Hydropolis. Tom 1. Uciekaj

Ale świetnie mi się ją czytało! Nie ważne, że główny bohater to jedenastolatek, który mieszka pod wodą. Od razu spodobała mi się jego młodzieńcza szczerość, kiedy opisuje jak bardzo chciał, aby ta opowieść była nieprzewidywalna, a nie dało się tak zrobić, gdyż wiadomo było, że główna postać przeżyje, bo w końcu sam spisał ją dla nas. Zatem już widzicie, że to historia odnotowana z perspektywy głównego bohatera, który mimo iż ma niewiele lat, to jednak bywał wystarczająco dojrzały, by móc sięgnąć po to, co zakazane. Z początku widzimy, że bardzo się stara zwyciężyć w treningach, ale wciąż coś mu idzie nie tak. Był obrażany przez nauczyciela, a mimo tego potrafił zachować się w miarę odpowiednio. I tutaj spodobał mi się ten wątek, bo często dzieci skarżą się rodzicom, że nauczyciel nie traktuje ich poważnie. Rodzice to bagatelizują, tłumacząc się wiedzą tej osoby i zapewnieniem, że starsi i mądrzejsi z pewnością nie dopuszczają się takich zachowań. Jak widać niech teraz jakikolwiek rodzic przeczyta tą książkę, by zobaczył, czy faktycznie naszym dzieciom jest wtedy miło i czy czasami nie warto dokładniej wysłuchać nasze małe szkraby, by zapobiec dalszemu jego rozwojowi, który wbije mu do głowy tylko brak pewności siebie. Dodatkowo, by bardziej udramatycznić świat w którym żyją, wmawia się bohaterom, że na powierzchni grozi im poważne niebezpieczeństwo. Ci, którzy idealnie wykonywali powierzone im zadania, nawet nie brali pod uwagę własnych myśli ślepo wierząc starszym. Tylko główna postać ma na tyle oleju w głowie, by samemu przekonać się, czy oni zawsze muszą mieć rację. Bo co jeśli to nie prawda? Przed wami dwadzieścia pięć krótkich rozdziałów z czego ostatni najdłuższy. Duży druk i świetna historia, która niby się zakończyła, ale naniosła duży znak zapytania. Przesłaniem jej jest chodzenie drogą za własnym rozsądkiem. Wyjście ze strefy tak zwanej iluzji i podążanie za własnymi celami i intuicją, która nas nigdy nie zawodzi. Nie trzeba być zatem geniuszem, by myśleć samodzielnie, a nie pod dyktando większości. Odczułam tu aluzję do polityków:-) Biorę się teraz za drugi tom:-)

Obok tego nazwiska nie można przejść obojętnie. Zygmunt Miłoszewski, wielokrotnie nagradzany i ceniony przez dorosłych czytelników pisarz, stworzył powieść, skierowaną do starszych dzieci. Książkę zaskakującą pomysłem, świetnie oddanymi emocjami i trafnym przesłaniem. Jedenastoletni Elek mieszka pod wodą w jednej z kolonii Hydropolis. Jego życie, podobnie jak pozostałych mieszkańców, upływa w cieniu strachu przed utonięciem. Strachu, podsycanego licznymi restrykcjami, wyjącymi alarmami i regularnie puszczanymi filmami z zapisem śmierci ludzi, którzy utonęli. Chłopiec chodzi do szkoły i trenuje wodne rozgrywki oxy. Ma dwie mamy, przyjaciela i koleżankę, w której skrycie się kocha. Nie ma natomiast żadnej prywatności. Każdy krok mieszkańców kolonii jest kontrolowany. Każde słowo podsłuchiwane. Za sprzeciwienie się zasadom grozi wysłanie do strefy kontroli. I mimo, że Elek nie zna innego świata, to w jego sercu zaczyna rodzić się bunt. Iskrą, która rozpala opór Elka jest wizyta starszej siostry Alicji, która podobnie, jak wszystkie dzieci w wieku 13 lat, musiała opuścić kolonię. Za pomocą tylko im znanego szyfru, przekazuje Elkowi wiadomość, że nie może on wierzyć nikomu, a wszystko w kolonii jest „ściemą”. Chłopiec wzmaga czujność i zaczyna zadawać niewygodne pytania na temat życia na powierzchni. A to bardzo nie podoba się wszechmocnym Inżynierom. W końcu, pewien koszmarny wypadek, sprawia, że w sercu Elka wzbiera gorycz i nienawiść. Postanawia zawalczyć o WOLNOŚĆ. Ta emocjonująca, momentami bardzo dramatyczna historia, stonowana została na wstępie zapewnieniem, że bohater wszystkie przygody przeżył. Opowiadana w pierwszej osobie, w rewelacyjny sposób oddaje proces rodzenia się wątpliwości, kwestionowania autorytetów i pragnienie wolności. Elek posługuje się dość soczystym językiem, jak na książkę, zaliczoną do kategorii wiekowej 9-11, dlatego odrobinę, bym ją podniosła. Nie zmienia to jednak faktu, że jest świetna i już czekamy na tom II.

