majstersztyk. Ale i szok. "Ludzie są naczyniami. Zatrzymują w sobie to, co w nich wlejesz". Żniwo to doskonały tytuł ostatniego tomu, bo widzimy w nich odbicie ludzkich decyzji i tego jak źle ukierunkowane działania pod wpływem emocji doprowadzają do ruiny na więcej niż jednej płaszczyźnie. Postać Jerico zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a szczególnie postrzeganie świata w sposób zupełnie inny niż nam znany. A zarazem pokazuje jak wiele dzieje się w naszej głowie, i jak to na nas wpływa. "Jesteśmy istotami niedoskonałymi. W jaki sposób znaleźliśmy sobie miejsce w idealnym świecie?". Finałowy tom nie jest bez wad, ale jeśli pominiemy część fantastyczną i fanatyczną a skupimy się na wątkach na których najbardziej nam zależy to wtedy będziemy usatysfakcjonowani z przeczytania i wyniesiemy z tego coś dla siebie. Tak jak wszystko, historia ta uległa transformacji aby zamknąć niektóre wątki tak aby poczuć dopełnienie jednak wolałabym aby wyszła z tego cieńsza książka, a nie taka która przypomina odyseję kosmiczną. Część 3 i 4 są moimi faworytami. Polecam~