Raz na jakiś czas trafiam na książki, które wchodzą w głowę do takiego stopnia, że uczucia dają znać o sobie podczas czytania. Dawno temu (w prehistorycznej przeszłości młodzieńczości) wyśmiewałam każdego, kto płakał podczas czytania, aż do momentu, kiedy trafiłam na książkę Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć” popłakałam się przy tej książce, że głowa mała. Wracając do dzisiejszej książki, a jest nią „Uciekaj. Hydropolis” Tom 1 Zygmunta Miłoszewskiego jest to jedna z tych, na której popłakałam się, ale nie gniewajcie się lecz nie opisze, dlaczego, bo nie chce pozbawić was tych samych wrażeń. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale nie ostatnie i na pewno zacznę pozostałe książki nadrabiać. Nie znam osoby, która chociaż raz w życiu nie myślała, jakby to było oddychać pod wodą oraz czy np. istnieje podwodne miasto itp. Autor spełnił moje marzenie i tym oto sposobem poznałam Leonarda i jego podwodny świat Hydropolis. Jeżeli chcesz wiedzieć, do czego można porównać to przypomniał mi się film „Truman Show”, a to za sprawą tajemnic, które nasz bohater zaczyna odkrywać. Pewne tematy nie są dozwolone dla uszu młodego człowieka i co zrobić, kiedy szkoła i jej nauczyciele mówią o tematach, które nijak nie chcą się splątać z teorią, jaką posiada młody obywatel podwodnego świata?! Co zrobiłbyś, kiedy w pewnym momencie odkrywasz, że życie, jakie do tej pory wiodłeś to oszustwo? A może to, co uczyłeś się do tej pory nijak się ma do tego, co jest w rzeczywistości? Wszyscy muszą przestrzegać z góry określonych reguł – w przeciwnym razie spotka ich coś złego (i to dosłownie). Trzeba będzie podjąć pewne ryzyko i dowiedzieć się, kto kręci i czy życie na powierzchni faktycznie nie jest możliwe? Przedział wiekowy to 9-12 lat, ale szczerze do dla mnie 9-99+. Momentami poważna, śmieszna intrygująca i na pewno wciągająca do tego stopnia, że na jednym, dwóch rozdziałach się nie skończy. Ja chcę więcej takich książek.

Jedyny świat jaki zna jedenastoletni Elek to podwodne Hydropolis i jego kolonia, w której mieszka z mamami i prowadzi normalne życie nastolatka. Ma przyjaciół, koleżankę która mu się podoba, uczy się, gra w oxy. Jednak to tylko pozory, bo świat w jakim żyje Elek, ma drugie dno, zarówno dosłownie, jak i w przenośni. Całe życie w kolonii podporządkowane jest Uniwersalnym Zasadom Bezpieczeństwa, od których zależy życie wszystkich mieszkańców. Ciekawość i podejrzenia nie są mile widziane, rozmowy są ograniczone i kontrolowane, bunt jest surowo karany! Najlepiej nie wychylać się poza ściśle określone normy. Elek jest świadomy konsekwencji jakie niesie ze sobą naruszenie zasad, czyli tzw. Uzbów, ale chęć poznania mrocznych tajemnic Hydropolis rośnie z każdą chwilą. Powstaje coraz więcej niewiadomych, coraz więcej pytań pozostaje bez odpowiedzi. Co się stało z bezpieczną do tej pory kolonią? Ukochana siostra ostrzega go i sugeruje ucieczkę, jego poświęcenie podczas ratowania kolonii pozostaje tajemnicą, a do tego dochodzi do tragedii, która odbija na nim swe piętno. Elek opowiada swoją historię, a z wydarzenia na wydarzenie czytelnik zostaje coraz bardziej wciągnięty w podwodną opowieść. Przyznam się Wam, że uwielbiam książki z utopijną wizją przyszłości, a ta jest kolejną, którą pochłonęłam z zapartym tchem. Zasady, którymi rządzi się stworzony przez autora świat to odskocznia od codzienności. Tajemniczość i mrok, rozbudzają ciekawość i budują napięcie, z którym ciężko się rozstać. Przystępny, luzacki, młodzieżowy język, to dodatkowy smaczek tej książki, jak i ilustracje, które podkręcają klimat. A zakończenie? To dopiero początek…

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo W.A.B. Hydropolis to podwodne miasto, w którym mieszka Elek. Dokładnie pochodzi z Drugiej Kolonii Podwodnej ( III edry Hydropolis). Chodzi on do szkoły i gra w oxy. Nie czuje on się jednak dobrze w tym miejscu. Wydaje mu się, że jest w klatce i dlatego pragnie dowiedzieć się tego co jest poza Kolonią. Życie pod wodą nie jest łatwe. Aby ludzie byli bezpieczni muszą przestrzegać wielu zasad i praw. Odwiedza go siostra, Alicja, z która nie widział się parę lat. Jest ona najmądrzejsza, najodważniejsza i najfajniejsza osobą na świecie. Pewnego dnia, Elek coś odkrywa. Co takie odkrył chłopiec i przed czym go przestrzega siostra? Musicie się przekonać sami. W książce opisany jest ciekawy świat ludzi, którzy z powierzchni ziemi postanawiają się przenieść pod wodę. Musieli jednak ponieść pewne konsekwencje swojej decyzji o przeprowadzce. Nie jest to ich naturalne środowisko życia i szybo zaczynają mieć problemy zdrowotne związane między innymi z brakiem dostępu do światła naturalnego. Książka to opis zasad i praw panujących w Hydropolis, ale również podróży po korytarzach pełnych rur i zaworów, systemów bąbelkowych i po innych ciekawych miejscach. Książkę czyta się bardzo szybko. Jest niewielka oraz posiada duże litery. Ale nie tylko dlatego. Również ze względu na dużą dawkę humoru. Jest w niej również na przyjaźń i pierwszą miłość. Nie brakuje w niej również buntowniczego nastolatka. Bardzo polubiłam głównego bohatera, za jego ciekawość świata i odwagę. Jednak pomimo, że książkę czyta się szybko i przyjemnie czegoś mi w niej brakowało. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie znajdę to coś i powieść porwie mnie od pierwszej strony.